به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مشهد، روز نهم ماه محرم.تاسوعاى سال 61 هجرى امام حسين و يارانش در محاصرهنيروهاى كوفه بودند.روزى بود كه آب را به روى اهل بيت و ياران امام بسته بودند.راه ها همه تحت كنترل بود تا كسى به امام نپيوندد.
تهديدهاى سپاه عمر سعد،جدىتر و حالتتهاجمى آنان به سوى خيمهها بيش تر مىشد.
عصر روز پنجشنبه تاسوعا،ابن سعد با دستورى كه از ابن زياد دریافت كرده بود،آماده جنگ با حسين شد.گروهى از سپاه كوفه به سوى خيمهگاه امام تاختند. امام كنار خيمهاش نشسته و به شمشير تكيه داده بود.
زينب،صداى همهمه مهاجمان را شنيد.امام را(كه خواب،چشمانش را ربوده بود)بيداركرد. سيد الشهدا،خوابى را كه آن لحظه ديده بود ،نقل كرد كه رسول خدا به او فرمود:
پيش ما مىآيى.حسين برادرش عباس را همراه جمعى جلو فرستاد تا از هدف مهاجمان آگاه شوند.چون فهميدند كه به قصد جنگ يا گرفتن بيعت آمدهاند،به دستورامام،آن شب را مهلت طلبيدند تا به عبادت و نماز بپردازند. درگيرى به فردا موكول شد. (1) امام صادق در باره محاصره شدن سيد الشهدا در روز عاشورا فرموده است:
تاسوعا يوم حوصر فيه الحسين و اصحابه بكربلاء و اجتمع عليه خيل اهل الشام و اناخواعليه و فرح ابن مرجانة و عمر بن سعد بتوافر الخيل و كثرتها و استضعفوا فيه الحسين واصحابه و ايقنوا انه لا ياتى الحسين ناصر و لا يمده اهل العراق؛ (2) تاسوعا روزى است كه حسين و اصحاب او در كربلا محاصره شدند .
سپاه شاميان بر ضد آنان گرد آمدند.ابنزياد و عمر سعد نيز از فراهم آمدن آن همه سواران خوشحال شدند و آن روز،حسين و يارانش را ناتوان شمردند و يقين كردند كه ديگر براى او ياورى نخواهد آمد و عراقياننيز او را پشتيبانى نخواهند كرد./س