مردم عراق نمی‌توانند جنایات آمریکايي‌ها را فراموش کنند

به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از آنتي وار، در اين سمينار نخستين فرد مطرح کرد: "این بر روی قلب ما نوشته نمی شود بلکه بر روی آن حک می شود من هر صبح که از خواب بر می خیزم به یاد این جمله می افتم و بر خود می لرزم. دیروز من در شهرهای "رمادی" و "فلوجه" بودم. در آن اسیب های بجای مانده در اثر جنگ تحمیل شده از سوی آمریکا بر مردم عراق و آرزوی آنان برای صلح را دیدم، حضور من و صحبت با مردم نشان داد که زخم هایی داشته اند که اکنون باز شده است. من سخنرانی ای را به زبان انگلیسی در حضور 50 نفر یا کمی بیشتر از دختران و پسران جوان در دانشکده رمادی ایراد نمودم. آنان اکثر جوانانی 22 تا 23 بودند که دوره های پایانی تحصیلات خود را می گذراندند. این بدان معناست که آنها در دوره تجاوز آمریکا علیه عراق و اشغال آن کشور نوجوانانی 14-13 ساله بوده اند. من بعنوان میهمان افتخاری از سوی رئیس دانشکده دعوت شده بودم. اما من دستپاچه شده بودم و این اقدامی ناشیانه از سوی من بود. من خطاب به حضار ابراز تشکر نمودم اما حضار ساکت بودند. می دانستم که سخنانم برای شان پوچ، پیش پا افتاده و مصنوعی بود."  
مرد جوانی در ردیف جلوی گفت:"ما حرفی برای گفتن نداریم. این سالها برایمان غم انگیز بوده اند." بار دیگر سکوت حکمفرما شد.  
سامی میزبان من از شهر نجف و عضو گروهی از صلح جویان مسلمان عراقی بود. وی داستان زندگی خود را شرح داد و گفت که چگونه پس از تجاوز نظامی آمریکا در فلوجه، وی و سایرین از شرهای شیعه نجف و کربلا خود را به آنجا رساندند تا در اقدامی نمادین خیابان های شهر را از وجود خرابی ها پاکسازی نمایند. وی می گوید این اقدام باعث نرم شدن قلب عراقی ها و تا حدودی سبب ترمیم کدورت میان شيعیان و سنی های عراق شده بود.   
در میانه سخنرانی زن جوان و هیجان زده ای گفت:"ما فاقد آب و برق هستیم، شما امریکائی ها همه چیز ما را نابود کرده اید. شما تمدن باستانی ما را ویران کردید. آن وقت به ما لبخند می زنید ؟! شما رویایمان را از ما گرفتید."  
حضار گفتند:"عراقی ها نمی توانند آنچه که آمریکائی ها بر سرشان آورده اند را فراموش کنند. آنان بچگی ما را نابود کردند. شما نمی توانید این کارها انجام دهید و بعد بگویید متاسفیم. شما نمی توانید مرتکب چنین جنایاتی شوید و آن وقت بگوئید متاسفیم."  
"نمی توانید ما را بمباران کنید و سپس گروههایی را برای تحقیق در مورد تاثیر بمب ها بفرستید. نه، ما این اقدامات جنایتکارانه امریکا را فراموش نخواهیم کرد، اینها بر قلب ما نوشته نشده اند بلکه در قلب ما حک شده اند."  
رئیس دانشکده نیز گفت:"ما خرسندیم که شما توانسته ایم پلی میان مردم عراق برقرار سازید. با این حال کارهای آمریکائیان را نمی توانیم فراموش کنیم. شما با ما چه کردید؟ 30 درصد از نوزادان متولد شده در فلوجه ناقص الخلقه هستند و دچار ناتوانی های جسمانی هستند، شما در مورد اینها چه کاری می توانید انجام دهید؟"  
این فرد اظهار داشت که با یکی از سربازان نیروهای هوایی آمریکا در عراق دیداری داشته است. این سرباز به او گفته "انجیل ما را از کشتار انسانها بر حذر داشته است. اما ما فکر می کنیم که باید بکشیم. کشتاری برای هیچ. من از اقدامات شرمنده ام."
 وی در سخنانش که مشخص بود نه ناشی از کینه بلکه بدلیل خشم و آسیب شدید وارده بود گفت:"رئیس دانشکده گفتند شما پلی ایجاد کرده اید؟ کدام پل؟ شما چه کاری انجام داده اید؟"  
 یک مرد جوان نیز گفت:"آمریکا هنوز هم اینجاست. در حدود پانزده هزار نفر در سفارت آمریکا در بغداد هستند و پنج هزار نفر از کارکنان امنیتی از آنان حفاظت می کنند. جنگ پایان نیافته است.