نوجوان
شهید عاشورا در رکاب سید الشهدا (ع) برای میدان رفتن از امام خویش اجازه
خواست. حضرت ابا عبدالله چون نگاه به او افکند، وی را در آغوش کشید و گریست
و آنگاه اجازه داد . قاسم خوش سیما بود. سوار بر اسب شد و عازم میدان گشت
و در جنگی دلاورانه به شهادت رسید. هنگامی که بر زمین می افتاد عمویش ابا
عبدالله (ع) خود را بر بالین او رساند. ولی او در حال جان دادن بود. پیکر
او را آورد و کنار شهدای اهل بیت علیهم السلام قرار داد.قاسم
بن الحسن عليه السلام به عزم جهاد قدم به سوي معركه نهاد، چون حضرت
سيدالشهداء عليه السلام نظرش بر فرزند برادر افتاد كه جان گرامي بر كف دست
نهاده آهنگ ميدان كرده، بي‌تواني پيش شد و دست به گردن قاسم درآورد و او را
در بر كشيد و هر دو تن چندان بگريستند كه در روايت وارد شده حَتّي غٌشِي عَلَيْهِما،
پس قاسم گريست و دست و پاي عم خود را چندان بوسيد تا اذن حاصل نمود، پس
جناب قاسم عليه السلام به ميدان آمد در حالي كه اشكش به صورت جاري بود و
مي‌فرمود:
اِنْ تَنْكرُوٌني فَانَا اْبنُ الْحَسَنِ
هذا حُسَيْنٌ كَالْاَسيرالْمُرْتَهَن
سِبْطِ النَّبِيّ الْمُصْطَفي الْمُؤْتَمِن
بَيْنَ اُناسٍ لاسُقُوا صَوْبَ المَزنِ
برای دریافت با کیفیت بالا، روی تصویر فوق کلیک نمایید.
پس
كارزار سختي نمود و به آن صغر سن و خردسالي سي و پنج تن را به درك فرستاد.
حميد بن مسلم گفته كه من در ميان لشكر عمر سعد بودم پسري ديدم كه به ميدان
آمده گويا صورتش پاره ماه است و پيراهن و ازاري در برداشت و نعليني در پا
داشت كه بند يكي از آنها گيسخته شده بود و من فراموش نمي‌كنم كه بند نعلين
چپش بود، عمرو بن سعد ازدي گفت: به خدا سوگند كه من بر اين پسر حمله مي‌كنم
و او را به قتل مي‌رسانم، گفتم سبحان الله اين چه اراده است كه نموده‌اي؟
اين جماعت كه دور او را احاطه كرده‌اند از براي كفايت امر او بس است ديگر
ترا چه لازم است كه خود را در خون او شريك كني؟ گفت به خدا قسم كه از اين
انديشه برنگردم، پس اسب برانگيخت و رو برنگردانيد تا آنگاه كه شمشيري بر
فرق آن مظلوم زد و سر او شكافت.
پس
قاسم به صورت بر روي زمين افتاد و فرياد برداشت كه يا عماه چون صداي قاسم
به گوش حضرت امام حسين عليه السلام رسيد تعجيل كرد. مانند عقابي كه از
بلندي به زير آمد. صفها را شكافت و مانند شير غضبناك حمله بر لشكر كرد تا
به عمرو (لعين) قاتل جناب قاسم رسيد، پس تيغي حواله آن ملعون نمود، عمرو
دست خود را پيش داد حضرت دست او را از مرفق جدا كرد پس آن ملعون صيحه عظيمي
زد. لشكر كوفه جنبش كردند و حمله آوردند تا مگر عمرو را از چنگ امام عليه
السلام بربايند همين كه هجوم آوردند بدن او پامال سم ستوران گشت و كشته شد.
پس چون گرد و غبار معركه فرو نشست ديدند امام عليه السلام بالاي سر قاسم
است و آن جوان در حال جان كندنست و پاي به زمين مي‌سايد و عزم پرواز به
اعلي عليين دارد و حضرت مي‌فرمايد سوگند با خداي كه دشوار است بر عم تو كه
او را بخواني و اجابت نتواند و اگر اجابت كند اعانت نتواند و اگر اعانت كند
ترا سودي نبخشد، دور باشند از رحمت خدا جماعتي كه ترا كشتند.
هذا يَوْم وَاللهِ كَثُرَواتِرُهُ وَ قَلَّ ناصِرُهُ.
برای دریافت اینفوگرافی با کیفیت بالا، روی تصویر فوق کلیک نمایید.
آنگاه
قاسم را از خاك برداشت و در بر كشيد و سينه او را به سينه خود چسبانيد و
به سوي سراپرده روان گشت در حالي كه پاهاي قاسم در زمين كشيده مي‌شد. پس او
را برد و در نزد پسرش علي بن الحسين عليه السلام در ميان كشتگان اهلبيت
خود جاي داد. آنگاه گفت بارالها تو آگاهي كه اين جماعت ما را دعوت كردند كه
ياري ما كنند. اكنون دست از نصرت ما برداشته و با دشمن ما يار شدند، اي
داور دادخواه اين جماعت را نابود ساز و ايشان را هلاك كن و پراكنده گردان و
يك تن از ايشان را باقي مگذار، و مغفرت و آمرزش خود را هرگز شامل حال
ايشان مگردان.
آنگاه فرمود اي عموزادگان من صبر نمائيد. اي اهل بيت من شكيبائي كنيد و بدانيد بعد از اين روز، خواري و خذلان هرگز نخواهيد ديد.
آشنا بود آن صدایِ آشنایی که زدی
کربلا بیت الحسن شد با صدایی که زدی
خواهرم را بیشتر از هر کسی خوشحال کرد
بانگ إنّی قاسم بن المجتبایی که زدی
لشکری را ریختی، آخر تنت را ریختند
کار دستت داد آخر ضربه هایی که زدی
استخوان سینه ات می گفت اینجایم عمو
خوب شد پیدا شدی با دست و پایی که زدی
ذرّه ذرّه چون علیِّ اکبرم می بوسمت
این به جای بوسه هایِ بر عبایی که زدی
سیزده تا سیزده تا نیزه بیرون می کشم
در إزای سیزده جام بلایی که زدی
علی اکبر لطیفیان
درسهای عاشورایی -1
حب
به دنیا باعث زیادی گناه و زیادی گناه باعث قساوت قلب و آن باعث خشکی اشک
چشم می شود. تمام جنایات و بدی ها و خطاها به دلیل حب به دنیا داشتن است.
راه رهایی از حب دنیا، گریستن بر مصیبت عظیم روز عاشورا و امام حسین علیه
السلام است.