تصویر لاشه پهپاد سقوط کرده آمریکایی
در
تاریخ 14 ژانویه 2011 هواپیمای بدون سرنشین دیگر، در حالی که در مسیر
بازگشت به فرودگاه بین المللی نزدیک به یک پایگاه نظامی آمریکا در جیبوتی
بود، در منطقه ای در شاخ آفریقا سقوط کرد. این نخستین حادثه ای محسوب می
شود که یک پهپاد جنگنده در نزدیکی یک فرودگاه غیرنظامی سقوط کرد. این
پهپادها قادر به حمل موشک هایی هستند که از طریق ماهواره قابل هدایتند.
"این نوع از پهپادها سلاح های اولیه دولت باراک اوباما برای مقابله با گروه
هایی همچون القاعده بودند."
پس از آن باوجود تحت کنترل بودن اپراتورهای نظامی، حداقل شش مورد دیگر از پهپادهای آمریکا در سواحل اقیانوس هند دچار سقوط شدند.
زمانی
که پنتاگون و سازمان های قانونی داخلی، اداره هوانوردی فدرال را تحت فشار
قرار داده بودند تا حریم هوایی غیرنظامی ایالات متحده را برای نظارت
هواپیماهای بدون سرنشین باز بگذارد، اتفاقات ناگوار این چنینی بسیاری رخ
داد.
همچنین اعلام شده است: اداره هوایی فدرال فقط در موارد بسیار نادر
که کلیه حقوق مادی و معنوی حفظ شده و خطر برخورد هواپیما وجود نداشته باشد،
اجازه پرواز دارند. وزارت دفاع نیز فقط می تواند هواپیماهای شکارچی و
جنگنده را در نزدیکی حریم هوایی پایگاه های نظامی و تنها در ماموریت های
آموزشی و تست های پرواز به حرکت در بیاورد.
اما اتفاقات ناگواری که
برای پهپادهای آمریکا رخ داده تا کنون به اندازه تصرف پهپاد جاسوسی این
کشور در خاک ایران خسارت آور نبوده است. سال گذشته تصرف یک فروند پهپاد مدل
آر-کیو 170 متعلق به آمریکا که پس از تجاوز 225 کیلومتری به حریم هوایی
ایران ، فرضیه‌های پیشین درباره میزان توانایی ایران در خاورمیانه را باطل
کرد. مقامات وزارت دفاع پنتاگون پس از آن خود را در معرض پایش دوربین‌های
ایران می‌بیند. این پهپاد که در حال جاسوسی علیه تأسیسات هسته‌ای ایران
بوده به دست نیروی دفاع ایران به زمین نشست و اطلاعات محرمانه آن کشف شد.
گزارش
ها از سوی مقامات آمریکایی نشان داد که بار دیگر خطاهای رایج در صنعت دفاع
هوایی آمریکا و این بار با نقص در سیستم موقعیت یاب، پهپاد آمریکایی به
دست ایرانیان افتاد. اما آیا می توان میزان خسارتی که این بار وارد شده است
را با دفعات دیگر یکسان دانست؟