آیه ۱۱۷- ۱۲۲ سوره طه
فَقُلْنَا
يَا آدَمُ إِنَّ هَذَا عَدُوٌّ لَّكَ وَلِزَوْجِكَ فَلَا يُخْرِجَنَّكُمَا
مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَى ﴿۱۱۷﴾ إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا
تَعْرَى ﴿۱۱۸﴾ وَ أَنَّكَ لَا تَظْمَأُ فِيهَا وَلَا تَضْحَى ﴿۱۱۹﴾
فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطَانُ قَالَ يَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَى
شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَّا يَبْلَى ﴿۱۲۰﴾ فَأَكَلَا مِنْهَا
فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن
وَرَقِ الْجَنَّةِ وَعَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى ﴿۱۲۱﴾ ثُمَّ اجْتَبَاهُ
رَبُّهُ فَتَابَ عَلَيْهِ وَهَدَى ﴿۱۲۲﴾
پس
گفتيم اى آدم در حقيقت اين [ابليس] براى تو و همسرت دشمنى [خطرناك] است
زنهار تا شما را از بهشت به در نكند تا تيرهبخت گردى (۱۱۷) در حقيقت براى
تو در آنجا اين [امتياز] است كه نه گرسنه مىشوى و نه برهنه مىمانى (۱۱۸) و
[هم] اينكه در آنجا نه تشنه مىگردى و نه آفتابزده (۱۱۹) پس شيطان او را
وسوسه كرد گفت اى آدم آيا تو را به درخت جاودانگى و ملكى كه زايل نمىشود
راه نمايم (۱۲۰) آنگاه از آن [درخت ممنوع] خوردند و برهنگى آنان برايشان
نمايان شد و شروع كردند به چسبانيدن برگهاى بهشت بر خود و [اين گونه] آدم
به پروردگار خود عصيان ورزيد و بيراهه رفت (۱۲۱) سپس پروردگارش او را
برگزيد و بر او ببخشود و [وى را] هدايت كرد (۱۲۲)
*اکنون این بهشت از آن شماست که در آن هر چه آرزو کنید هست و هر جامه که خواهید شما را زیور خواهد خواهد کرد و شما عریان و بی حفاظ نخواهید ماند.
*نه شما را هرگز تشنگی حاصل شود و نه رنج تابش آفتاب سوزان را تجربه خواهید کرد. اما شیطان که دشمن قسم خوردۀ انسان است آدم را می فریبد که آیا می خواهی تو را به درخت جاودانگی و اقلیمی که آن را هیچ فنا نیست هدایت کنم؟
*در حقیقت شیطان می خواست برای آدم تحصیل حاصل کند، یعنی آنچه را که آدم از آن برخوردار بود به او وعدۀ برخورداری دهد و در این فریب شیطان مغالطه ای بود که آدم و حوا درنیافتند و آن این است که سوال کرد که آیا می خواهید شما را به درخت جاودانگی دعوت کنم؟
*با این سوال این اندیشه را در ذهن آنها ایجاد کرد که معلوم است ما از آن درخت برخوردار نیستیم و اگر خداوند ما را از خوردن میوۀ آن درخت منع کرده شاید به همین دلیل باشد که آن درخت جاودانگی است و خداوند از ما دریغ کرده است.
*پس بدین سان آدم و حوا پروردگار خویش را نافرمانی کردند و چون از میوۀ آن درخت خوردند حریم جسمانی ایشان آشکار شد. پس با شتاب برگی از درخت بهشت بر خود پوشاندند.
*با این همه چون آدم و حوا به گناه خود اعتراف کردند خداوند نه تنها گناه ایشان را بخشید بلکه آدم را برگزید، هم هدایت کرد و هم هادی قرار داد اما بنابر مصلحتی ایشان را (یعنی همۀ آدمیان را که از فرزندان آدمند) به سرزمینی بسیار دور دست به نام زمین فرستاد و در عین حال به ایشان وعده داد که من سفیران و پیام آورانی را برای شما می فرستم که شما را باز به سوی من هدایت کنند.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید