قدیمی‌ترین نوشته‌ای که این ماجرا در آن نقل شده گزارشی از جامعه راگبی در سال ۱۸۹۷ درباره وجه تسمیه این ورزش است.
البته یکی دیگر از
ورزشهایی که در پیدایش راگبی تأثیر داشته، ورزش هارلینگ است که در ولز و کورن وال
(ناحیه‌ای در جنوب اسکاتلند) بازی می‌شد. در این مسابقه بازیکنان برای رساندن یک
توپ به دروازه حریف تلاش می‌کردند. دروازه‌ها معمولاً چندین کیلومتر از هم فاصله
داشتند و به این ترتیب فرصتی برای مسابقات بزرگ و پرهیجان بین روستاهای هم‌جوار
فراهم می‌شد. این ورزش در ولز کاناپان یا کاریاپان نامیده می‌شد.
فوتبال استرالیایی
در سال ۱۸۷۰ در بریتانیا، ۷۵ باشگاه
وجود داشتند که به بازی راگبی مدرسه‌ای می‌پرداختند.
باشگاه راگبی بلک هیس (سال تأسیس ۱۸۵۸ که طبق سوابق مورد مناقشه به‌عنوان قدیمی‌ترین باشگاه غیر دانشگاهی راگبی که هنوز وجود دارد) از معروف ترين انهاست .
باشگاه‌های راگبی همچنین در کشورهای ایرلند، استرالیا، کانادا و زلاند نو فعال بودند.
قوانين راگبي
زمانی که ۲۱ باشگاه گرد آمده تا اتحادیه راگبی را تشکیل دهند، قواعد قابل قبولی برای راگبی وجود نداشت.
اولین قواعد این اتحادیه در ماه ژوئن
سال ۱۸۷۱ بکار گرفته شد. بر طبق این قوانین پاس دادن توپ مجاز اعلام شده بود.
فوتبال امريکايي
اولین «باشگاه فوتبال» در آمریکا که عمر کوتاهی نیز داشت
باشگاه فوتبال اونیدا واقع در بوستون در ایالت ماساچوست که در سال ۱۸۶۲ تأسیس
گردید. بود . اغلب گفته می‌شد که این باشگاه
اولین باشگاه در خارج از بریتانیا است ف بهرحال قواعد مورد استفاده باشگاه اونیدا
نیز ناشناخته بوده ولی این باشگاه مبتکر
یک نوع بازی با قواعد «دویدن» بود که در سال‌های
بعد در ماساچوست بازی می‌شد.
اولین مسابقه‌ای که به عقیده عامه تحت قوانین اف ای انگلیسی
(ساکر) در ایالات متحده آمریکا برگزار شد یک بازی بود که بین پرینستن و راتگرز در
سال ۱۸۶۹ انجام شد. این بازی همچنین به‌عنوان اولین بازی کالج فوتبال ایالات متحده
شد.
تا چند سال بعد، تیم‌های پرینستن، راتگرز و دیگران با
استفاده از قواعد پایه فوتبال به بازی ادامه دادند و این بازی‌ها تا زمان جایگزینی
قواعد پایه راگبی دانشگاه هاروارد و رقیبانش ادامه یافت. دانشگاه‌های ایالات متحده
تا اوایل قرن بیستم به بازی فوتبال بازنگشتند.
در سال ۱۸۸۰ والتر کمپ مربی دانشگاه ییل تغییراتی عمده را
در بازی فوتبال آمریکائی بوجود آورد که اولین آن‌ها کاهش تعداد بازیکنان از ۱۵ نفر
به ۱۱ نفر بوده و با کاهش مساحت زمین بازی به تقریباً نصف و معرفی «مبارزه» که در
آن بازیکن با پاشنه پا توپ را به عقب زده و بازی را شروع می‌نمود، ادامه می‌یافت.
این تغییرات در سال ۱۸۸۲ با نوآوری بعدی کمپ ادامه یافت، اگر تیم نمی‌توانست بعد
از سه عقب‌ماندگی امتیاز، پنج یارد را بدست آورد، می‌باید مالکیت توپ را واگذار می‌نمود.
در دهه ۱۸۷۰، محبوبیت راگبی و انجمن فوتبال در ایرلند فراگیر گردید. کالج ترینیتی، دوبلین اولین دژ توسعه راگبی بحساب می‌آمد. قوانین اف ای انگلیسی بصورت گسترده‌ای توسعه یافت. فرم‌های سنتی «کاید» تبدیل به «بازی خشن و آشفته» که اجازه خطا می‌داد، تبديل گردیدند..