عکاسان بی ادعا که تاریخ گواه توانایی آنهاست / بازیگرانی که تنها ادعای عکاس بودن دارند

البته این اکسپوها گاهی از سوی دولت و گاهی از سوی مجموعه های خصوصی و گالری ها برگزار می شود، که در بخش خصوصی و گالری ها این رویداد (اکسپو) پررنگ تر بوده است و ناگفته نماند که موفقیتهای آنها نیز بیشتر بوده است. موفقیت یک اکسپو در گروه فروش آثار آن است از این رو ارتباطات گالریها به جهت فروش آثار هنری در رویدادهایی چون اکسپوهای تجسمی موفقیت‌آمیزتر بوده است. 
در اکسپوهای تجسمی همیشه  شعار حمایت از هنرمندان جوان جزئي لاینفک بوده در حقیقت چنین به نظر می رسد که اکسپوها تنها فرصت و بستری برای معرفی هنرمندان جوان و فروش آثار آنان و  به طور کلی معرفی آنان به جامعه بزرگ هنری است که البته در عمل هر انسان آزاده و عاقلی در می یابد که این طور نیست و به قول معروف زهی خیال باطل، چرا که اصلاً هنرمندان جوان در این رویدادها دیده نمی شوند. البته آثار آنان برای خالی نبودن عریضه وجود دارد اما فقط بر دیوار فضای برگزاری اکسپو خودنمایی می کند و هیچ عاقبتی را به دنبال ندارد. 
برخی از اکسپوها که با نام حمایت از نیروهای جوان و حرفه ای که متأسفانه گمنام باقی مانده اند نیز برگزار می شود که آنها نیز مسیر همان اکسپوهای قبلی را طی می کنند و انگار جوانان جویای نام هیچ جایی در این رویدادهایی که می توان تعیین کنند باشد را ندارند.
 
**رد پایی از برخی افراد هنرمندنما در اکسپوهای تجسمی
 
در چند سال اخیر به جهت آنکه کلاس اکسپوها بالاتر برود شاهد حضور برخی از افراد که نمی خواهیم بگوییم افراد مشهوری چون بازیگران هستند، دیده می شد در حقیقت تنها حضور فیزیکی داشتند اما انگار این قشر از هنرمندان(بازیگران) هم دریافته اند که رویدادهای تجسمی می تواند باعث شکوفایی استعدادهای آنها شود و بنابراین از فرصت مشهور بودن خود سوء استفاده و شاید هم استفاده که البته همان اولی درست‌تر است را داشته اند و به عرصه هنرهای تجسمی گام نهاده اند. 
برخی از این افراد پا را کمی فراتر گذاشته و نمایشگاههای انفرادی برگزار می کردند، البته نمی‌خواهیم اینجا به نمایشگاه نیکی کریمی، هدیه تهرانی که متأسفانه موفق هم نبود و یا نمایشگاه رضا کیانیان که گویا مجسمه ساز شده بود، اشاره کنیم،به این ترتیب این هنرمندان وارد عرصه تجسمی شدند و انگار به نوعی خود را در این وادی نیز محق دانسته اند. بعد از برگزاری نمایشگاههای انفرادی برخی از این گروه از هنرمندان به فکر حضور در مجمع هنرمندان تجسمی افتاده اند و حالا آنها و آثارشان را در رویدادهای بزرگتری چون اکسپوها نیز شاهد هستیم. 
برخی از بازیگران در اکسپوهای مختلف از جمله عکس نیز حضور فعال دارند. گویی گردن هنرمندان تجسمی از موهم بارکتر است و هرکسی می تواند برای آنها ادعای هنرمند نقاش، طراح، عکاس و ... را داشته باشد.
در یکی از این اکسپوهای عکس که نامش را نمی بریم ولی اشاره می کنیم که به تازگی در خانه هنرمندان برگزار شده است، عکسهایی که حاصل تلاش یکی از هنرمندان بازیگر است را مشاهده می کنیم.
 
**اکسپوهای عکس بهانه ای برای نمایش آثار بازیگران
 
البته در این اکسپو عکسهای کم نظیری از استادان؛ مرحوم بهمن جلالی، سیف الله صمدیان را نیز شاهد هستیم به جرئت می توان گفت بخشی از تاریخ عکاسی ایران در دوره معاصر مدیون این هنرمندان است و تاریخ گواه خوبی برای تلاش شبانه روزی و بدون چشم داشت کسانی چون سیف الله صمدیان است. این اکسپو هم انگار بهانه‌ای برای بیشتر دیده شدن و خودنمایی وافر آن دسته از دوستانی است که به آنها اشاره کردیم (بازیگران).
تواضع هنرمندان برجسته عکاسی ایران که آثارشان در این اکسپو به نمایش گذاشته شده است را از قیمت گذاری آثار آنها نیز می توان مشاهده کرد. برخی از عکسهای این عکاسان برجسته ارزش چند صد میلیونی دارند اما تنها چند میلیون قیمت گذاری شده، بین 3تا 4 میلیون و این درحالی است که آثار برخی بازیگران بیش از 8 میلیون قیمت گذاشته شده است. هرچند هرکسی که با نام هنرمندان برجسته عکاس ایران آشنا باشد و آثار این اکسپو را مشاهده کند، قطعاً به خود خواهد بالید که چه عکاسانی با چه خضوعی در این رویداد شرکت کرده اند و البته چه کسانی از این رویداد استفاده کرده اند تا خود را بیشتر نمایش دهند. 
اکسپوها فرصتی برای بازدید مجموعه‌داران نیز هست و هر مجموعه‌داری که وارد این اکسپو عکس شود و عکسی از "بهمن جلالی" را که انگار پس از سالها هم چنان با مخاطب حرف می زند و هیچگاه غبار کهنگی به خود نمی گیرد و در تاریخ عکاس مانند نگینی می درخشد و یا عکس از سیف الله صمدیان را که توانایی عکاس را شهادت می دهد، قطعاً جور دیگری خواهد دید و حتماً به سراغ این عکس می رود، عکسهایی که تجربه دهه ها فعالیت و فوت کوزه‌گری را دارند نه عکسهایی که تنها نام به اصطلاح عکاس  را به یدک می کشد و در عکس چیزی را اثبات نمی کنند.
ای کاش کمی واقع بین تر نگاه کنیم و به قول شاعر چشمهایمان را بشوییم و جور دیگر ببینیم و با خود مکرراً تکرار کنیم هرکسی را بهر کاری ساختن.
یادداشت  از فاطمه اصلانی