ترافیک را دور بزنیم!

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، ماشین از خیابان لاله زار تو دل کوچه پس کوچه ها می پیچد، از لابه لای کوچه های پر از دست انداز با سرعت کمی رد می شود، هنوز خیالش برای به موقع رسیدن راحت نشده، می دانست دردسر زمانی شروع می شود که به میدان فردوسی برسد و بعد هم بخواهد چراغ های خیابان انقلاب را بگذارند، مضطرب و نگران است، زیر زمزمه ای دارد، خدا کند ترافیک نباشد، نگاهش مدام به این سو‌آن سو می چرخد، استرس و نگرانی در چهره اش فریاد می زد، استرسی که نه امروز بلکه هر روز با اوست، هر روز در ذهنش تا مرز توبیخ و اخراج پیش می رود و ختم به خیر می شود، در آیینه نگاه می کند، نگاه غضب کرده دخترش حاکی از دیر شدن مدرسه اش است گویی هر چقدر هم زود بیدار شود باز هم باید دیر برسد.

این داستان تکراری مشکلات ترافیکی بخش هایی از خیابان های تهران است.

خیابان های اطراف میدان انقلاب همیشه شلوغ و مملو از اتومبیل است، پارکینگی وجود ندارد و در خیابان های اطراف هم جای مناسبی برای پارک اتومبیل پیدا نمی شود، ماشین ها برای رسیدن به میدان از خیابان های آزادی، انقلاب و کارگز با ترافیک سنگینی روبرو هستند.

یکی از رانندگان این مسیر در این باره گفت: من هر بار این مسیر را برای رسیدن به محل کار انتخاب می کنم، می دانم که حداقل 30 دقیقه در ترافیک خواهم ماند.

شهروند دیگری با اشاره به اینکه خیابان انقلاب تحمل چندین بار ترافیکی را ندارد گفت: همیشه در این مسیر ترافیک کیلومتری ایجاد شده و یک مسیر 10 دقیقه ای را در مدت یک ساعت باید طی کرد.

یکی از شهروندانی که محل کارش این خیابان بود گفت: همیشه برای پیدا کردن جای پارک باید چندین بار خیابان های اطراف را بگردی تا شاید جای پارک را بیابی.

ثمره این ترافیک کلان شهرها استرس است، انرژی صبحگاهی که باید خرج استرس شود در حالی که هنوز کاری را شروع نکرده است، استرسی که باعث اختلال در راندمان کاری شده و شاید اولین تغییر را در کلام و لحن ما بگذارد و از مهربانی و صبر و حوصله مان بکاهد و فضای تنش و اضطراب را فراهم می آورد، ترافیکی که استرس می آفریند و استرسی که بسیاری از درگیری های ریز و درشت لفظی و فیزیکی را سبب می شود آستانه طاقت را پایین می آورد تا جایی که تحمل کوچکترین ناملایمتی را ندارد و تصمیمی نه از سر عصبانیت بگیرد.