آب های نشت یافته از سد لار به حوضه جاجرود منتقل می شود

وی افزود: پس از گرفتن انرژی آب در نیروگاه کلان، خروجی آن وارد تونل لوارک شده و پس از آن وارد نیروگاه لوارک مي شود كه پس از تولید انرژی برق آبی در اين نيروگاه، به طور مجدد وارد تونل می شود.

وی همچنین اظهار داشت: بخشی از آب خارج شده از نیروگاه لوارک وارد سامانه خط انتقال لوارک-سوهانک شده و به تصفیه خانه شماره پنج تهران می رود و يا با وارد شدن به دریاچه سد لتیان و تولید انرژی برق آبی از طریق تونل تلو به تصفیه خانه های شماره سه و چهار تهرانپارس می رسد.

وی با اشاره به اجرایی شدن احداث سد مَنگل در پایین دست سد لار افزود: آب مورد نیاز کشاورزی دشت مازندران در دریاچه منگل تنظیم می شود و بر این اساس سهمیه آب تهران از حوضه لار افزایش خواهد یافت.

وی افزود: به منظور دستیابی به سهمیه جدید، مطالعات علاج بخشی سد لار در اواخر سال 88 تعریف و  در سال 89 با انتخاب مشاور، مطالعات مذکور با هدف انتقال آب تخصیص یافته آغاز شد.

محجوب شناخت محل های نشت از دریاچه و مسیریابی جریان نشتی را عامل کلیدی در تهیه طرح آب بندی دریاچه سد لار دانست و تصریح کرد: متاسفانه با وجود ابهامات زیاد در این موارد، نتیجه مطالعات حاضر به احداث سازه جایگزین منجرشده است که در این ارتباط گزینه ساخت یک مخزن ذخیره در بالادست با هزینه برآوردی 2150 میلیارد ریال و گزینه احداث تونل در پایین دست برای انتقال آب نشت یافته به حوضه جاجرود با هزینه 2916 میلیارد ریال راهکارهای برتر تشخیص داده شده اند.

وی همچنین عنوان کرد: گزینه احداث مخزن در بالادست، شامل احداث سدی با گنجایش 300 میليون مترمکعب است که آب رودخانه های حوضه میانی، شامل رودخانه دلیچای و سفید آب را به دریاچه آن منتقل می كند.

وی با اشاره به این که ذخیره سازی آب در دریاچه سد گزل دره، ورودی به دریاچه سد لار را کاهش داده و به تبع آن تلفات نشتی نیز به حداقل می رسد، گفت: این گزینه به دلیل واقع شدن محور سد در همان نوع از سازند سد لار نیازمند بررسی های ژئوتکنیکی گسترده است.

محجوب در ادامه تصریح کرد: در گزینه احداث تونل، آب های نشت یافته از دریاچه سد لار توسط یک تونل حدود 30 کیلومتری به حوضه جاجرود منتقل می شود و این گزینه از این نظر که مي تواند کل آب های نشتی را به نقطه مصرف منتقل نماید، ارجح است.