در 3 بخش بهترين فيلم، بهترين فيلمنامه اقتباسي و بهترين تدوين، جايزه آكادمي اسكار را به فيلم آرگو اختصاص دادند كه به نوعي باعث تعجب اهالي سينما شد.
در طي سالهاي اخير رسم جوايز اسكار به نحوي است كه فيلم برنده جايزه بهترين فيلم، بيشترين جوايز را از اسكار كسب مي كند و اگرچه قبل از اين بيشتر منتقدين آمريكايي آرگو را فيلمي نه در حد اسكار قلمداد كرده بودند ، فيلم در اين جشنواره هفت نامزدي را كسب كرد كه در دريافت 4 تاي آن ناكام ماند تا بحثي سياسي حاشيه مراسم امسال را فرا گيرد.
اسكار امسال تفاوت هاي بسياري با سالهاي قبل داشت چرا كه جايزه آرگو براي بهترين فيلم از طريق ارتباط تصويري ميشل اوباما (همسر رئيس جمهور امريكا) به دست اندركاران اين فيلم اهدا شد كه در نوع خود عجيب تلقي شد.
پيش از مراسم اسكار نيز بسياري از منتقدين فيلم هاي هاليوودي به مقامات هشدار داده بودند كه با سياسي شدن جو اسكار ، مي توان انتظار از هم گسيختگي هويت اين مراسم در ميان طرفداران آن در آينده را انتظار داشت.
يكي از اين منتقدين، اندرو اوهاير است كه در نقدي جسورانه محتواي آرگو را زير سوال برده و آن را دستمايه دخالت سياست مداران در سينما دانسته است. وي در اين باره مي گويد: مسلما فيلم هايي كه در اسكار نامزد دريافت جايزه بهترين فيلم مي شوند ، مي بايست تحولات عظيمي را در مقوله اي روانشناختي و ايده پردازي به جامعه عرضه كنند اما ما در آرگو چنين چيزي را نمي بينيم و تنها مي توان به يادآوري يك مسئله تاريخي توام با تحريف و زجر آور از آن اشاره كنيم.
وي در ادامه تصريح مي كند: موضوع انتخاب آرگو براي اسكار موضوعي عجيب است و شايد بتوان گفت بدترين فيلمي كه مي توانست اين جايزه را امسال برنده شود،اين فيلم باشد.
در اسكار امسال بيشترين جايزه اسكار به درام فانتزي «زندگي پي» اهدا شد ، جائيكه اين فيلم چهار اسكار را از آن خود كرد.
موضوع ديگر در اسكار امسال كه مجري اين مراسم «ست مك فارلين» نيز به آن اشاره كرد ، موضوع كانديد نشدن كارگردان آرگو يعني «بن افلك» در بخش بهترين كارگردان است.
از سال ۱۹۸۹ آرگو نخستین فیلمی است که برنده اسکار بهترین فیلم می شود، اما کارگردانش جایی در میان نامزدهای بهترین کارگردانی ندارد.
ست مک فارلین، صداپیشه و فیلمنامه نویس آمریکایی در ميانه مراسم در اين باره مي گويد: آرگو فیلمی کاملا فوق سری است، برای همین هم کارگردانش ناشناس است.
او با اين جمله سعي در اشاره به سري بودن موضوع نبود بن افلك در ميان نامزدهاي بهترين كارگردان را داشت.
بسياري از منتقدان سينماي سياسي در جهان معتقدند در ابتداي امسال سياست مداران آمريكايي كه در تلاش براي ساخت فيلمي ضد ايراني بودند ، از افلك نه چندان قوي براي ساخت چنين فيلمي كمك گرفتند تا بدين وسيله موضوع تاريخي تسخير سفارت امريكا را با ديدي يك طرفانه و غربی به جنجال روز تبديل كرده و از آن با عنوان يك پيروزي بزرگ در تاريخ آمريكا ياد كنند.
قبل از آغاز اسكار و در هجمه اي سراسري در بين اكثر شبكه هاي تلويزيوني بيگانه از جمله يورونيوز،بي بي سي و سي ان ان ، به بررسي فيلم هاي اسكاري پرداخته شد و كارشناسان اين برنامه ها احتمال برنده شدن آرگو در اسكار را بسيار ضعيف قلمداد كردند.
اما به هرحال در حاليكه شرايط براي حذف آرگو از ميان برندگان اسكار مهيا بود ، با اعطاي تنها 3 اسكار به اين فيلم توجه خاصي در مخفي نگه داشتن دخالت هاي سياسي مقامات در اسكار شد چرا كه در چند ماه قبل اين فيلم توانسته بود جوايز بسياري را از جشنواره هاي معتبر همچون «گلدن گلوب» ،«بافتا» و «اس اي جي» كسب كند.
دلايل ذكر شده مي تواند تا حدود بسياري از دخالت هاي سياسي و چرخش هاي صورت گرفته در فستيوال هاي به اصطلاح معتبر جهان را آشكار كند و اينكه آمريكا با اين اقدامات سعي در آماده كردن شرايط براي مذاكره مستقيم با ايران بر سر مسائل هسته اي را دارد.
در مورد كارگردان اين فيلم يعني «بن افلك» نيز مي توان به نكات خاصي اشاره كرد.
افلك كه بجز كارگرداني ، در بازيگري و نويسندگي هم دستی دارد توانسته در طول دوران به اصطلاح حرفه اي اش سه بار در جشنواره تمشك طلايي يا همان جشنواره بدترين هاي سينماي هاليوود نامزد شده و بابت بازي بسيار بد خود در فيلم هاي جيگلي ، چك و شيطان عزيز در سال 2003 ميلادي اين جايزه را كسب كند.
او كه از هنرپيشه ها و كارگردانان عجيب هاليوود تلقي مي شود ، دوران فراز و نشيب بسياري را در فعاليت هاي هنري اش تجربه كرده و عده بسياري از منتقدين سينما برنده شدن اسكار بهترين فيلمنامه در سال 1998 بابت فيلم «ويل هانتينگ خوب» را انتخاب درستي نمي دانند.
اما به هر حال افلك از گزينه هاي فراموش شده در سينماي سالهاي 2000 به بعد محسوب ميشد كه قصد داشت با فيلمي جنجالي دوباره به عرصه بازگردد و شايد اصلي ترين علت انتخاب وي بابت كارگرداني و تهيه كنندگي آرگو همين دليل باشد.
با توجه به اينكه آرگو زخم هاي كهنه روابط ايران و آمريكا در سالهاي اخير را دوباره خدشه دار كرده، انتظار مي رود تا در صورت به نتيجه رسيدن گفتگوها، افلك و ديگر دست مايه هاي سياست آمريكا در اين فيلم از صحنه فرهنگ سينماي آمريكا حذف شوند و شايد ديگر هيچگاه فرصت حضور دوباره را در عرصه هاي مهم همچون اسكار پيدا نكنند.