کلماتی گهربار از امام حسین علیه السلام

به گزارش مجله شبانه  باشگاه خبرنگاران، وبلاگ گفتمان معنویت در جدیدترین نوشته خود آورده است:

در " تاریخ یعقوبی " نقل می‏ کند که از حسین بن علی علیهما السلام‏ سؤال کردند که کلمه‏ ای که خودش از رسول اکرم ( ص ) شنیده نقل کند .فرمود : از رسول خدا شنیدم: « ان الله یحب معالی الامور و یبغض سفسافها»خدا کارهای بزرگ و مرتفع را دوست می ‏دارد ، از چیزهای پست بدش می‏ آید  این جمله را " سفینةالبحار " نیز از رسول خدا نقل می‏ کند .در " المنجد " می‏ گوید : السفساف : الردی من کل شی‏ء . یقال : فلان‏ سفساف الکلام ای لیس لکلامه معنی . الامر الحقیر. سفساف به هر چیز پست یا قسمت پست هر چیز گویند . گویند :فلانی سفساف الکلام است یعنی سخنش بی معنی است . و نیز به کار کوچک ‏گفته می‏ شود.

ایضا امام فرمود : « الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم‏ فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون » " تحف العقول " ص . 245  مردم بنده دنیایند و دین لقمه کوچکی‏ است سر زبانشان ، و چون به بلا آزمایش شوند دینداران ‏اند کند. " المنجد " : " اللعقة : ما تأخذه فی المعلقة او باصبعک . القلیل مما یلعق لعقه مقدار خوراکی است که با قاشق یا انگشتت برمی گیری . لقمه‏ اندک .
این جمله امام ، مخصوصا کلمه " عبید " می‏ رساند عزت نفس امام و تحقیر بندگی و بندگان دنیا را .

 نظیر این جمله است جمله معروف و منقول در " الانوار البهیة "صفحه 45 : " « و فی وصیة موسی بن جعفر علیهما السلام لهشام قال : و قال‏ الحسین بن علی علیهما السلام : ان جمیع ما طلعت علیه الشمس فی مشارق‏ الارض و مغاربها ، بحرها و برها ، و سهلها و جبلها عند ولی من اولیاءالله و اهل المعرفة بحق الله کفی‏ء الظلال ، ثم قال : الا حر یدع هذه ‏اللماظة لاهلها ( یعنی الدنیا ) لیس لانفسکم ثمن الا الجنة فلاتبیعوها بغیرها . فانه من رضی من الله بالدنیا فقد رضی بالخسیس »" تمامی آنچه که خورشید بر آن می تابد، در مشرق و مغرب زمین و دریا و خشکی و دشت و کوه، نزد ولیّ خدا و اهل معرفت به حقّ خداوند، چون سایه ای بیش نیست. آیا آزادمردی پیدا نمی شود که از غذای باقی مانده لای دندان ها دست بردارد؟ ( اللماظة کنمامة ، آنچه بماند از طعام در گوشه‏ های دهان . ( الانوارالبهیة)

چند کلام بلیغ ازحضرت امام حسین علیه السلام :

دراسة العلم لقاح المعرفة ، و طول التجارب زیاده فی العقل

مذاکره علمی موجب رشد معرفت است ، و تجربه‏ های زیاد موجب‏ افزونی خرد است

لو ترکوا الجهاد لاتاهم العذاب

اگر جهاد را ترک کنند عذاب به سراغشان آید .

لا یأمن الا من خاف الله

ایمن نیست مگر آنکس که از خدا بترسد

القدره تذهب الحفیظه

قدرت ، خود پائیدن را از بین می‏ برد و آدمی را بی‏ باک می ‏سازد

من البلاء علی هذه الامه انا اذا دعوناهم لم یجیبونا ، و اذا ترکناهم لم‏ یهتدوا بغیرنا

از بلاهای این امت آنست که وقتی آنان را بخوانیم اجابت نکنند ،و چون رهایشان سازیم به دست غیر ما هدایت نیابند