به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک ، تا چند سال پیش درمان آسم با داروهایی مثل تئوفیلین و آمینوفیلین که برونش را گشاد می کردند، بود ولی از دو دهه پیش تا کنون که مشخص شده التهاب و تورم مخاط راه های هوایی عامل ایجاد این بیماری است، سنگ بنای درمان بیماران آسمی تجویز داروهایی با اثرات ضد التهابی مثل کورتون است اما چون این بیماران نیاز به تجویز طولانی مدت دارو دارند، باید از کورتونی استفاده شود که تا حد امکان حائز اثرات موضعی باشد.
برای همین به جز در موارد خاص که در دوره های کوتاه مدت به بیماران در زمان حمله، کورتون به صورت خوراکی یا تزریقی توسط پزشک مجرب تجویز می شود، بیماران هیچ گاه نباید اقدام به مصرف کورتون خوراکی یا تزریقی به صورت دوره ای یا مستمر کنند. به همین جهت تجویز داروهای کورتون دار استنشاقی که غالبا جذب نمی شوند و در دوزهای متعارف کم ترین میزان عوارض جانبی را دارند، با یا بدون تجویز داروهای طویل الاثر گشاد کننده برونش، توصیه می شود.
بر پایه ی این گزارش ، یکی از مهم ترین نکات در مورد بیماران آسمی این است که این بیماران حتی در زمانی که علائم بیماری با مصرف دارو فروکش می کند یا قطع می شود، به هیچ عنوان نباید بدون نظر پزشک اقدام به کم کردن میزان دارو یا قطع اسپری تجویز شده کنند و اجازه دهند که پزشک با سؤالات منطقی در ویزیت های دوره ای و در صورت نیاز تکرار اسپیرومتری تصمیم بگیرد که در زمان مقتضی دوز دارو را کاهش دهد./س