به گزارش
خبرنگار باشگاه خبرنگاران احساس نياز به امنيت به علت وجود ترس در راستاي ورود به يک فضاي جديد و ناشناخته صورت مي پذيرد، کودک بايد در کنار پدر و مادر احساس امنيت و امان کند و وجود اين احساس آن قدر در کنار والدين دروني شود تا شخصيت روحي و رواني او شکل بگيرد و با ورود به فضاهاي متفاوت ديگر به مانند فضاهاي علمي، فرهنگي، اجتماعي، بر ترس و واهمه ورود در ابتداي امر غلبه نمايد.
مجيد ابهري روانشناس در اين خصوص گفت: اين صحيح است که بايد پدر و مادر در ايجاد احساس امنيت براي کودک نقش جدي داشته باشد اما اين نقش نبايد کودک را به سمتي هدايت کند که ايجاد وابستگي به حضور آنان نمايد.وي با اشاره به اينکه رفتار غلط والدين در ابراز محبت و فراهم آوردن احساس امنيت گاهي اوقات نامتعادل مي شود افزود: ارائه حسي که والدين سعي در هديه دادن آن به فرزندشان هستند و مي خواهند به او بگويند که من هستم يا پدرت هست، اگر شکل افراد به خود بگيرد علنا به کودک خود اموخته اند که بايد هميشه و همه جا مراقب او باشند و بدون حضور آنها ترس فرزندشان را تهديد خواهد کرد و به نوعي در برقراري احساس امنيت به افراط مي افتد.
ابهري در ادامه اظهار کرد: ترس از ورود به مدرسه يا گفتن واژه هايي از طرف کودکان مبني بر اينکه مادرشان هم بايد با آنها در آن مکان بماند نشان از افراط اين رفتار والدين دارد.
اين روانشناس خاطرنشان کرد: والدين بايد رفتاري جامع با درنظر گرفتن تعادل و بدون افراط و تفريط براي احساس امنيت فرزند انجام دهند ولي احساس و نگاه فرزند را از حبس شدن و متوقف ماندن در کنار والدين به عنوان مأمن و ملجأ روحي و رواني بازدارند.
و در نهايت بايد خانواده بداند اگر امنيت روحي و نوايي را براي فرزندان ارائه مي کنند از آن طرف هم بايد مراقب باشد که جريان اين احساس به توقف و ابراز جسارت کودک در زمينه هاي متفاوت زندگي او رخ مي دهد./ف