سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

لیبی دو سال بعد از انقلاب

دو سال پس از سقوط رژیم دیکتاتوری معمر قذافی و انتخاب پارلمان و سر کار آمدن دولت برگرفته از این پارلمان، خشونت و ترور همچنان در این کشور در سایه حضور تروریست های مسلح ادامه دارد.

به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از القدس العربی، کشورهای غربی و به ویژه آمریکا که با ارسال هواپیماها و نظامیان کار آزموده خود در نابودی رژیم سابق لیبی سهم عمده ای داشتند، نمی خواهند جهان در جریان حقایق امور از جمله نقض آشکار حقوق بشر، کشت و کشتار و فقدان هر گونه امکانات و خدمات عمومی در این کشور قرار گیرد.
 
زمانی که یک گروهک مسلح با هدف آزاد کردن تعداد زیادی از افسران متهم به قتل و کشتار به یک بازداشتگاه حمله می کند و با نگهبانان آن درگیر شده و در نتیجه آن 4 نفر در شهر بنغازی کشته می شوند؛ یعنی اینکه کوچکترین قانون و امنیتی در این کشور وجود ندارد.
 
شاید خطرناک تر از این قضیه، تصمیم دولت لیبی مبنی بر صدور قانون ممنوعیت بررسی مسئله کشته شدن سرلشکر "عبدالفتاح یونس" فرمانده نیروهای انقلابی لیبی در دادگاه مدنی یا نظامی و از طرف دیگر بازجویی از مصطفی عبد الجلیل رئیس شورای انتقالی سابق این کشور به عنوان یکی از متهمین این قضیه باشد.
 
لیبی جدید، بدون دستگاه قضایی است. خبری از آشتی ملی نیست و این موضوع مهم در تصرف شبه نظامیان مسلح قرار گرفته است. از سوی دیگر با ضعیفتر شدن قدرت دولت، سلطه گروه های تندرو نیز هر روز در نقاط مختلف این کشور بیشتر می شود.
 
اخبار متعدد در مورد تغییر و تحولات در شهرهای مختلف لیبی ما را غافلگیر نکرده است و ما از تبدیل شدن شهر درنه به امارت اسلامی و اجرای احکام اسلام در آن و تبدیل مصراته به کشوری دیگر در داخل لیبی شگفت زده نشدیم. تبدیل مناطق جنوبی لیبی به منطقه بسته نظامی در تلاشی بیهوده برای ممانعت از نفوذ عناصر مسلح به این منطقه نیز، مسئله جدیدی نبود.
 
ما به خوبی درک می کنیم که لیبی مرحله دشواری را پشت سر می گذراند و رژیم جدید میراثی گرانبها از کشتار و نبود نهادها و ساختار حکومتی به ارث برده است؛ ولی این مسئله هرج و مرج فعلی و همه گیر شدن فساد و عدم ارائه ساده ترین خدمات عمومی را توجیه نمی کند.
 
چگونه این واقعیت را که بیش از 20 هزار بیمار لیبیایی که بیماری آنها بسیار جزئی و امکان مداوای آن در کلینیک های سیار وجود دارد و در کشور اردن تحت درمان قرار گرفته اند را درک کنیم. چرا این بیمارستان ها در لیبی ساخته نشده و پزشکان بومی یا عرب برای مداوا استخدام نشده اند؛ همه این واقعیت ها در حالی است که میزان درآمد سالانه نفتی لیبی بالغ بر 60 ملیارد دلار است.
 
آینده نوید هیچگونه بهبودی در اوضاع را نمی دهد. وزیر کشور تونس اعتراف کرد که نیروهای امنیتی این کشور گروهک مسلح منتسب به گردان "عقبه بن نافع" که آموزش های خشنی در لیبی دیده اند را دستگیر کرده اند، وی همچنین اعتراف کرد که گروه های جهادی در تونس و لیبی پایگاه های نظامی در اختیار دارند.
 
نخبگان سیاسی حاکم در لیبی تاکنون نتوانسته اند این کشور را از بحران هایی که با آن دست پنجه نرم می کند، بیرون بیاورند؛ به همین خاطر آرزوهای مردم لیبی که منتظر نظامی جایگزین با توانایی و صلاحیت بیشتر برای تحقق این آرزوها بودند، ناکام ماند.
برچسب ها: لیبی ، سال ، انقلاب
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.