به گزارش
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، ظاهرا نام تجریش را نخستین بار ظهیری نیشابوری (در اواخر قرن ششم به صورت «طجرشت » ضبط کرده است . به نوشته محمدبن علی بن سلیمان راوندی ، طغرل بیگ سلجوقی از تبریز به ری و سپس به قصران بیرونی (از مناطق قدیمی در شمال تهران ) سفر کرد و به دلیل خنکی هوا به «دیه طجرشت » رفت.
او در تجریش برای خود خانه ای بنا کرد و در همانجا وفات یافت . نام طجرشت را معرّب «تیگرشت » («تیگر» به معنای زمین تند و شیبدار) ذکر کرده اند . که نام طجرشت به سبب کثرت استعمال و گذر زمان به تجریش تغییر یافت .
میدان تجریش از آن میدان های معروف و نام آشنایی است که تهرانی ها به بهانه های مختلف به آنجا می آیند. زیارت امامزاده صالح (ع)، رفتن به دربند و کوهنوردی و خرید از مراکز تجاری معروف و بزرگ هر تهرانی را برای یک بار هم که شده به تجریش کشانده است.
البته تجریش با این خصوصیات یک مکان گردشگری هم محسوب می شود. قابلیتی که از سال های دورتجریش به آن معروف بود و هست. باغ های ییلاقی و هوای کوهستانی تجریش را محفل درباریان و تهرانی ها کرده بود.
محلّهٔ تجریش مرکز شهرستان شمیرانات استان تهران است و همین مرکزیت باعث شده اهمیت زیادی از نظر اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی داشته باشد. خیابان های معروف تجریش شهرداری، فناخسرو، جعفری، جلالوند، ملکی، ولی‌عصر، دربندی، ثقفی و کوگل خیابان‌ها و کوچه‌هایی هستند که به میدان تجریش می‌پیوندند .
خیابان شهرداری بین میدان تجریش و میدان قدس قرار دارد و کوگل کوچه‌ای است که به امامزاده صالح ختم می‌شود. خیابان‌های بوعلی، صاحبی، آشتیانی منفرد و حکمت از جمله خیابان‌هایی هستند که چندان خیابان سازی استانداردی ندارند و از جمله مناطق قدیمی و فرسوده تجریش محسوب می شوند.
مکان هایی که شما را به تجریش می کشانند شامل امامزاده صالح، اداره پست تجریش، بازار تجریش و حسینیه آن، بیمارستان شهدا، بنیاد شهید شمیرانات، سازمان تأمین اجتماعی و مراکز خرید است.
از کوههای مهم شمال تجریش ، توچال (بلندترین قله : 933 ، 3 متر) در حدود بیست کیلومتری شمال شهر تهران و کُلَک چال (بلندترین قله : 005 ، 3 متر) در حدود هفده کیلومتری شمال شهر تهران است .تپه های خُلازیر (در شمال محلة الهیه )، قیطریه (از حدود پل رومی تا باغ قیطریه ) و زَرگَنده یا الهیه (در جنوب محلة الهیه ) که امروزه همگی به صورت مناطق مسکونی درآمده اند در این محدوده قرار دارند .
شاید در این موقع سال، هوا کمی سرد باشد اما پیاده روی شبانه در تجریش به عنوان یکی از خاطره انگیز ترین میدان های شهر، لذت های خاص خود را دارد. از پارک وی تا سرپل تجریش حرکت لاکپشتی ماشین ها باعث می شود حدود نیم ساعتی را در ترافیک بمانید. البته چیز عجیبی نیست ، ترافیک اینجا ماندنی است و چه بهتر که کمی هم ورزش کنید.
جمعه شب ها که تجریش پر می شود از مسافران غیربومی و آدم هایی که نه برای خرید و انجام کارهای روزانه بلکه برای پرسه زدن و وقت گذرانی اینجا آمده اند، زمان مناسبی برای پیاده روی نیست اما در یک شب خلوت و خوب، شبگردی با همسر یا دوستان و خانواده دراین میدان و خیابان های اطرافش حال و هوای دیگری دارد.
آنقدرچراغ های رنگی و چشمک زن دور تا دور میدان را پرکرده که کسی رغبت نمی کند سربالا کند و سیاهی آسمان و بی ستاره گی اش را ببیند. این خاصیت شلوغی و هیاهو و ازدحام است و دیگر سیاهی و سفیدی شب و روز معنا ندارد. این ویترین های شیشه ای و آدم ها هستند که همه چیز را تعیین می کنند حتی گذر زمان را.همان طور که تجریش با مغازه هایش چشم باز می کند و شبانگاه با پایین آمدن کرکره مغازه ها به خواب می رود.
شاید رگه هایی از این موضوع را هنوز دیده باشید که در تجریش قنات های متعددی وجود داشته و برخی از آنها هنوز هم آب دارد، از جمله قنات امامزاده صالح (ع )، قنات محمدیه ، قنات مقصودبک در کنار رود دربند، قنات سرپل تجریش و قنات کهریز .
قدم زدنتان که به آخر رسید، مزار امامزاده صالح در کنار میدان تجریش بهترین محل برای کمی نشستن و زیارت کردن است. این محل از مهمترین زیارتگاههای شهر است . درخت کهنسال چنار در صحن امامزاده صالح نیز معروف است و حتما به وقت گذاشتن می ارزد.
یادتان باشد مسیر خوبی را برای قدم زدن انتخاب کنید چراکه ممکن است ساعات پایانی شب در تجریش، رقم های وحشتناکی برای گرفتن ماشین به شما پیشنهاد شود و اصطلاحا نقره داغ شوید.