به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از كرسنت آنلاين، یکی از کشورهای جهان اسلام که دولتش سعی نموده تا از رسیدن موج بیداری اسلامی به آنجا جلوگیری کند کشور مراکش بوده است. حکومت مراکش کوشیده تا با اصلاحات سطحی و از طریق کمک های خارجی اعتراضات در آن کشور را سرکوب کند اما عوامل اقتصادی به ضرر دولت آن کشور عمل خواهد کرد.
یک گزارش منتشر شده در تاریخ 8 ژانویه توسط اندیشکده کارنگی نشان می دهد که "اقتصاد کشور مراکش در سال 2012 میلادی رشدی بیش از 3 درصد نداشته است و در نتیجه فقر اقتصادی 40 درصد از تولید آن کشور کاهش یافته است. کسری بودجه آن کشور بیش از آن مقداری بوده که تصور می شده است و از 6 درصد در سال 2011 به بیش از 7 درصد در پایان سال 2012 میلادی رسیده است. کسری بودجه مراکش بطور روزافزون در حال افزایش است. این امر در نتیجه تداوم افزایش قیمت نفت و اقلام مصرفی بوده است و در نهایت باعث کاهش صادرات مراکش و پایین آمدن درآمد حاصل از گردشگری در آن کشور شده است. این وضعیت مشابه وضعیت اقتصادی مراکش در دهه 80 میلادی است که باعث شد تا سیاست های ریاضت اقتصادی در آن کشور تجربه شوند و مراکشی ها از آن دوران خاطره بدی در ذهن دارند."
گزارش تحلیلی دیگری که توسط بنیاد کارنگی در تاریخ 4 ژانویه منتشر شده است نشان می دهد که در کشور اردون "بیکاری تا حدود 13 درصد افزایش یافته است و میزان سفر جهانگردان که کشور نیز کمتر از گذشته شده است. ذخائر بین المللی اردن تا میزان 10.7 میلیون دلار (ماهانه 6.67 میلیون دلار) در دسامبر سال 2011 کاهش یافته است.
اندیشکده های غربی اکثرا با ارائه گزارش های اغراق آمیز و مغرضانه در مورد پیشرفت های اقتصادی کشورهای منطقه که مورد حمایت غرب هستند سعی دارند تا با پیگیری سیاست های نو استعماری به آن کشور "اعتبار" ببخشند.
پیش از سقوط رژیم فاسد بن علی در تونس، اندیشکده های غربی وی و حکومتش را تحسین می کردند. از جمله اندیشکده "چاتهام هاوس" در گزارشی که پس از آغاز قیام تونس منتشر نمود مدعی شد که اقتصاد آن کشور همچنان قدرتمند است.
غربی ها با چنین مبالغه گویی هایی در صددند تا بگویند "ما از رژیم هایی دفاع می کنیم که وضعیت معیشتی مردم خود را بهبود می بخشند" در حالیکه در واقعیت مشخص شد که دیکتاتوری های مورد حمایت غرب وضعیت اقتصادی رو به افولی داشته اند. غربی ها همین سیاست را در مورد سعودی ها نیز بکار برده اند.
واقعیت آنست که اندیشکده های غربی مجبور شده اند که این واقعیت را بپذیرند که رژیم های مورد حمایت غرب دیگر در منطقه شانسی برای ادامه بقا ندارند و موج بیداری اسلامی در منطقه فراگیر شده است. ممکن گسترش این موج تا حدودی به تعویق بیفتد اما توقف آن غیر ممکن است.