به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ؛ عمليات نظامي در مالي که از يازدهم ژانويه - اواخر هفته گذشته- آغاز شده است . يک نمونه بارز ديگر از فعاليت هاي ويژه اي است که غرب در راستاي استعمار دوباره آفريقا در حال پيگيري آن است. غرب در تلاش براي سلطه سازمان يافته دوباره بر سرزمين هاي آفريقايي است. آنها با تقسيم سودان و تسلط بر منابع نفتي اين کشور، آنرا را دوباره تحت سلطه خود گرفته اند. ميدانهاي نفتي نيجريه نيز براساس احکام دادگاه هاي بين المللي در اختيار کامل کشورهاي غربي است، ليبي نيز در عمليات مستقيم نظامي فتح شد و ساحل عاج نيز به لطف عمليات محدودي که تحت لواي سازمان ملل صورت گرفت درکنترل غرب قرار دارد. اگرچه شيوه اقدام غرب متفاوت شده است اما نتيجه يکي است: فرايند استعمار دوباره آفريقا سرعت گرفته است.
غرب اکنون از درسهاي گذشته خود درباره اشغال تهاجمي کشورها درس گرفته است. امروز تقريبا همه ابراز اطمينان مي کنند که غرب در حال دفاع از حاکميت مالي و حاکميت سرزميني اين کشور است. با اين حال حقايق موجود اين را تاييد نمي کند. در واقع اين يک دروغ است که گروههاي تروريستي بين سالهاي2011 و 2012 ميلادي به ناگاه در اين کشور ظاهر شده اند. آنها چندين دهه بود که در تدارک و سازماندهي خود بودند. با اين حال پس از سرنگوني قذافي سلاحهاي قذافي به دست اين گروهها افتاد و شرايط به ناگاه تغيير کرد. تجهيزات نظامي به خودي خود سر از مالي درنياورده است، حقايقي وجود دارد که نشان مي دهد فرانسه در انتقال آنها از ليبي به شمال مالي نقش داشته است.
منطق رويدادهايي که در سال2012 در شمال مالي روي داد نشان مي دهد عمليات نظامي کنوني فرانسه در مالي با تدارک و برنامه ريزي قبلي انجام شده است. طبق اين برنامه سلاحهاي ليبي به دست شبه نظاميان طوارق افتاد و موجب اقدامات مسلحانه آنها شد. با اين حال طوارق بلافاصله پس از آنکه متوجه اين توطئه شدند خيلي زود از استقلال خود خوانده اي که در شمال مالي اعلام کرده بودند فاصله گرفتند. جنبش ملي آزادي ازواد اعتراف کرد اعلام استقلال تلاشي براي جلب توجه بين المللي بود و از تمايل خود براي انجام مذاکره خبر داد. در پي اين اقدام گروههاي مختلف اسلامي از جمله جنبش اسلام گرايان براي وحدت و جهاد در غرب آفريقا و نيز گروه انصار الدين به اين گروه پيوستند.
اين گروه همچنين پس از نشست بورکينافاسو اعلام کرد مخالف خشونت ، افراط گرايي و تروريسم است و مسئوليت مبارزه با جرايم سازمان يافته در مناطق مرزي را به عهده گرفت. اين اقدام انصار الدين منجر به ورود اين گروه به درگيريها شد. در ماه نوامبر ناآرامي و درگيري در مالي افزايش يافت. جنبش ملي براي آزادي ازواد با القاعده در مغرب اسلامي و جنبش وحدت و جهان در غرب آفريقا وارد جنگ شد و در پايان ماه نوامبر نيز انصار الدين برضد جنبش وحدت و جهاد در آفريقا در منطقه تيمبوکتو وارد درگيري شد.
در پايان همه اين درگيري ها در واقع طرحي براي بي ثبات کردن مالي بود. همه اين رويدادها در واقع بخشي از تلاش براي تثبيت گروههاي شبه نظامي در شمال مالي بود. سرزمينهاي شمالي تبديل به سرزميني بين المللي براي گروههاي تروريستي در سراسر جهان شد و همه گروههاي تروريستي پيشرو در منطقه از جمله گروه بوکو حرام نيجريه به ايجاد پايگاه درشمال مالي پرداختند.
به گفته دبير کل سازمان ملل، اشغال شمال مالي منجر به گروگان گرفته شدن حدود نيم ميليون آواره و بيش از دويست هزار در داخل اين کشور شد و اين بحران انساني به همه کشورهاي همسايه گسترش يافته است. اين رويداد نيز درواقع يکي ديگر از اهداف غرب بود.
همه مکانهاي مقدس مسلمانان در تيمبوکتو و ديگر آثار باستاني منطقه صحرا براي افزايش تاثيرگذاري اين بحران نابود شد. اين اقدامات هيچ هدف ديگري جز شوکه کردن جامعه بين المللي و قبولاندن ضروري بودن اقدام نظامي در مالي به افکار عمومي جهان نداشت. اين دقيقا همان طرز تفکري است که در پشت کودتاي مارس دو هزار و دوازده در مالي قرار داشت. آمادو توماني رييس جمهور مالي در حالي در آخرين روزهاي حکومتش سرنگون شد که براساس قانون اساسي ديگر نمي توانست در انتخابات شرکت کند و انگيزه اصلي از اين کودتا اين بود که کشورهاي غربي مي دانستند که پيروز انتخابات آتي در مالي به احتمال فراوان مخالف دخالت نظامي غرب در مالي خواهد بود.
پس از کودتا، ايده دخالت خارجي جان تازه اي گرفت. دولت جديد مالي خواستار کمک نظامي سازمان ملل شد. با اين حال مسئله دخالت نظامي همچنان يک جنجال داخلي ميان هواداران کمکهاي خارجي و نيز هواداران اقدام در چارچوب نيروهاي آفريقايي به شمار مي رود. احتمالا اين دو روش متفاوت علت اصلي شکست کودتاي ماه آوريل و عامل اصلي کودتايي بود که موديدو ديارا نخست وزير مالي را از قدرت به پايين کشيد.
در نهايت شوراي امنيت سازمان ملل بيستم دسامبر 2012 طي قطعنامه اي مجوز دخالت نظامي در مالي را صادر و به نيروهاي بين المللي اجازه اعزام به مالي را داد. اين نيرو قرار است شامل پنج هزار نيروي مالي و سه هزار و سيصد نيروي بين المللي باشد. جزييات اين نيرو توسط مسئولان مالي و شرکاي دولت اين کشور تدوين و توسط اتحاديه آفريقا و جامعه کشورهاي غرب آفريقا اکوواس تاييد شده است. حال شرکاي دولت مالي چه کشورهايي بودند: آمريکا، فرانسه، آلمان، کانادا، الجزاير، موريتاني و نيجر.
در آغاز ژانويه، نيروهاي القاعده در مالي رفتاري از خود نشان دادند که با منطق به هيچ وجه سازگاري ندارد. آنها به جنوب مالي حمله ور شدند و در هفتم ژانويه شهر کنا را به اشغال خود درآوردند. از نظر جغرافيايي اين شهر از اهميتي حياتي برخوردار است. اين شهر در مرز موقت شمال و جنوب مالي واقع شده است و حمله به آن در واقع حمله به منطقه اي قلمداد مي شود که بيشتر جمعيت مالي در آن زندگي مي کنند.
زمان بندي حمله القاعده به کنا از اهميت فوق العاده اي برخوردار است اين حمله مي توانست مدتها قبل صورت گيرد اما القاعده چند روز پس از صدور مجوز اقدام بين المللي در مالي صورت گرفت و تنها دليل اين حمله مي تواند تحريک براي اقدام بين المللي در مالي باشد نه چيز ديگر. درعصر دهم ژانويه ديونکوندا ترائوره رييس جمهور موقت مالي نيروهاي ارتش اين کشور را به حال آماده باش درآورد و حالت فوق العاده در اين کشور اعلام کرد و در يازدهم ژانويه نيروهاي بين المللي عمليات برضد مالي را آغاز کرد.
اين برنامه ريزي دقيق براي اعزام نيرو به مالي نشان از سازماندهي دقيق غرب براي تحت کنترل درآوردن دوباره مالي دارد. با اين حال به نظر نمي رسد اين طرحها که تاکنون به خوبي پيشرفته است، پاياني خوش براي غرب داشته باشد زيرا با رقابت شديد از سوي قدرت هاي ديگر از جمله چين و روسيه روبرو است که آنها نيز در تلاش براي تقويت حضور خود در آفريقا هستند. به هر حال مالي بايد بهاي ازادي و استقلالي که به سادگي از دست داد را بدهد به نظر مي رسد ادامه وابستگي اين کشور به غرب و نيز منابع زيرزميني اين کشور در دسترس ترين بهايي است که اين کشور خواهد پرداخت. فرانسوا اولاند رييس جمهور فرانسه گفته است نيروهاي فرانسوي تا هر زمان که لازم باشد در مالي خواهد ماند.
آفريقا همواره صحنه آزمون سناريوهاي مختلف سياسي و نظامي غرب بوده است. نه تنها کشورهاي آفريقايي بلکه روسيه نيز بايد اين گونه طرح هاي غرب را که تاکنون به نظر مي رسد با موفقيت به اجرا درآمده است زير نظر بگيرند. روسيه بايد از استفاده ابزاري که غرب تاکنون از شبه نظاميان در مالي کرده است درس بگيرد و اجازه ندهد اين سناريو در داخل اين کشور به اجرا گذاشته شود.