به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از راشاتودی؛ صنعت
سینمای آمریکا از دیرباز در فضای سیاسی این کشور حضور داشته است.
درواقع،
هالیوود همواره رابطه نزدیکی با کاخ سفید داشته است. فیلمهای هالیوود که
درباره نظامیان آمریکا اسطوره سازی کنند از امکانات و حمایتهای ارتش و
وزارت دفاع آمریکا(پنتاگون) بهره مند می شوند. البته هرگونه حمایت پنتاگون
از فیلمهای هالیوود مشروط به این است که آنها حامی نظامیان آمریکایی باشند.
از سالها قبل این بده بستان میان هالیوود و واشنگتن وجود داشته است. اما
ساخت فیلمهای تبلیغاتی سیاسی که به رویدادهای اساسی سیاسی مربوط باشد،
اقدام نسبتا جدیدی است که هالیوود به آن مبادرت کرده است. این روند با
ساخت فیلم موسوم به « یونایتد 93» در سال دو هزار و شش آغاز شد. به نظر می
رسد سینمای آمریکا از زمان جنگ ویتنام به شدت تغییر کرده است. در آن زمان
فیلمهایی ساخته می شد که به شدت از سیاست خارجی آمریکا و جنگهای آن در نقش
امپراتوری جهانی انتقاد می کرد. ساخت فیلمهایی از قبیل گروهان و متولد
چهارم ژوئیه ازجمله این کارهای انتقادی است. اولیور استون برنده جایزه
اسکار و کارگردان نامدار آمریکایی این فیلمها را ساخته است. اولیور
استون در این خصوص به راشاتودی گفت:فیلمهایی که امروزه در هالیوود ساخته
می شود به طرح پرسشهای اساسی از این قبیل نمی پردازد که چرا آمریکا اصلا
درگیر جنگ عراق شد. این فیلمها فقط درباره پیشرفتهای نظامی آمریکا در عرصه
فناوری است. اما به مسائل اخلاقی توجه نمی شود و اینکه چرا نظامیان
آمریکایی به کشوری دیگر حمله و به کشتن و ربودن مردم آن کشور مبادرت می
کنند.کاملا روشن است که اخلاقیات این روزها در سینمای آمریکا مفقود
است. فیلم موسوم به « زیرو دارک30» از جمله فیلمهایی است که اخیرا با مضمون
توجیه اقدامات هالیوود در هالیوود ساخته شده است. این فیلم کاملا تبلیغاتی
و برای خواسته های باراک اوباما،رئیس جمهور آمریکا است. در این فیلم ،
شکنجه به عنوان شیوه ای صحیح برای کسب اطلاعات درباره اسامه بن لادن، رهبر
سابق شبکه القاعده عنوان می شود. در این فیلم از شکنجه با عنوان شیوه های
پیشرفته بازجویی یاد می شود. اما سوال مطرح این است که آیا هالیوود باید
ابزاری برای توجیه اقدامات غیرانسانی و وحشیانه ارتش آمریکا باشد. به
هرحال، شاهد آن هستیم که در سینمای آمریکا، نه تنها به صورت انتقادی به
سیاستهای واشنگتن نگریسته نمی شود و رسانه های تحت کنترل شرکتهای بزرگ در
آمریکا، روایت واشنگتن را از رویدادها "نشخوار" می کنند بدون آنکه حتی ذره
ای سند و مدرک برای این کار بخواهند، بلکه هالیوود به بزرگنمایی کارهای
دولتی در این حوزه ها مبادرت می کند و صدها میلیون دلار برای این کار صرف
می کند. این تبانی هالیوود با کاخ سفید سبب تثبیت روایت دولت از رویدادهایی
می شود که روان پریشی آمریکایی نقل می کند و تخیل و توهم گرایی جایگزین
واقعیت گرایی می شود.