به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مازندران استحصال سنتي شكر قرمز از اين گياه تاريخي در فصل زمستان، گرماي تازه‌اي به سبد غذايي خانواده‌هاي مازندراني مي‌بخشد.
محصول فرآوري شده آن شكر قرمز يا شكر لـله پرداخته است.در صورتى كه زمين هاى مازندران كه از نوع خاك سياه هستند خود از بهترين زمين ها براى كشت بذر و قلمه نيشكر هستند. كه رقم هاى نيشكر را به واسطه ضخامت و بلندى ساقه و به خصوص رنگ آن مى شناسند و نوع نيشكر بومى مازندران شكر قرمز است كه بايد در صورت توجه به كشت مجدد نيشكر در اين استان، نسبت به اصلاح نژادهاى نيشكر و ايجاد رقم هاى جديد و افزايش قند آن كوشش كرد تا كشت نيشكر كه حتى آثار آن هنوز به صورت طبيعى در مازندران وجود دارد، مجدداً زنده و احيا شود
طبق شواهد تاريخى موجود موطن اصلى نيشكر كشور هندوستان است. به طورى كه در نوشته هاى تاريخى آمده، نيشكر از ابتدا از هند در قرن هفتم قبل از ميلاد به چين رفته است.
در زمانهاى قديم و در تمدن هاى قديمى ،ملل ساحلى مديترانه، نيشكر كشت نمى كردند و فقط از روى وصف و تعريف آن را مى شناخته اند، چنان كه هرودوت از اين گياه صحبت كرده و استرابون آن را نى هندى كه عسل مى دهد ناميده است.
پلنيوس رومى و يونانى ها بعد از او نيز از نيشكر به عنوان نمك هندى ياد كرده اند، اين گياه صنعتى و مهم بعدها به جنوب اروپا و اسپانيا و جزيره قنارى و از آنجا به برزيل و مكزيك رفته و به كشت و زرع آن پرداخته اند و اما در كشور ما ايران، سابقه كشت نيشكر به ۲ هزار سال پيش مى رسد به طورى كه در ايران بزرگ علاوه بر مناطق جنوب غربى (خوزيا) به معنى سرزمين شكر خيز (خوزستان فعلى) در منطقه جنوب شرقى ايران نيز كه به آراخوزيا (به معنى سرزمين شكرخيز آريايى) ناميده مى شد و امروز قندهار ناميده مى شود نيز كشت نيشكر به ميزان زياد وجود داشته است.
شايد نام فعلى (قندهار) نيز يادآور اسم قديمى اين قسمت و نشان دهنده وجود زراعت و كشت همين محصول ارزشمند صنعتى در اين منطقه بوده است. كشت نيشكر در ايران علاوه بر اين ۲ منطقه مهم در منطقه مازندران نيز به طور وسيع و گسترده اى بساط و توسعه داشته است.
در زمان ساسانيان در ايران كشت قلمه نيشكر و استحصال شكر از آن به طور همه جانبه اى مورد توجه ايرانيان قرار گرفت و به مقدار زيادى توسعه يافت، اما متأسفانه بعدها و بعد از سقوط دولت ساسانى به تدريج كشت نيشكر در ايران از بين رفت.
آخرين مزارع نيشكر در خوزستان در حدود قرن پنجم هجرى نابود شد توجه به نيشكر و زراعت آن در ايران تا قرن ها به فراموشى سپرده شد تا اين كه مجدداً از اوايل سلطنت ناصرالدين شاه و همگام با توجه به رشد صنايع مجدداً دولت در فكر توجه به كشت نيشكر در مناطق مستعد شد و نخستين منطقه اى كه در اين زمان در اولويت قرار گرفت منطقه قديمى و باستانى مازندران بود كه سابقه تاريخى درباره كشت اين گياه ارزشمند داشت
يكى از عوامل مهم اين امر عدم اطلاع اهالى از تهيه رقم هاى جديد نيشكر و عدم بصيرت آنها به اختلاط نژاد هاى مختلف براى ايجاد رقم جديد بوده؛ موضوعى كه موجب آن شد كه به تدريج نيشكر مازندران ۶ درصد بيشتر قند نداشته باشد و زراعت آن كم كم به فراموشى سپرده شود
بديهى است همان طور كه اهل فن و كارشناسان مستحضر هستند انجام اين كار مستلزم توجه به تاريخچه كشت محصول نيشكر، ترويج بذور اصلاح شده و آشنايى كشاورزان با روش هاى جديد كاشت، داشت و برداشت اين محصول و ترويج ماشين آلات، مراحل مختلف زراعى آن و دادن تسهيلات مالى و همچنين ايجاد صنايع تبديلى و تأسيس كارخانه هاى استحصال شكر و صنايع جانبى آن مانند كاغذسازى است كه امروز كم كم جاى استحصال ازچغندر قند را مى گيرد. همچنين توجه به خريد محصول كشاورزان و ارائه قيمت تضمين شده با توجه به هزينه هاى مترتب بر آن بايد به گونه اى تعيين شود كه كشاورزان به كشت اين محصول مهم صنعتى تشويق شوند./ب