به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از"ميدل ايست آنلاين"؛ "پل آر پيلار" از تحليلگران باسابقه و ارشد سيا، در مقاله اي به موضوع لغو کنفرانس بين المللي منطقه عاري از تسليحات هسته اي در خاورميانه، از سوي واشنگتن پرداخت و ضمن انتقاد از اين اقدام آمريکا، از ايالات متحده خواست تا بيش از اين خود را درگير اين نوع استاندارد دوگانه و دورويي در قبال مبارزه با تسليحات هسته اي نکند و به رژيم صهيونيستي نيز توصيه کرد، وجود زرادخانه هاي تسليحات هسته اي خود را به رسميت بشناسد.
پيلار که در حال حاضر استاد دانشگاه جورج تاون است، مي گويد؛ قرار بود در اين ماه (دسامبر) يک کنفرانس بين المللي در مورد "منطقه عاري از تسليحات کشتار جمعي در خاورميانه" برگزار شود.
ايده چنين منطقه اي در کنفرانس بازنگري معاهده منع گسترش تسليحات هسته اي (NPT)، جلسات مجمع عمومي سازمان ملل متحد و نشست هاي آژانس بين المللي انرژي اتمي مورد بررسي قرار گرفته است.
قرار بود ميزبان اين کنفرانس فنلاند باشد و کارهاي مقدماتي از قبل توسط لاياوا ديپلمات فنلاندي انجام شده بود، اما چند هفته قبل وزارت خارجه آمريکا اعلام کرد که به دليل شرايط فعلي خاورميانه و اين حقيقت که دولت هاي منطقه بر سر شرايط قابل قبول براي کنفرانس با هم به توافق نرسيده اند، اين کنفرانس نمي تواند برگزار شود.
مخالفت اصلي اسرائيل اين بود که هميشه گفته است؛ منطقه عاري از تسليحات کشتار جمعي در خاورميانه بايد پس از صلح منطقه اي باشد. به تعويق انداختن کنفرانس، يک فرصت از دست رفته بود و اين مسئله شبيه تلاش براي وادار ساختن اسرائيل به توقف شهرک سازي در سرزمين هاي اشغالي نيست که نيازمند اقدام مثبت اسرائيل براي تحقق آن باشد. ايالات متحده به همراه انگليس و روسيه مي توانستند کنفرانس را طبق برنامه برگزار کنند. اسرائيل مي توانست در اين کنفرانس باشد يا نباشد. کنفرانس با حضور اسرائيل بهتر مي بود، اما حتي بدون شرکت اسرائيل هم مي توانست کار مثبتي انجام دهد.
هيچ کس اعتقاد ندارد که ايجاد منطقه عاري از تسليحات هسته اي يا کشتار جمعي در خاورميانه به زودي امکانپذير است.
هيچ علامت و نشانه اي حاکي از جدايي اسرائيل از زرادخانه تسليحات هسته اي اش نيست، اما کنفرانس به تعويق افتاده، فقط قصد داشت در مورد چنين منطقه اي بحث کند، نه اينکه آن را ايجاد کند.
چنين بحثي مي تواند بخشي از يک فرآيند بلندمدت به نفع امنيت منطقه باشد.
مناطق عاري از تسليحات هسته اي مفهومي اثبات شده و جاافتاده است. اين مناطق در آفريقا، آمريکاي لاتين و جنوب شرق آسيا وجود دارند. اعلاميه وزارت خارجه آمريکا و مخالفت هاي معمول اسرائيل، نشان مي دهد که قبل از توافقات بين المللي براي محدود کردن مقوله تسليحات، ابتدا بايد براي انواع درگيري هاي موجود، راه حل هايي پيدا کرد.
اثرات سودمند اين مذاکرات، مي تواند در ابعاد ديگر نيز به کار آيد. در ميان مناطق عاري از تسليحات هسته اي موجود، منطقه آمريکاي لاتين مي تواند در اين خصوص آموزنده باشد.
اين معاهده (ايجاد منطقه عاري از تسليحات هسته اي) قبل از آنکه آرژانتين و برزيل تمام جاه طلبي هاي تسليحات هسته اي خود را کنار بگذارند، مورد بحث و مذاکره قرار گرفت.
معاهده مذکور چارچوبي را براي تسريع آن فرآيند و تحقق آشتي وسيعتر در منطقه آمريکاي جنوبي ايجاد کرد. در طول جنگ سرد نيز توافقنامه محدودسازي تسليحات استراتژيک ميان آمريکا و اتحاد جماهير شوروي نيز نه تنها کاهش زرادخانه هاي تسليحاتي را محقق ساخت، بلکه به ابزاري براي فرآيند تشنج زدايي تبديل شد.
بحث در مورد چنين منطقه اي در خاورميانه، مي تواند به پرهيز از استانداردهاي دوگانه و دورويي که به همراه آن وجود دارد، کمک کند.
ايران فقط به دليل اين ظن و گمان که ممکن است روزي از برنامه هسته اي خود براي ساخت سلاح هسته اي استفاده کند، تحت فشارهاي فراواني قرار دارد، در حاليکه متهم کننده اصلي ايران (اسرائيل) و دشمن اصلي منطقه، چندين دهه است که مقادير قابل توجهي تسليحات هسته اي دارد.به هرحال، به نفع ايالات متحده است که در اين دورويي و دوگانگي وارد نشود.
بحث و گفتگو در مورد چنين منطقه اي، گامي به سوي رژيم امنيتي بلندمدت خواهد بود که به نفع همه کشورهاي منطقه است.
در منطقه اي که هيچ يک از کشورهايش از جمله خود اسرائيل، سلاح هسته اي يا تسليحات غير مرسوم نداشته باشد، اسرائيل از امنيت بيشتري برخوردار خواهد بود.
مي توان گفت؛ زرادخانه هسته اي اسرائيل در گذشته هرگز براي تل آويو امنيت اضافي به همراه نداشته است.
مسئله اي که در اين ميان وجود دارد، خودداري اسرائيل از به رسميت شناختن وجود اين زرادخانه ها است، خودداري که مانع بررسي هاي مفيد نيازهاي امنيتي اسرائيل حتي در مذاکرات خصوصي با ايالات متحده است.
اسرائيل همچنان در منظر عموم مي گويد؛ اولين کسي نخواهد بود که سلاح هسته اي در خاورميانه ارائه مي کند که دروغي آشکار است.
در همين راستا، حداقل سوريه در واکنش به نگراني هاي خارجي در مورد استفاده از تسليحات شيميايي، از دروغگويي مستقيم پرهيز کرد و گفت؛ اگر هم چنين سلاح هايي در سوريه وجود داشته، ما از آن عليه مردم خود استفاده نمي کنيم.
آونر کوهن مورخ برجسته برنامه تسليحات هسته اي اسرائيل، مي گويد؛ به نفع اسرائيل است که ابهام احمقانه را کنار بگذارد و وجود زرادخانه خود را بپذيرد.
بعلاوه، خودداري از گفتگو در مورد اين مسائل، موضوع را منتفي نمي سازد. همين هفته گذشته بود که مجمع عمومي سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه اي، از اسرائيل خواست بدون درنگ به معاهده منع گسترش تسليحات هسته اي بپيوندد و تاسيسات هسته اي خود را به روي بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي، باز کند.
اين راي _ 176 راي موافق، 6 راي مخالف و 6 راي ممتنع_ حتي به مراتب قوي تر از رايي بود که براي عضويت فلسطين در سازمان ملل متحد بود.
اين بار تنها آراي "منفي" که اسرائيل کسب کرد، بجز خودش و آمريکا متعلق به کشورهاي کانادا، جزاير مارشال، ميکرونزي و پالائو بود.