به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران قزوين اين ديوان که شامل غزليات، قصايد، مثنويها، تصنيفات، قطعات، دوبيتي ها و مفردات عارف است، نسبت به چاپهاي قبلي ويژگيهاي متعددي دارد که از آن ميان مي توان به اشعار چاپ نشده، دستخط هاي منتشر نشده عارف اشاره کرد.
علاوه بر ويژگيهاي ياد شده، آنچه اين ديوان را از نسخه هاي ديگر متمايز مي سازد،
نحوه تنظيم اشعار آن است که به شيوه اي نوين تنظيم شده است.
سال گذشته ، کتابهاي من و
آزادي (خاطرات ميرزا حسين خياط، استاد عارف قزويني) و خاطرات عارف قزويني (با مقدمه
استاد ايرج افشار) از مهدي نورمحمدي توسط انتشارات سخن به چاپ رسيده
بود.
اين مجموعه ارزشمند که بر اساس نوشته هاي تازه ياب و منتشر نشده اي
از«عارف قزويني» تدوين شده، گوشه اي از خاطرات اين شاعر و هنرمند برجسته اواخر عصر
قاجار و اوايل عصر پهلوي است. اين نوشته هاي مهم، همراه با چند نامه اي که
درخاندان«اقبالي» بر جاي مانده، اکنون در«انجمن آثار ومفاخر فرهنگي» نگهداري مي
شود و اطلاعات سودمندي درباره زندگي«عارف» و اوضاع اجتماعي،سياسي و فرهنگي ايران در
دوران پس از مشروطيت و دراوايل عصر پهلوي، دراختيار پژوهشگران قرار مي دهد. مجموعه
حاضر، به جز نوشته هاي «عارف» محتوي است بر: 1- نوشته اي از «عبدالحسين»،
پسر«ابوالقاسم بياباني»، درباره«کله بزي» هاي رودبار الموت. اين نوشته به
خواهش«عارف» نگارش يافته است و از نظر مردم شناسي، جاي مهمي دارد.2- متن نامه«سيد
ضياء الدين طباطبايي»، رئيس الوزراي کابينه کودتاي 1299 که واجد اهميت خاص است.
«سيد ضياء» اين نامه را پس از رفتن از ايران، در دلجويي از «عارف» که زماني از
علاقمندان به او بود، نوشته است. 3- متن نامه دوست غمخوار«عارف»، موسوم به «علي
بيرنگ» که از تبريز نوشته شده است.4- متن نامه «عارف» در جواب «غلامعلي رعدي
آذرخشي»، شاعر تواناي آذربايجاني. اين نامه در زماني نوشته شده است، که«رعدي» در
مدرسه «دارالفنون» تحصيل مي کرد و «عارف» در همدان بود. همچنين در اين مجموعه،
اشعاري از «عارف» را مي يابيم که پيش از اين در ديوان هايي که از او چاپ شده بود،
ديده نشده است و براي نخستين بار در اختيار علاقمندان قرار مي گيرد./ع