به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران کرمانشاه
بنای قدیمی امامزاده سیّد قاسم، آجری و دارای گنبدی ساده و ضریحی آلومینیوم بود که اخیراً به همّت سازمان اوقاف و امور خیریۀ استان کرمانشاه با توسعۀ بیشتر نوسازی شده و با زیرساختی حدوداً به مساحت چهارصد متر مربع به طول 25 و عرض 16 متر تجدید بنا گردیده است.
اساس ساختمان بقعه، اسکلت فلزی و آجری است که شامل دو قسمت است و بخش اعظم آن به طول 20 و عرض 10 متر شامل مسجد و روضۀ مطهر است. محرابی نیز در وسط ضلع جنوبی، مقابل ضریح قرار داده شده است.
بر فراز مرقد، گنبدی مدّور و دو گلدسته (مناره) بنا گردیده که هنوز نما کاری آنها به اتمام نرسیده و قرار است گنبد این بقعه با استیلِ سفید پوشیده شود.
ضریح منّور امامزاده قاسم، مشبک فلزی آب طلا و آب نقره کاری شده به طول 3 و عرض 2 و ارتفاع 5/2 متر است که دقیقاً در زیر گنبد بر روی مرقد به جای ضریح قبلی نصب گردیده است.
ساخت ضریح جدید به سفارش و هزینۀ شخصی آقایان، حاج سیّد مجتبی و حاج سیّد حسن هاشمی که از خیّرین منطقه اند و خود را نیز به انتساب به این امامزاده مفتخر میدانند انجام پذیرفته است.
قسمت دیگر ساختمان بقعه، رواق است که در ضلع شمالی به طول 20 و عرض 6 متر با راه ارتباطی به مسجد و روضۀ مطهر مجزا شده است.
نمای بقعه از بیرون تا لب بام از آجر 5 سانت اصفهان است. بقعه از سه طرف (شرق، غرب و جنوب) نورگیر دارد و چند پنجره در آن تعبیه گردیده است.
کف بقعه و ازارۀ آن تا میزان یک متر وسی سانتیمتر(دور تا دور) با سنگ گرانیت تزیین یافته و بقیۀ دیوار بدنه تا زیر سقف با آیینهکاری مزّین شده است.
درب ورودی بقعه از ضلع شرقی باز میشود و ایوان بقعه نیز به طول حدود 15و عرض 5 متر در همین ضلع قرار گرفته است که با پیشانی طاقهای جناغی مسقف شده و با توجه به ارتفاعی که بقعه و ایوان آن دارد چشمانداز زیبایی از مناظر طبیعت منطقه جلوهگر است.
در ضلع شمالی بقعه یک باب حسینه به مساحت بیش از چهارصد متر مربع (20×20) بدون احتساب ایوان و دو باب اتاق که در دو طرف ایوان حسینیه قرار دارد با تمام تجهیزات، جهت برگزاری مراسم ترحیم و عزاداری مردم منطقۀ از سوی خانواده اسعدی در سال 1382ش. به یاد بود فرزندشان مرحوم افشین اسعدی که در یک سانحه جان خود را از دست داد، بنا گردیده است.
همان طور که در بین اهالی مشهور است این امامزاده از نوادگان حضرت امام موسیکاظم است. سنگ نوشتۀ روی قبر امامزاده جدید است که احتمالاً از روی سنگ نوشتۀ قدیمی مرقوم گردیده که چنین است:
اهالی منطقه (میاندربند) اعتقاد خاصی به این امامزاده دارند. تمام روستاهای دور و نزدیک اموات خود را در جوار امامزاده قاسم دفن مینمایند و روزهای پنجشنبه و جمعه و ایام تعطیل، این امامزاده زائر فراوان دارد.
در ضلع جنوبی (سمت قبله) بقعه یک درخت تنومند (وَ نَوشک) قرار دارد که تاریخ غرس آن را هیچ یک از معمّرین منطقه به یاد ندارد و احتمالاً خودرو و جنگلی است.
ما قبلاً در مقدّمه خاطرنشان کردیم که یکی از راههای شناسایی شخصیّت مدفون در هر بقعه و راه به دست آوردن نسب وی به معصوم یا معصوم زادگان شهرت محلّی بین مردم و توجه به سنگ نوشتههای .روی مزار است.
در سنگ نوشتۀ قدیمی سنۀ وفات امامزاده در سال چهارصد و شصت(460) قید شده، چنانکه در سنگ نوشتۀ جدید مکتوب است بر این اساس و به اعتقاد اهالی، امامزاده قاسم از نوادگانِ امام هفتم و به سلطان سیّد قاسم مشهور است/س