این نام ها و اسامی می توانند شیوه ای خوب برای تبلیغ و ترویج فرهنگی خاص باشند. نامگذاری باید به گونه ای باشد که با بردن آن نام ها، مفاهیم و ارزش های خاصی در ذهن فرد خطور و تقویت کند.
نام گذاری خیابان ها و کوچه های شهر پرند به اسامی چون آسمان، کوهستان، ستاره و همچنین علامه طباطبایی و بلوار چمران سر نخی از یک گفتگوی خوب را با مردم باز کرد:
جوانی از اسم خیابان هایی چون مریم و کوکب اظهار رضایت کرد و گفت: این شیوه، یک تنوع خوب است. معنا و مفهوم خوبی هم دارد.
خانم جوانی ضمن احترام به مقام شهدا و بزرگان دین رضایتی از نامگذاری خیابان ها و کوچه های شهر به نام آنان را نداشت:
من احساس می کنم این کار توهین به این بزرگواران است. بسیار کسانی را دیده ام که به خاطر ویژگی های آن خیابان ها به خصوص ویژگی های نامناسب، نسبت های ناروایی همراه نام آنها می کنند که باعث بدبینی عده ای می شود.
مسئول کتابخانه شهر از فقر اسامی صحبت می کرد که به نظر او در ساختن آینده ی فرزندانمان نقش دارند:
اگر کوچه ها و خیابانها، به نام بزرگان دینی و ملی گذاشته شود، به مرور ذهن با آنها آشنا و جست و جو برای حقایق زندگی آنان آغاز می شود.
جوان دیگری از نامگذاری غیر مهندسی در همه جا انتقاد کرد و گفت: استفاده از نام افراد برای نامگذاری شایسته نیست. باید از اسامی استفاده شود که گویای فرهنگ ماست.
گفتنی است، نامگذاری مکان های عمومی و ملک های شخصی نیازمند توجه بیشتر از جانب مسئولین خوش فکر فرهنگی است. توجهی که دستاویز ناآگاهی یا اغراض شخصی نباشند و با در نظر گرفتن مصالح فرهنگی و اجتماعی جامعه باشند./ز