چرا توسل می کنیم؟

به گزارش مجله شبانه  باشگاه خبرنگاران، وبلاگ هم اندیشی دینی در آخرین نوشته خود آورده است:

سؤال:چرا ما باید التماس به ائمه کنیم تا چیزی را به ما بدهند, قبلا به بت ها التماس می­کردند و لااقل آن را می دیدند، ولی ما حتی آن­ها را نمی بینیم و انتظار به برآورده شدن حاجات داریم؟!

جواب: بت­ها موجوداتی ضعیف و بی اختیار بودند که برای بت­پرستان، هیچ نفع و ضرری نداشتند. به همین دلیل انتظار برآورده کردن حاجت از طرف بت­ها، انتظاری نابخردانه و غیر معقول بود. اما ائمه­ی معصومین (علیهم­السلام) بندگان مقرب درگاه الهی هستند. آن­ها کسانی هستند که به خاطر شدت ایمان و تقوایی که دارند در درگاه خدای تعالی جایگاهی ویژه داشته و همه­ی کمالات انسانی را بدست آورده­اند. این بزرگواران از یک طرف راهنمایی و الگویی بسیار خوب برای زندگی ما هستند، و از طرف دیگر شفیع خوبی در پیشگاه خداوند، برای جلب رحمت الهی به سوی ما می­باشند. به همین دلیل ما در مشکلات و گرفتاری­های خود به آن­ها پناه می­بریم و از آن­ها کمک می­گیریم.  توجه داشته باشیم که ائمه­ی معصومین (علیهم­السلام) با وجودی که از به ظاهر دنیا رفته­اند، و ما از نعمت دیدار آن­ها محروم هستیم، اما در واقع نزد خداوند متعال زنده هستند و شاهد بر اعمال و رفتار ما می­باشند. خداوند متعال در قرآن کریم می­فرماید: «گمان نکنید کسانی که در راه خدا کشته شده مرده­اند، بلکه آ­ن­ها زنده هستند و نزد خداوند روزی می­خورند».[1] آن­ها به همه­ی نیازهای ما توجه داشته و درخواست­های ما را نشنیده نمی­گذارند.

مطلب دیگر: همان­گونه که مراجعه به پزشک در هنگام بیماری و درخواست معالجه­ی بیماری از او نشانه­ی رشد عقلی، و مراجعه نکردن به پزشک متخصّص و درمان خودسرانه­ و غیر عالمانه­ی بیماری، نشانه­ی کم خردی انسان می­باشد؛ درخواست از اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم­السلام) و التماس به آن­ها هم نشانه­ی رشد عقلی ما در شناخت راه رسیدن به خدای متعال می­باشد. آن­ها واسطه­ی فیض الهی، و وسیله­ای هستند تا ما را به قرب الهی نزدیک کنند. در قرآن کریم آمده است: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَة؛  اى کسانى که ایمان آورده‏اید، از خدا (مخالفت فرمان خدا) پروا کنید و وسیله­ای برای تقرب به او بجویید».[2] معصومین (علیهم­السلام) وسیله­ی تقرب به درگاه الهی هستند و کسانی هستند که در قرآن دستور داده شده تا به آن­ها متمسّک شویم.