به گزارش گروه استانهای باشگاه خبرنگاران در دهمین روز از جشنواره فجر اصفهان سه فیلم «هیس...دخترها فریاد نمی‌زنند» به کارگردانی پوران درخشنده، «زیباتر از زندگی» به کارگردانی انسیه شاه حسینی و «قاعده تصادف» از بهنام بهزادی اکران شد که هر سه در اختتامیه جشنواره فجر موفق به کسب جوایزی نیز شدند.
«زیباتر از زندگی» داستان زندگی حسین علم الهدی از جمله فرماندهان جنگی سپاه ایران در دوران هشت ساله دفاع مقدس است که با شروع جنگ تحمیلی به همراه نیروهای مردمی با دست خالی به کمک مردم روستاها می‌شتابند و نیروهای ارتش نیز با وجود مخالفت بنی‌صدر به کمک آنها شتافته و ضمن ارائه کمک‌های تسلیحاتی در یک عملیات مشترک دوش به دوش هم بر دشمن متجاوز یورش می‌برند.
این فیلم با وجود اینکه توانست در اختتامیه جشنواره فجر جایزه ملی را دریافت کند نتوانست بر مخاطبان تأثیر چندانی بگذارد و دلیل این موضوع را می‌توان در این مسئله جست‌وجو کرد که این فیلم نتوانسته حق مطلب را درباره شهید علم الهدی ادا کند.
باید توجه داشته باشیم که نفس ساخت فیلمی ویژه درباره شهید علم‌الهدی زیباست اما این نکته نیز قابل تامل است که فیلم ساختن درباره شخصیت‌های تاریخی و اسطوره‌های جنگی نیازمند کار کارشناسی، آشنایی کافی با زندگی شهید و صرف وقت فراوان است.
در وهله نخست به نظر می‌رسد که انتخاب حامد کمیلی برای این نقش مناسب نبود چرا که قیافه و هیکل وی به هیچ عنوان به شهید علم‌الهدی شباهت ندارد و معنویت این شهید را نیز نتوانسته به خوبی به نمایش بگذارد.
از سوئی دیگر این فیلم نتوانسته لحظات معنوی زندگی این شهید را که در قالب نامه‌هایی به خواهر، اطرافیانش و یادداشت‌هایی از خودش موجود و با یک تحقیق ساده برای همه قابل دسترسی است، نشان دهد.
جای تعجب دارد که تنها در یک نقطه از «زیباتر از زندگی» نام شهید به میان می‌آید و مشخص می‌شود که رزمنده‌ای که فیلم بر کارهای او مانور می‌دهد شهید علم‌الهدی است.
این در حالی است که دفاع از هویزه پس از اشغال سوسنگرد توسط دشمنان که به کمک شهید علم‌الهدی و جمعی از دوستان وی انجام شد برگ زرینی از دفاع مظلومانه فرزندان این مرز و بوم در تاریخ دفاع مقدس است و نحوه شهادت آنها نیز بسیار تأثیرگذار و معروف است اما لحظه شهادت این شهید در فیلم با شهادت واقعی وی همخوان نیست.
واقعیت ماجرا این است که پس از خیانتی که برای دفاع از هویزه توسط بنی‌صدر انجام شد و نیروها به دلیل نرساندن مهمات مجبور به عقب‌نشینی شدند، بیش از 100 تن از نیروهای پاسدار، جهاد سازندگی و دانشجویان پیرو خط امام از جمله سید محمد حسین علم‌الهدی فرمانده گروهان سپاه هویزه تا آخرین قطره خون به دفاع در برابر دشمن و جلوگیری از نفوذ او به این شهر پرداختند.
پس از شهادت علم‌الهدی و یارانش عراقیها با تانک از روی اجساد مطهر شهدای هویزه گذشتند، به‌گونه‌ای که هیچ اثری از شهدا باقی نماند و بعدها این جنازهها به سختی شناسایی شدند و
شهید علم‌الهدی را نیز از قرآنی با امضای امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب که همیشه به همراه داشت، شناختند.
این صحنه‌های شهادت در فیلم تنها تا آنجا نشان داده می‌شود که تانکی از روی دست شهید علم‌الهدی رد می‌شود و فیلم «زیباتر از زندگی» روی بدن خونین شهید علم‌الهدی به پایان می‌رسد.
البته می‌توان این حق را به شاه‌حسینی داد که شاید کارگردان نمی‌خواسته احساسات مخاطب را با نشان دادن این صحنه‌ها جریحه‌دار کند اما نباید فراموش کنیم که حماسه هویزه در این فیلم با نشان دادن این مظلومیت مسکوت مانده معنا پیدا می‌کرد و در واقع می‌توان گفت کارگردان نقطه اوج ماجرا در این فیلم را به راحتی از دست داده است.
فیلم دیگر اکران شده در روز گذشته «قاعده تصادف» از بهنام بهزادی بود که روایتی از زندگی یک گروه تئاتری است که درگیر آماده کردن این نمایش و رساندن آن به اجرا هستند و قرار است برای اجرا به خارج از کشور بروند اما به والدین خود خبر نداده‌اند.
داستان این ماجرا کمترین کششی برای مخاطب ندارد و نمی‌تواند مخاطب را تا پایان داستان بکشاند و شاید تنها ادای دین کارگردان به تئاتر باشد.
فیلم «هیس...دخترها فریاد نمی‌زنند» که برای روز دوم در جشنواره فجر به نمایش درآمد نیز نیز داستان شیرین دختر 8 ساله‌ای است که بیتوجهی پدر و مادرش واقعه‌ای را برای وی رقم می‌زند که زخم آن سال‌ها بر روح و روانش باقی می‌ماند و همه زندگی‌اش را تحت شعاع خود قرار می‌دهد.
این فیلم در جشنواره فجر توانست بهترین فیلم از نگاه مخاطب شناخته شود و افراد زیادی را نیز در طول جشنواره به سینما کشاند اما آن چیزی نبود که مخاطب انتظار داشت و می‌توان گفت هیجان دیدن آن در روز دوم پخش در سینماهای اصفهان کاهش پیدا کرده بود.
گرچه این فیلم یکی از معضلات اجتماعی را به نقد کشیده اما فضای فیلم بیش از حد تاریک و مایوس کننده است و به نظر می‌رسد استقبال مخاطبان نیز بیشتر ناشی از تبلیغات زیاد برای این فیلم بود.