هدف گروه پژوهشی آزمایشگاه "اورگانوو"، واقع در شهر سن دیگو در ایالت کالفرنیا نیز همین است، استفاده از فن آوری چاپگرهای سه بعدی برای خلق بافتهای بدن انسان.
اولین "بیو چاپگر" سه بعدی دنیا را در این آزمایشگاه پیدا می کنید. در اینجا حدود 30 مهندس و زیست شناس با یکدیگر همکاری می کنند.
اما یک سوال اساسی در خصوص این تحقیق و کارایی آن در ذهن به وجود می آید؛
جوهر این چاپگر از چه ساخته شده است؟
جوهر آن از سلول های بنیادی بافت های چربی یا مغز استخوان ساخته شده است. در آزمایشگاه بطری هایی وجود دارد که به واسطه آنها به نحوه کشت سلول ها دسترسی پیدا می کنیم. زیرا برای تولید یک میلی متر بافت سلولی، باید میلیونها از آن را تولید کنیم. سپس ساختاری شبیه یک لوله ساخته می شود و آنگاه، سلولهای لایه لایه در یک ماده ژل مانند که حکم یک زهدان را دارد، قرار می گیرند. شکل آنها، توسط یک برنامه کامپیوتری مشخص می شود. اما ادامه بازی بر عهده طبیعت است، سلولها، خود خواهند توانست شکل یک بافت زنده را به خود بگیرند.
"کیت مورفی" سرپرست آزمایشگاه می گوید: «اگر امکان خلق عروق خونی وجود نداشته باشد، در نتیجه محدودیتهایی خواهیم داشت. در حال حاضر تنها می توانیم بر روی سطوح میلی متری کار کنیم. اما روزی که بتوانیم شبکه ای ازعروق را روی سطح بزرگتری چاپ کنیم، آنگاه خواهیم توانست روی بافت های بزرگتر نیز کار کنیم.»
مزیت عمده استفاده از فن آوری بیو چاپگرها در عرصه پزشکی پیوند اندام این است که در سلولهایی که از بیماران گرفته می شود، احتمال رد عضو پیوندی صفر است. زیرا این سلولهای چاپ شده، دقیقا همان رفتاری را دارند که در بدن انسان دارند.
هنوز مشخص نیست این فن آوری تا چه اندازه در کم کردن تعداد مرگ افردای که بر اثر پیدا نکردن عضو پیوندی، جان خود را از دست می دهند، تاثیر خواهد داشت اما همچنان باید به سوی جهان آینده نظر داشت. شاید روزی بتوان یک انسان کامل را به صورت سه بعدی چاپ کنیم؟!