در این باره تشبیه جالبی می فرمودند و مَثَل به حوزی می زدند که خاک و گِلَش ته نشین می شود ،درست است که آب صاف شده ولی به مجرد پاگذاشتن در آن دوباره گل آلود می شود.
حالات را مانند آبی می دانست که گِل آن ته نشین شده و از بین نرفته است و شیطان ممکن است با پاگذاشتن به حریم قلب آدمی آن را آلوده کند.
پس بر سالک است با تلاش و جهد تمام آثار آلودگی را از قلب پاک کند و مغرور به مکاشفات نشود. هنگامی که به مقامات رسید آن وقت است که جزء مخلصین می گردد که از دست برد شیطان در امان می ماند.
«إِلّا عِبادَکَ مِنهُمُ المُخلَصِینَ»سوره حجر آیه 43
توصیه های اخلاقی،عرفانی آیت الله انصاری همدانی./
بوی باران،ص86./