روضه خوانی درمنزل امام صادق(ع)

به گزارش مجله شبانه  باشگاه خبرنگاران، وبلاگ گفتمان معنویت در جدیدترین نوشته خود آورده است:

ابو العباس قرشى، از محمّد بن الحسین بن ابى الخطّاب، از محمّد بن اسماعیل، از صالح بن عقبه، از ابى هارون مکفوف نقل کرده که وى گفت:

حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:

اى ابا هارون آیا شعرى در مصیبت امام حسین علیه السّلام برایم مى ‏خوانى؟
ابا هارون مى ‏گوید: پس براى آن حضرت شعرى خواندم و آن جناب گریست.

سپس فرمودند:
همان طورى که پیش خود شعر و مرثیه مى ‏خوانید برایم بخوان یعنى با رقّت و لطافت، ابا هارون مى‏ گوید:
پس این بیت را براى آن جناب با رقّت و لطافت خواندم:
امرر على جدث الحسین‏        فقل لاعظمه الزّکیة
یعنى: گذر کن بر قبر حضرت حسین بن على علیهما السّلام، پس به استخوانهاى پاک و مطهّرش بگو.
ابا هارون مى‏گوید: امام علیه السّلام گریست، سپس فرمود: بیشتر برایم بخوان.
پس قصیده دیگر براى حضرتش خواندم.
ابا هارون مى ‏گوید: امام علیه السّلام گریستند و صداى گریه اهل منزل را از پشت پرده شنیدم.
سپس ابا هارون مى‏ گوید: وقتى از خواندن فارغ شدم حضرت به من فرمودند:
اى ابا هارون کسى که در مرثیه حسین بن على علیهما السّلام شعرى خوانده و خود گریه کرده و ده نفر دیگر را بگریاند بهشت بر ایشان واجب مى ‏گردد.
و کسى که در مرثیه حسین علیه السّلام شعرى خوانده و خود گریه کرده و یک نفر دیگر را بگریاند بهشت براى هر دو واجب مى‏شود.
و کسى امام حسین را نزدش یاد کنند و از چشمش به مقدار بال مگس اشک بیاید ثواب و اجر او بر خداست و خداوند براى وى به کمتر از بهشت اجر و ثواب نمى ‏دهد.

متن عربی حدیث:

َحدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ الْقُرَشِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِی هَارُونَ الْمَکْفُوفِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع

یَا أَبَا هَارُونَ أَنْشِدْنِی فِی الْحُسَیْنِ ع قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ فَبَکَى فَقَالَ أَنْشِدْنِی کَمَا تُنْشِدُونَ یَعْنِی بِالرَّقَّةِ قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ‏
امْرُرْ عَلَى جَدَثِ الْحُسَیْنِ‏        فَقُلْ لِأَعْظُمِهِ الزَّکِیَّةِ
       
 قَالَ فَبَکَى ثُمَّ قَالَ زِدْنِی قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ الْقَصِیدَةَ الْأُخْرَى قَالَ فَبَکَى وَ سَمِعْتُ الْبُکَاءَ مِنْ خَلْفِ السِّتْرِ- قَالَ فَلَمَّا فَرَغْتُ قَالَ لِی یَا بَا هَارُونَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ ع شِعْراً فَبَکَى وَ أَبْکَى عَشْراً کُتِبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَبَکَى وَ أَبْکَى خَمْسَةً کُتِبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَبَکَى وَ أَبْکَى وَاحِداً کُتِبَتْ لَهُمَا الْجَنَّةُ وَ مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ ع عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ‏] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّة

منبع:کامل الزیارات باب سى و سوم ثواب کسى که به واسطه گفتن شعر در مصیبت حضرت امام حسین علیه السلام گریه کند و دیگران را بگریاند.