كارشناس آمريكائي در مقاله جديد خود در نشريه "آتلانتيك" مدعي شد
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از آتلانتيك، وي در اين باره اظهار داشته كه "دولت اوباما اگر مي خواهد شريك مطئمن براي ايران باشد بايستي در روند تعيين جانشين بعدي براي پادشاه عربستان سعودي دخالت كند."
نويسنده در اين ميان به ضعف اطلاعاتي آمريكائي ها از تحولات منطقه اذعان مي كند و مي گويد "در تاريخ 25 دسامبر در حالي كه آمريكائي ها سرشان به كار خودشان گرم بود نشست كشورهاي عرب عضو شوراي همكاري خليج فارس در منامه برگزار شد اما رسانه هاي غربي توجه چنداني به آن نكردند و همچنان به بحث بر سر برنامه هسته اي ايران پرداختند."
اين تحليلگر آمريكائي اظهار مي دارد "در سال جاري ميلادي بحران جانشيني خاندان سلطنتي سعودي يكي از موارد چالش برانگيز خواهد بود."
اين تحليلگر معتقد است: "در صورتي كه آمريكا خواهان متقاعد كردن ايران براي پيگيري برنامه هسته اي صلح آميز باشد عربستان سعودي مي تواند نقشي كليدي در اين زمينه ايفا نمايد" با اين حال وي اذعان مي كند كه سعودي ها اكنون از نظر سياسي "ناتوان" از ايفاي نقشي جدي در اين زمينه هستند.
نويسنده به بحران "پيري" در ميان اعضاي خاندان سعودي و عدم وجود جانشيني جوان در ميان انان اشاره مي كند و مي گويد "ملك عبدالله عبدالعزيز آل سعود" 90 سال دارد و به تازگي تحت عمل جراحي قرار گرفته است و روز به روز ناتوان تر مي شود. از سوي ديگر شاهزاده سلمان برادر وي نيز كه بعنوان جانشين وي انتخاب شده است 77 سال دارد اما به زوال عقل مبتلا و وضعيت جسماني مساعدي ندارد."
اين تحليلگر سياسي به مقامات آمريكائي توصيه مي كند كه "به دور از هياهو و از طريق اعمال فشار بر كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس سعي كند خاندان سعودي را قانع سازد كه بايستي جانشيني جديد انتخاب كنند و آنان را در اين مسير همراهي كند." وي نتيجه اين اقدام را از دو جنبه براي آمريكا مثبت مي شمارد يكي "مهار برنامه هسته اي ايران و دوم حفظ خاندان سلطنتي محافظه كار سعودي و ساير شيخ نشين در منطقه و مصون ماندن آنان از موج بيداري اسلامي."
نويسنده به گمانه زني ها در مورد نامزدهاي احتمالي براي جانشيني پادشاه عربستان اشاره مي كند و در اين ميان از شاهزاده "سلمان" و محمد پسر شاهزاده "محمد بن نايف" اشاره مي كند كه رئيس وزارت كشور عربستان سعودي بوده است. نويسنده اظهار مي دارد كه "محمد شاهزاده جواني است و در صورت انتخاب به اين مقام از سوي اطرافيانش با حسد مواجه خواهد شد."
نويسنده با اشاره به اظهارات اخير "جيمز بي اسميت" سفير آمريكا در عربستان سعودي اذعان مي كند كه توجه بيش از حد آمريكا به حفظ ثبات رژيم سعودي، آمريكا را از توجه به مسائل ديگر بازداشته است. وي در تاريخ 10 ژانويه اظهار داشته بود كه "توجه آمريكا به نفت، امنيت و ثبات و همكاري هاي ضد تروريستي با عربستان سعودي فشارهاي آن كشور بر سعودي ها براي رعايت حقوق بشر و تغييرات سياسي را بي اثر ساخته است."
نويسنده در پايان مقاله تحليلي خود تاكيد مي كند آمريكا از طريق كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس بايستي بر عربستان فشار وارد سازد تا دولت آن كشور اصلاحات لازم را انجام دهد تا بتواند ثبات خود را حفظ نمايد وي اين توصيه را در مورد ساير شيخ نشين هاي خليج فارس نيز به دولت آمريكا داشته است.