بر اساس این گزارش، موانع خلاقیت به دو دسته کلی تقسیم می شود: موانع بیرونی و موانع درونی
موانع
بیرونی: موانعی، که برای رشد خلاقیت، در جامعه است و باورهای تاریخی یک
کشور، که این موانع را می توان در چهار چوب استعمار و استثمار دانست.
سیاستی که در تاریخ حاکم بوده و فرصت خلاقیت را حفظ و به بعضی افراد می داده و
همیشه آنها حاکم و بقیه رعیت بوده اند.
هرگز کودک را تحقیر نکنیم. کودکی احساس حقارت کند هرگز دست به خلاقیت نمی زند.
موانع درونی:
1: عدم شناخت خود وعدم اعتماد به نفس: اگر فرد
استعدادهای خود را خود را به خوبی نشناسد، احساس می کند که بسیاری از
کارهای خلاقانه را نمی تواند انجام دهد.
2. ترس از انگشت نما شدن
3.تمایل به همرنگی با جماعت
4. توجیه عمل به جای توضیح علت، توجیه راه زیبایی عقل و فکر را مسدود و راه وهم و خیال را باز می کند.
5. تنبلی ذهنی و عدم تمرکز
6. اضطراب: جریان فکر را به یک نقطه ی ثابت می دوزد و از حرکت باز می دارد.
7. تحقیر: تحقیر باعث می شود جرات و جسارت برای خلاقیت از کودک سلب شود و شخصیت کودک بر اثر این تحقیر از بین می رود.
اولین قدم برای ظهور خلاقیت، مبارزه با موانع آن است
باید به کودک خود، آموزش های لازم را بدهیم:
1. به او کمک کنیم تا استعدادهای خود را به خوبی بشناسد و این استعدادها را کوچک نشمارد. برای افزایش اعتماد به نفس در او تلاش کنیم.
2. به او بیاموزیم، برای ارائه حرف جدید و طرح نو، از سرزنش افراد ولو نزدیکترین آنها، نهراسد.
3. برای جماعت تا زمانی ارزش قائل باشد که براساس ارزش و عقل حرکت می کنند و تمایل کودک به یکرنگی بخاطر ارزشداری باشد. و خود نیز این نکته را رعایت کنیم.
4. به کودک بیاموزیم اگر در انجام عملی خطائی کرد، کار خود را توجیه نکند فقط دلیل رفتار خود را بگوید.
5. برای بدست آوردن حضور ذهن در کودک از دستور العمل های دینی که در کتب اخلاقی گفته شده، استفاده نماییم./ع2