حدود 2 ماه پیش بود که روزنامه شرق به دلیل چاپ کاریکاتوری که از آن بوی توهین به دفاع مقدس و رزمندگان در جنگ تحميلي به مشام می‌رسید، توقیف و پرونده این روزنامه جهت رسیدگی به دادگاه ارجاع شد.
در این نوشتار ماهیت و اهداف صاحبان این روزنامه در ارتکاب به چنین اقدامی، چندان مورد توجه نیست اما بازخوانی این پرونده در کنار ماجرایی دیگر که دست بر قضا در همین فاصله زمانی 2 ماهه اخیر، اخبار آن در رسانه‌ها انعکاس وسیعی داشته، نکات تامل‌برانگیز و سوالات بی‌پاسخی را به ذهن ناظران متبادر می‌کند.
ساخت فیلمی به نام «یک خانواده محترم» به تهیه‌کنندگی محمد آفریده و کارگردانی مسعود بخشی با موضوع دفاع مقدس طی چند ماه اخیر، دست‌مایه نقدهای بسیاری از صاحب‌نظران فرهنگی و اجتماعی و مسئولان ذیربط بوده است.
اما محتوای این فیلم چیست؟ بنابر نظر اکثر منتقدان و مخاطبانی که این فیلم را دیده‌اند، یک خانواده محترم به بدترین و سیاه‌ترین صورت ممکن روایتگر جنگ تحمیلی و خانواده‌های ایرانی است که فرزندان خود را برای دفاع از کیان این مرز و بوم راهی جبهه‌ها کردند؛ روایت این فیلم از دفاع مقدس، رزمندگان، خانواده رزمندگان، امام راحل، مفهوم شهادت، چهره‌های مجذوب امام و ... بی‌شرمانه‌ترین، وقیحانه‌ترین و مشمئز‌کننده‌ترین تصور ممکن از واقعیات 8 سال دفاع مقدس است و البته کم‌ترین بو و سویی از "حقیقت" در خود ندارد.
در اکثر قریب به اتفاق سکانس‌هاي فیلم، به راحتی و به وضوح می‌توان تعمد کارگردان محترم در ارائه تصویری کاملا سیاه از بیانات امام راحل، رزمندگانی که برای دفاع از نظام و آب و خاک خود عازم جبهه‌ها شده‌اند و ... را مشاهده کرد، حقد و کینه کارگردان و عوامل و دست‌اندرکاران این فیلم از تمام ارزش‌های دفاع مقدس، امام راحل و رزمندگان در گوشه گوشه این فیلم موج می‌زند به گونه‌اي كه مخاطب را از هر گونه نیاز به نقدهای فنی پیچیده برای شرح و بیان پیام فیلم «یک خانواده محترم» بي‌نياز مي‌كند.
اما ماجرای تاسف‌بارتر از این پس آغاز می‌شود؛ زمانی که مراحل تدوین این فیلم به اتمام رسید و چشمان مخاطبان بسياري به جمال شوم "یک خانواده محترم"ي روشن شد كه هم‌اكنون در بسیاری از کشورهای اروپایی در حال اکران است به طور نمونه هم‌اكنون اين فيلم در بيش از 40 سينماي فرانسه بر روي پرده است؛ به راستي پس از روشن شدن محتوا و پيام اين فيلم چه برخوردی با عوامل ساخت آن از جمله با تهیه‌کننده و کارگردان آن صورت گرفت، آیا تاکنون هیچ مرجع رسمی، قانونی یا قضایی خواستار برخورد با این عوامل شده است؟!
آيا وزات ارشاد و معاونت سينمايي به حداقل وظايف خود در قبال ساخت چنين فيلم موهني عمل كرده‌اند، آيا مجلس شوراي اسلامي و كميسيون‌هايي مانند كميسون فرهنگي و اصل 90 واكنش مناسب در اين خصوص را داشته‌اند، آيا رسانه‌هاي ارزشي و انقلابي نظام كه شكر خدا تعداد آنها كم نيست و روز به روز بر شمار و عده آنها نيز افزوده مي‌شود، اهتمام لازم براي بررسي ابعاد اين اقدام كنيه‌توزانه و كودتا‌گونه عليه حماسه‌هاي ملت و آرمان‌هاي امام راحل را داشتند؟
آیا پس از اتمام مراحل ساخت این فیلم تا به امروز، خبری جز حرافی‌ها و صغری و کبری چيدن‌هاي مدعیانه دست‌اندركاران ساخت آن از جمله تهیه کننده فیلم از تریبون رسانه‌های مختلف شنیده‌ایم...
حال باز گردیم به داستان روزنامه شرق که در ابتدای این نوشتار اشاره گذرایی به آن داشتیم؛ سوال اساسی اینجاست که اگر انتشار یک کاریکاتور توهین‌آمیز درباره دفاع مقدس در یک روزنامه آن هم با تیراژ محدود و دامنه مخاطبان بسیار محدودتر و کوچک‌تر، مستوجب رسیدگی قضایی و توقیف است (که البته به‌حق نیز باید چنين باشد و با هر فردی که به هر نحوی از انحاء به خود جرأت جسارت به حماسه‌هاي 8 سال دفاع مقدس این ملت بزرگ را مي‌دهد بايد به اشد وجه برخورد شود) حال چرا باید عوامل تهیه یک اثر سینمایی با گستره نمایش و پخش بین‌المللی که به کثیف‌ترین صورت ممکنه و با دروغ‌پردازي بی‌شرمانه به تمام داشته‌های یک ملت و افتخارات بزرگی به عظمت حماسه‌های 8 سال دفاع مقدس توهین کرده، آزادانه در رسانه‌ها جولان دهند و به دفاع از کرده زشت خود مشغول باشند و البته مصون از هرگونه پيگرد قضايي؟!
آیا به راستي توهین به تمام داشته‌ها و ذخاير يك ملت در 8 سال دفاع مقدس كه به بهاي خون هزان شهيد و خون‌دل خوردن‌هاي هزارن مادر و پدر شهيد به دست آمده، این گونه سهل و بی‌هزینه شده است که فیلمی با بودجه و امکانات این نظام و آب و خاک ساخته شود و تمام باور‌هاي عميق اين ملت در 8 سال جنگ تحمیلی که مقام معظم رهبری از آن تعبیر به «گنج» کردند را به تاراج دهد و عوامل آن در پشت تریبون رسانه‌های مختلف ژست‌های زجر‌آور روشنفکرمآبانه بگیرند؟!
کوتاه سخن اینکه حداقل انتظار از مسئولان ذیربط در ارکان مختلف حاکمیتی این بود که به محض روشن شدن محتوای این فیلم، در کوتاه‌ترین زمان ممکنه با تمام عوامل و دست‌اندرکاران ساخت این فیلم برخورد قانونی صورت می‌گرفت و با تشکیل پرونده قضایی برای عواملی مانند تهیه‌کننده این فیلم و با شکایت مدعی‌العموم، راه برای برخورد حقوقی و قضایی با عوامل ساخت چنین فیلم توهین‌آمیزی هموار می‌شد اما دریغ از یک اخطاریه قضایی و افسوس از سکوت زجر‌آور مدعی‌العموم...
هرچند به فرض اشد برخورد قضایی با سازندگان این فیلم سراپا کذب و سیاه‌نمایی، آب رفته به جوی باز نخواهد گشت و با اکران گسترده آن در کشورهای مختلف دنیا، زشت‌ترین و غیر واقعی‌ترین تصویر ممکنه از دفاع مقدس و ملت شريف ايران در اذهان مخاطبان خارجی آن هم به دست خودمان، خواهد نشست اما شاید برخورد قضایی با عوامل چنین جنایت بزرگی، مي‌توانست تنها عبرتی باشد تا در آینده ديگر كسي جرأت چنین جسارت‌هایی را به خود ندهند.
يادداشت از: جابر سعادتي صدر
انتهاي پيام/