به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران؛ چهل و نهمین کنفرانس امنیتی مونیخ (Munich Security Conference (MSC)) اول تا سوم فوریه 2013 (13 الی 15 بهمن) در شهر مونیخ آلمان برگزار خواهد شد. در این کنفرانس، تصمیم‌گیرندگان بین‌المللی در عرصه سیاست خارجی و امنیتی، همچنین عرصه‌های اقتصادی گردهم می‌آیند.
درباره ماهیت این نشست و تاریخچه کنفرانس‌های گذشته
کنفرانس امنیتی مونیخ، در سال 1962 تشکیل یافته و مهم‌ترین مجمع با مدیریت قدرت‌های غربی برای تبادل نظر پیرامون سیاست امنیت بین‌المللی است که هر سال یک بار، سیاستمداران بلندپایه را از سراسر جهان به منظور پرداختن به چالش‌های امنیتی حال و آینده جهان به "هتل بایریشرهوف" (Bayerischer Hof) مونیخ می‌کشاند. هزینه‌های این کنفرانس، توسط وزارت دفاع آلمان و کمک‌های مالی صنایع تسلیحاتی تامین می‌شود.
شرکت‌کنندگان، چه کسانی هستند؟/ رئیس کنفرانس کیست؟/ چه موضوعاتی قرار است بررسی شوند؟
کنفرانس امنیتی مونیخ که از درون «کنگره دفاع‌شناسی» (Münchner Wehrkundetagung) پدید آمده، از سال 1962 تا 1998 توسط بنیان‌گذار آن یعنی "اوالد هاینریش فون کلایست اشمنتسین" (Ewald-Heinrich von Kleist-Schmenzin) اداره می‌شد.
از دعوت‌شدگان امسال به این کنفرانس می‌توان به نماینده رئیس جمهور آمریکا، "سرگئی لاورف" (Sergey Lawrow) وزیر خارجه روسیه، "آندرس راسموسن" (Anders Rassmussen) دبیرکل ناتو، "خوزه مانوئل باروسو" (José Manuel Barroso) رئیس کمیسیون اروپا، وزرای دفاع و امور خارجه آلمان، اخضر ابراهیمی نماینده ویژه سازمان ملل در بحران سوريه و نمايندگانی از دولت‌های مصر، ترکیه و قطر اشاره کرد. رئیس این کنفرانس نیز "ولفگانگ ایشینگر" (Wolfgang Ischinger) است.
ایشینگر حقوقدان آلمانی، متخصص پیشگیری از بحران‌های منطقه‌ای و سفیر سابق آلمان در واشنگتن بوده است. وی با اخذ پست‌های کلیدی در وزارت امور خارجه این کشور، دارای همکاری فشرده با دبیرکل سازمان ملل متحد و همچنین موضع حمایت‌گرانه نسبت به اوباما است. وی از مشارکت گسترده اروپا در جنگ افغانستان حمایت نموده و در حال حاضر نیز عضو آکادمی آمریکا در برلین (American Academy in Berlin)، موسسه آمریکایی مطالعات معاصر آلمان (American Institute for Contemporary German Studies)، موسسه شرق-غرب نیویورک (East-West Institute New York) و شورای آتلانتیک ایالات متحده (Atlantic Council of the United States) است.
به گزارش روزنامه اشپیگل، ایشینگر اخیراً در زمینه عملیات سربازان جنگی در حمله نظامی فرانسه به کشور مالی با دولت آلمان دچار اختلاف شده و دولت آلمان را بخاطر عدم ارسال سلاح به مالی مورد سرزنش قرار داده است: «فرانسه از آلمان و شرکای اروپایی خود انتظار همبستگی فعال و حمایت نظامی دارد و مشارکت ما در این جنگ، به امنیت جمعی ما مربوط است.»
امسال در اول فوریه، بیش از 90 هیئت شامل سیاستمداران عالی‌رتبه، استراتژیست‌های جنگ و صاحبان شرکت‌های بزرگ اقتصادی و تسلیحاتی که اغلب کشورهای عضو ناتو و اتحادیه اروپا هستند، با یکدیگر دیدار می‌کنند.
به نقل از جدیدترین گزارش وب‌سایت این کنفرانس، نشست کوچکی در شهر برلین و من‌جمله با حضور ایشینگر، رئیس کنفرانس، نماینده دبیرکل ناتو، دیپلمات امریکایی "َالکساندر ورشبو" (Alexander Vershbow) و جانشین دبیرکل اتحادیه عرب برگزار شد و در آن به موضوعاتی که قرار است در کنفرانس، بررسی شوند پرداخته شد. ایران و جنگ فرانسه در مالی، دو محور اصلی بوده و سایر مسائل عبارتند از: درگیری‌های منطقه‌ای شمال َآفریقا، 60000 کشته در جنگ‌های داخلی سوریه، پیشرفت گروه‌های اسلامگرا در مناطق ساحلی آفريقا، تشدید مسائل فلسطین و برنامه هسته‌ای ایران.
الکساندر ورشبو در این دیدار با تأکید بر اینکه آمریکا نمی‌تواند و نباید همیشه در خط مقدم جبهه‌ها حاضر شود، از حضور و فعالیت متحدان اروپایی‌اش در مالی استقبال کرد و گفت: آمریکا و ناتو نمی‌توانند همه جا حضور داشته باشند؛ باید در آینده، وزن چالش‌های موجود در آسیا و اقیانوسیه را میان آمریکا و شرکای اروپایی تقسیم نمود.
تظاهرات گسترده علیه کنفرانس امنیتی مونیخ از کجا نشأت گرفته است؟
معترضان و مخالفان کنفرانس امنیتی مونیخ که آن را «کنفرانس ناامنیتی» (»Unsicherheitskonferenz«) می‌نامند، امسال نیز همانند سال‌های گذشته درصددند تا با دادن فراخوان‌های متعدد علیه کنفرانس پیش‌رو، نشست‌ها، جلسات و همچنین تظاهراتی را ترتیب دهند. وب‌سایت معترضین به کنفرانس امنیتی و حامیان برپایی تظاهرات علیه کنفرانس امسال، روز 22 ژانویه لیست بلندبالایی از موسسات، نهادها، گروه‌های حافظ صلح، اتحادیه‌ها و همچنین از سیاستمداران، نخبگان، سران و افراد شاخص معترض منتشر کرد.
این سایت در گزارشی کنفرانس امنیتی مونیخ را متهم کرد: «آنان حرف از امنیت می‌زنند اما همواره تهدیدی برای جنگ‌های جدید محسوب می‌شوند. وعده‌های صلح آنان، قبل از جنگ عراق و افغانستان، دروغ‌های تکراری‌شان برای جنگ علیه ایران را رو می‌کند.»
سایت چپ‌های ایالت بایرن آلمان نوشت: «مسئله امنیت جهانی فقط مربوط به متخصصان گزینش شده‌ای از ثروتمندترین کشورهای صاحب قدرت در جهان نیست که بخواهند بدون مشروعیت دموکراتیک و با آمیختن منافع دولتی، نظامی و اقتصادی خویش، برای سیاست بین‌الملل و حملات آتی خود به کشورها تصمیم‌گیری نمایند. ما مخالف این کنفرانس هستیم چرا که با پشتیبانی از نظامی‌گری، جنگ‌های مسلحانه را سبب شده است. کنفرانس امنیتی مونیخ، متشکل از امپریالیسم غربی و امپریالیسم کشورهای ناتو و متحدانشان از دیدگاه ما، بر پایه سیاست سرکوب و جنگ استوار بوده و گرچه تظاهرات‌های جمعی و مسالمت‌آمیز ما همچنان در معرض سانسور و ممنوعیت حمل پلاکارد قرار دارد اما امسال نیز همچون سال‌های گذشته پا به پای بسیاری دیگر، دست به تظاهرات خواهیم زد. ما خواستار تحولات اساسی در محتوا و اهداف کنفرانس امنیتی، منع ارتش آلمان از اجرای عملیات در خارج کشور و همچنین انحلال سازمان ناتو هستیم.»
مخالفان کنفرانس امنیتی مونیخ معتقدند که در این کنفرانس به ظاهر صلح‌جویانه، راهبردهای جنگ طلبانه‌ای ارائه می‌شود که برگزارکنندگان، از طریق آن، بتوانند منافع سیاست قدرت و سیاست اقتصادی خود را در سطح جهان دنبال کنند. حزب جوانان سبز بایرن (Grüne Jugend Bayern)، در سال 2012 به دلیل گرایشات ضد اسرائیلی و تظاهرات‌های ضدکنفرانس امنیتی از اتحادیه (Aktionsbündnis) اخراج شدند. اما معترضان بسیاری همچنان ضمن مخالفت با جنگ در سراسر دنیا و دفاع از صلح و عدالت، برگزاری این کنفرانس را "فرمالیته" خوانده و لذا تجمعات متعددی در روزهای منتهی به کنفرانس برگزار خواهند نمود.
تظاهرات سال گذشته معترضان علیه کنفرانس امنیتی مونیخ/ پرچم ایران در مخالفت با جنگ علیه ایران
تدابیر امنیتی پلیس آلمان موجب اعمال محدودیت‌های شدید ترافیکی در خیابان‌های اصلی شهر مونیخ شده و ارتش این کشور نیز کمک‌های لجستیک خود را در اختیار پلیس امنیت قرار داده است.
نتیجه‌گیری:
کمتر از ده روز دیگر به آغاز برگزاری کنفرانس امنیتی مونیخ در آلمان باقی است. به نظر می‌رسد کنفرانس امنیتی مونیخ، بستری است که آمریکا و هم‌پیمانان غربی‌اش، برای توجیه سیاست‌های خصمانه و مداخلات نظامی خود علیه ملت‌ها فراهم می‌کنند. به طور مثال می‌توان به کشتار غیرنظامیان به وسیله هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان، تشدید ناامنی‌ها در افغانستان، حمایت از تروریست‌های سوریه و لشگرکشی فرانسه به مالی اشاره کرد که می‌کوشند تا همگی آن‌ها را در لوای "مبارزه با تروریسم" مشروعیت بخشند.
منابع
http://www.securityconference.de/Top-News-Detail.55+M5eb4be99050.0.html
http://de.wikipedia.org/wiki/Wolfgang_Ischinger
http://linksjugend-solid-bayern.de/index.php/2-uncategorised/33-gegen-die-sicherheitskonferenz-2013
http://www.polizei.bayern.de/muenchen/verkehr/index.html/171631
http://sicherheitskonferenz.de/Liste-Siko-Aufruf-2013