به گزارش باشگاه خبرنگاران خوزستان، مردم آبادان از پیر و جوان، مرد و زن، کودک و نوجوان و جوان، روستایی و شهری، قبائل عشایری و حتی زایرانی که از شهرهایی همچون شیراز، بوشهر، ماهشهر، سربندر، سمنان ، اهواز، شادگان، دارخوین، صویته، اروندکنار، چوئبده و ... در قالب کاروان و حتی با دوچرخه و یا پای پیاده خود را به اینجا رسانده بودند تا به صف استقبال کنندگان از ضریح بارگاه اباعیدالله الحسین(ع) بپردازند، از ساعتها پیش مسیر ورود و محل استقرار ضریح را به تسخیر خود درآوردند.
اینجا هر کسی در دل آرزویی دارد و آرزویش را به صورت خواندن دعای زیارت عاشورا و ذکر تسبیحات و صلوات بر محمد و آل محمد نثار ضریح شش گوشه امام می کند، انتظار وصال برای آنان نه تاب ایستادن گذاشته و نه تحمل دوری، هر کس که از دور دستها و از مسیر ورود ضریح پیدایش می شود. همه از او سراغ ضریح را می گیرند، اینجا التهاب به اوج خود رسیده است، قلبها بی امان در تپش اند و چشمها به راه دوخته شده است.
با ورود ضریح جدید اباعبدالله الحسین(ع) به دروازه های شهر آبادان، جمعیت پرشور حاضر آبادان به یکباره از جا کنده می شود و با سر دادن ندای «لبیک یا حسین» به استقبال کاروان سفینة لنجاة می شتابند. مردم بسان گمشده ای که راه به منزل یافته است، خروشان، لبیک گویان و بر سر و سینه زنان، خون جگر، همدم ناله و اشک بصری به سوی کعبه دلهاشان شتافتند، تا به بهانه حریم آقا ابا عبدالله الحسین(ع) به ضریحش سر بزنند.
تاخیر چندین ساعته در ورود ضریح جدید امام حسین(ع) به شهر آبادان نیز مانع از حضور مردم در محل استقرار ضریح جدید امام حسین(ع) نشد.
دلم ای مولا گرفته، عاشقم من به خدا عاشق دیدار تو، تو می و ساقی منم امر قدح نوش تو، بگردم دور مزار شش گوشت، من به قربون جگر گوشت، غم تو مولا کرده سیه پوشم، بار سنگین غمت کرده خونین جگرم، ای ابی عبدالله ای عشق رسول الله. پادشاه دلی ای حسین یابن زهرا، سوز و آه دلی ای حسین یابن زهرا، روزی که دنیا آمدم شدم آشنای تو، ریختن به کام من خاک کربلای تو، ای دل و دلبرم ای حسین یابن زهرا، به وقت مرگ بی توجان نمی دهم، عشق منی، تو را به تمام جهان نمی دهم.
در میان دریای مواج مردمی که برای استقبال آمده اند. دیگر جایی برای قطره بودن وجود ندارد، بایستی دریایی شد. دل به دریای معرفت حسین زد و حسینی شد. انگار عاشورایی دیگر شده با این تفاوت که در عاشورای سال 61 امام حسین(ع) تنها 72 یاور داشت و امروز تمام مردم برای لبیک به ندای «هل من ناصرا ینصرنی» او به پا خاسته اند.
نوحه خوانی، مرثیه سرایی، سینه زنی، زنجیر زنی، خواندن قرآن، زیارت عاشورا، کشیدن تکه پارچه ای بر روی ضریح متبرک، دود کردن اسپند، تعارف آب و چایی به عزاداران، گشودن درب منازل برای استفاده عزاداران از امکانات موجود، پهن کردن موکت برای استفاده زوار به هنگام نشستن و خواندن نماز همه و همه نشانه های بارزی از ارادت و عشق این مردمان به سرور و سالار شهیدان آقا ابا عبدالله الحسین(ع) است، عشقی که به هیچ دستور و نامه کتبی نیازی ندارد و هر چه هست شور است و دلدادگی.
هر که دارد هوس کربلا بسم الله هر که دارد به سرش شور و نوا بسم الله./س