جنايات صهيونيسم در غزه

به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از کرسنت، تغییر و تحولات سیاسی بزودی نشان خواهند داد که صهیونیسم خواهد دید که به پایان خط رسیده است. 

 "ظفر بنگاش" در مقاله اي تحت عنوان "جنايات صهيونيسم در غزه" به تحليل جنايات مكتب "صهيونيسم" در طول ساليان متمادي عليه فلسطينيان پرداخته است. تفسیرهای متفاوتی از تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی علیه غزه ارائه شده است. از ایجاد این جنگ به منظور افزایش محبوبیت بنیامین نتانیاهو برای برنده شدن در انتخابات 22 ژانویه 2013 گرفته تا چالش اوباما و تلاش در جهت براندازي در ايران تا آزمودن تعهد دولت مصر به آنچه که پیمان صلح خوانده می شود و یا دور کردن فلسطینیان از ارائه درخواست به سازمان ملل متحد همگی از دلایل جنایت جنگی رژیم صهیونیستی ذکر شده اند.هر یک از این مسائل مطرح شده بخشی از حقیقت هستند اما پرسش اصلی آنست که چه نوع مردمی از حاکمانی جنایتکار حمایت می کنند ؟ حاکمانی که برای افزایش محبوبیت شان مردم بیگناه را به شهادت می رسانند؟ خونریزی و جنگ سیاست طولانی مدت آمریکای مستکبر بوده است. 

این مسئله پرسش اساسی را برای ما پیش می کشد که براستی علت تجاوز رژیم صهیونیستی علیه غزه چه بوده است؟ از زمان پایان جنگ جهانی دوم و پس از تشکیل رژیم صهیونیستی در سال 1948، می توان رفتار آمریکا و رژیم صهیونیستی را به خوبی بررسی کرد. آمریکا به کره، ویتنام، نیکاراگوئه، گرانادا، سومالی، سودان، افغانستان و عراق با بهانه حفاظت از امنیت ملی خود و یا مبارزه علیه ترویسم حمله کرده است. علاوه بر حملات نظامی آمریکا بایستی به کودتاهای مهندسی شده از سوی سیا و سرنگونی حکومت های قانونی و منتخب در کشورهایی همچون ایران، گواتمالا، ویتنام جنوبی، اندونزی و شیلی را نیز افزود. از سال 1948، (یا حتی پیش از تشکیل رژیم صهیونیستی) آن رژیم نه تنها علیه فلسطینیان که علیه کشورهای همسایه نیز به تجاوز پرداخته است.    
 
اما براستی چگونه می توان تداوم این رفتار پرخاشجویانه و متجاوزانه از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی را توضیح داد؟ پس از جنگ جهانی دوم، انگلیس و آلمان مرتکب چنین تجاوزکاری هایی شده بودند. اما چرا آمریکا و رژیم صهیونیستی از زمان جنگ جهانی دوم چنین تاکتیکی را اتخاذ کردند؟ 

این تجاوزکاری از ضرورت های سیستماتیک چنین کشورهایی و نخبگان حاکمه بر آن کشورهاست. جوامع شکارچی نیازمند انعطاف دادن قدرت نظامی خود برای مواجهه با چالش های موجود در مسیرشان هستند. پیش از جنگ جهانی دوم، انگلیس و آلمان قدرت های اصلی بین المللی بودند. جنگ جهانی موجب شد تا آلمان به کشوری شکست خورده تبدیل شود و انگلیس نیز درمانده شود. در نتیجه این دو کشور دیگر قادر نبودند تا نفوذ استعماری پیشین خود را احیا کنند. در پی این امر آمریکا و رقیبش اتحاد جماهیر شوروی به بهانه های بی پایه و اساس جنگ علیه کشورهای ضعیف تر را ادامه دادند.  

رژیم صهیونیستی نیز چنین نقش ظالمانه ای را در قبال کشورهای مسلمان بخوبی ایفا نمود تا انکه "حزب الله" لبنان در اوایل دهه 80 میلادی متولد شد. حزب حزب الله به جنبش مقاومت تبدیل شد و پاسخی بود به خیانت های رژیم ارتجاعی عرب به فلسطینیان و نخستین چالش جدی در مقابل تجاوز صهیونیست را ایجاد کرد. نیروهای حزب الله در 20 مایلی نوار جنوبی لبنان مستقر شدند. در ماه می سال 2000، صیهونیست ها از جنوب لبنان مجبور به عقب نشینی شدند. 

تجاوز رژیم صهیونیستی علیه لبنان در تابستان سال 2006 با هدف جبران مناطق از دست داده شده و شکست متحمل شده توسط آن رژیم انجام شد. حزب الله موفق شد تا مناطق اشغال شده را از چنگال رژیم صهیونیستی نجات دهد. صهیونیست ها تا به امروز نتوانسته اند از زیر بار شکست روانی سنگین آن روزها خلاص شوند.     

آمریکائی ها نیز با سرنوشت مشابهی روبرو شده اند: آسیب وارده در اثر شکست در عراق و افغانستان و ورشکستگی آنان در این روند. آنان تا به امروز به زحمت تلاش می کنند تا از خود را از عراق نجات دهند و همچنین در صددند تا راه حلی امن برای خروج نیروهای شان از افغانستان بیابند. تجربه صهیونیسم با فلسطینیان بخصوص پس از ظهور حماس و مقاومت جهاد اسلامی در فلسطین بیشتر شده است. تا زمانی که سازمان آزادیبخش فلسطین که دارای خط مشی "سکولار" است با رژیم صهیونیستی می جنگید آن رژیم نگرانی ای نداشت. آمریکائی ها و صهیونیست ها به آن تشکیلات کمک های بسیاری ارائه کرده اند. در مقابل اما، حماس و جهاد اسلامی ماهیتی کاملا متفاوت از تشکیلات خودگردان و سازمان آزادیبخش دارند. آنان را نمی توان خرید در واقع آنها برای شهادت زندگی می کنند و معتقدند که سلاح یا موشک هرگز توان شکست دادن آنها را ندارد.   

بسیاری از رژیم های مرتجع عرب از جمله عربستان سعودی، مصر و اردن در آن زمان، با همکاری با رژیم صهیونیستی برای نابودی حماس توطئه چینی کردند. علیرغم آنکه رژیم صهیونیستی بخش اعظم زیر ساختهای غزه را نابود کرد و بیش از 1400 شهروند غیر نظامی را به شهادت رساند که در میان آنان 322 کودک بودند، این توطئه چینی ها با شکست مواجه شده اند. حتی محاصره بیرحمانه علیه غزه نیز نتوانسته فلسطینیان را از روح مقاومت تهی سازد.  
 
حمله شدید اخیر رژیم صهیونیستی علیه غزه به منظور احیای سلطه جویی و نمایش قدرت بود. در حالیکه تبعات روانی دیگری را برای آنان به همراه داشت. از سال 2009 میلادی، حماس و جهاد اسلامی خود به موشک مجهز کرده اند و قابلیت وارد نمودن فشار روانی را بدست آورده اند هر چند که ممکن است توان نظامی شان با توان نظامی رژیم صهیونیستی قابل تطبیق نباشد. زمین بازی حاکمان تغییر یافته است و شرایط برای فلسطین نیز با تحولاتی همراه است. از این پس، رژیم صهیونیستی آن گونه مایل است نمی تواند علیه غزه تجاوز کند. اکنون تحولات زیادی روی  داده اند و صهیونیسم به پایان خط میل مفرطش به تجاوزگری رسیده است.