به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اصفهان؛ این پل قدیمی در ناحیه « جی قدیم » واقع شده و از نظر معماری فوق العاده جالب توجه است و یکى از پل هاى باستانى است پایه هاى آن بر روى سنگ هاى طبیعى کف رودخانه استوار شده است .
امروزه این پل را پل شهرستان مى نامند ، ولى در روزگاران قدیم جسر حسین و پل جى هم نامیده مى شده .
از نویسندگان قدیم ، مفضل بن سعد بن حسین مافروخى اصفهانى در کتاب خود بنام محاسن اصفهان ، از این پل بنام جسر حسین یاد کرده است و قصر هایى را که نزدیک این پل بنا شده بود ستوده است .
با توجه به مطالب کتب تاریخى و آثار به دست آمده ، پل شهرستان از پل هاى معروف اصفهان در دوران دیلمیان و سلجوقیان بوده است .
بر پایه شباهت پل شهرستان با پل هاى ساسانى خوزستان ، مانند : پل شادروان شوشتر و پل دزفول ، اساس و بنیاد این پل را به دوران ساسانى نسبت داده اند . زیرا توجه ساسانیان به پل سازى که یکى از لازمه هاى شهر هاى کنار رودخانه است شهرت دارد .
اقدامات ساسانیان در زمینه ایجاد تاسیسات زیربنایى ، نظیر جاده ، پل ، سد و کانال هاى آبرسانى ، نشانه اى از توجه آنها به برنامه ریزى عمرانى است و از پیش مى توان پذیرفت که شکوفایى زندگى شهرى با جمعیت رو به افزایش شهرها ، بدون وجود تجهیزات فوق ، امکان پذیر نبوده است .
برخى از آثار بجا مانده از تاسیسات ساسانى و همچنین اشارات مورخین اسلامى به جنبه هایى از اقدامات مزبور ، بیانگر توجه ساسانیان به هر دو نوع برنامه ریزى فوق الذکر است .
افزایش جمعیت و گسترش ابعاد شهرها ، بى شبهه مسایل متعدى بر کارگردانان عصر ساسانى مطرح مى کرد که از آن جمله ، مشکل تامین آب مردم بود .
ساسانیان سدهاى متعدد بدین منظور ایجاد کردند و به توزیع آب ، میان شهرنشینان اهتمام نمودند .
سپس با استفاده از نوشته هاى اصطخرى و این حوقل در مى یابیم که حتى قرن ها پس از اسلام ، اداره تقسیم آب در شهرهایى چون سمرقند ، به عهده زرتشتیان بود .
سمرقند ، منبع آبى مهم و شبکه توزیعى از لوله هاى فلزى ( قلعى ) داشت و نمودارى از ابتکارات ارزنده ساسانیان به شمار مى رفت .
توزیع آب در محلات نیشابور نمونه دیگرى از اقدامات ساسانیان در زمینه تاسیسات آبرسانى شهر ى است .
در زمان قدیم ، آب رودخانه اى را که از طرف شمال به شهر نیشابور سرازیر مى شد ، از زیرزمین به داخل شهر مى آوردند و آن را پس از رسیدن به شهر ، به وسیله رشته هاى متعدد قنوات به محله هاى و خانه ها تقسیم مى کردند .
به طورى که تقریباً بیشتر مناطق ، داراى آب جارى بوده است .
تقسیم آب زاینده رود نیز همانطور که ذکر شد ، به اردشیر بابکان نسبت داده شده است . شاید احداث مادى هاى اصفهان نیز از اقدامات دوره ساسانى باشد
. این رسته یادآور مى شود که نامگذارى رودخانه زرین رود ( زاینده رود ) از اقدامات اردشیر بابکان بوده است .
پل تاریخی شهرستان در یکم دی ماه 1348 به شماره 889 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است . /ب