به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه زمان، وي در اين مقاله اشاره مي كند كه نتايج انتخابات آتي پارلماني رژيم صهيونيستي بر موضع گيري آمريكا نسبت به فعاليت هسته ايران و تصميم گيري هاي دولت ان كشور در اين مورد تاثير خواهد گذاشت.
تحليلگر تودي زمان در ادامه اشاره مي كند كه در صورت "انتخاب مجدد نتانياهو فضاي رژيم صهيونيستي بيش از پيش بسوي راست گرايي افراطي حركت خواهد نمود. از آن رو كه نتانياهو در نوستالژي به سر مي برد خواهان افزايش جمعيت صهيونيست‌ها در آنجاست و اين امر مي تواند و بر رشد افراط گرايي در رژيم صهيونيستي بيانجامد."
نويسنده پيش بيني مي كند كه در آن صورت "فشار رژيم صهيونيستي بر واشنگتن افزايش خواهد يافت."
وي تبعات انتخاب مجدد نتانياهو را در دو بعد مورد بررسي قرار مي دهد: نخست آنكه، رژيم صهيونيستي ديگر خود را متعهد به پيشبرد مذاكرات صلح ميان فلسطينيان و رژيم صهيونيستي نخواهد ديد و از سوي ديگر رژيم صهيونيستي بيشتر ترغيب مي شود كه دست به اقدام نظامي ديوانه وار عليه ايران بزند و اين مسئله مي تواند هشداري براي واشنگتن باشد.
تاشپينار در ادامه مقاله اشاره مي كند كه "با اين حال باراك اوباما زيركانه از اعلام زمان دقيق براي حمله احتمالي عليه ايران خودداري مي كند."
وي در ادامه با طرح "سناريوي شيطاني" حمله احتمالي عليه ايران مدعي مي شود "در صورت شكست مذاكرات ميان جمهوري اسلامي ايران و واشنگتن بر سر فعاليت هسته اي، خطر حمله يكجانبه رژيم صهيونيستي به ايران افزايش خواهد يافت و در آن صورت كساني در هيئت حاكمه آمريكا كه معتقدند دولت آن كشور نبايستي در اين باره منفعلانه عمل كند دست بالا را خواهند يافت و در آن صورت اگر دولت آمريكا اقدام موثري انجام ندهد در منطقه همه آن كشور را مقصر تبعات پيش آمده حمله نظامي خودسرانه رژيم صهيونيستي خواهند دانست."
اين تحليلگر اعلام کرد كه "بنابراين امروز توپ در زمين ايران است. مذاكرات آينده بين ايران و قدرت هاي غربي كه در استانبول برگزار خواهد شد آينده مسئله هسته اي ايران تا حدود زيادي روشن خواهد شد."
وي همچنين با طرح اين ادعا كه "آمريكا خواسته هاي خود را بصورت شفاف اعلام كرده است" جمهوري اسلامي ايران را در مورد پاسخگويي به اين خواسته ها مسئول مي داند و معتقد كه در صورت به نتيجه نرسيدن مذاكرات "ساعت هسته اي ايران به لحظات پاياني خود نزديك مي شود و احتمال رويارويي نظامي ميان دو كشور افزايش مي يابد و در آن زمان آمريكا بمباران ايران را به ايران داراي بمب هسته اي ترجيح خواهد داد."
نويسنده در بخش پاياني مقاله به اظهارات اخير "زبيگنيو برژينسكي" مشاور پيشين امنيت ملي آمريكا اشاره مي كند كه واشنگتن را از حمله نظامي عليه ايران بر حذر داشته بود و در اين باره 4 پرسش را مطرح كرده بود: 1- حمله نظامي احتمالي آمريكا عليه تاسيسات هسته اي ايران تا چه اندازه مي تواند موثر باشد و تبعات و هزينه هيا انساني برجاي مانده در اثر آن براي مردم ايران به چه ميزان است؟ 2-واكنش تلافي جويانه جمهوري اسلامي ايران به اين حمله چگونه و در چه سطحي خواهد بود تبعات آن براي منافع ملي آمريكا و بي ثباتي در منطقه تا چه اندازه است؟ اين حمله تا چه اندازه به اقتصاد كشورهاي آسيايي و اروپائي آسيب خواهد رساند 3-آيا حمله آمريكا طبق معيارهاي بين المللي قابل توجيه خواهد بود و با وتوي چين و روسيه در شوراي امنيت مواجه نخواهد شد؟ 4-از آنجائيكه رژيم صهيونيستي داراي صدها بمب هسته اي، آمريكا چگونه مي تواند به بهانه تلاش ايران براي ساخت بمب اتمي به آن كشور حمله كند؟ 5-چه تضميني وجود دارد كه حمله آمريكا باعث شود تا برنامه هسته اي ايران به تعويق بيفتد و در مقابل ايران دست به حمله اي يكجانبه نزند؟
در نتيجه برژينسكي به اين نتيجه مي رسد كه حمله عليه ايران در راستاي منافع ملي آمريكا نخواهد بود. نويسنده در بخش نتيجه گيري مقاله خود اين پرسش را مطرح مي كند كه "آيا اوباما خواهد توانست دولت جديد رژيم صهيونيستي را قانع سازد تا به اقدامي نظامي عليه ايران دست نزند." تاشپينار با نگاهي بدبينانه به اين پرسش پاسخ منفي مي دهد و اظهار مي دارد كه در صورت وقوع چنين حمله اي محاسبات استراتژيك آمريكا به كلي به هم خواهد ريخت.