به گزارش خبرنگار کلينيک باشگاه خبرنگاران؛ زخم پاي ديابتي به چندين شكل در بيماران ديده مي‌شود، شايعترين فرم آن به صورت گرفتاري حس در پا ظاهر مي‌شود كه ممكن است به صورت درد، سوزن سوزن شدن و يا مور مور شدن در پاها بروز نمايد و يا به صورت از بين رفتن حس درد، حرارت و درك موقعيت پا تظاهر كند.
یكی از مهم ترین اقدامات در جهت پیشگیری از بروز پای دیابتی، انتخاب درست و تهیه كفش های مناسب است. اگر بيماران ديابتي بحث آموزش را جدي بگيرند و چربي خون، فشارخون و بهداشت پاها را كنترل كنند، دچار زخم پا نمي شوند.
توصيه مي شود بيماران ديابتي روزانه پاهاي خود را از نظر وجود تاول، بريدگي، زخم، خراشيدگي يا ضايعات
بين انگشتان بررسي كنند و پاهاي خود را هر روز بشويند و بين انگشتان را به
دقت خشك كنند همچنين در صورت خشكي پوست پاها، پس از شستشو و خشك كردن از
كرم يا روغن نرم كننده استفاده كنند.
افراد ديابتي هيچگاه نبايد با پاي برهنه راه روند زيرا به دليل از كار
افتادن عصب‌هاي پايشان، درد را خوب حس نكرده و موجب زخم شدن پايشان
مي‌شود. بيماران ديابتي در هنگام خريد كفش بايد دقت كنند كه كاملاً اندازه
باشد مناسب‌ترين كفش، كفشي است كه كف راحت داشته باشد و جلويش پهن باشد.
زيرا باعث مي‌شود جلوي پا و انگشتان از هم فاصله داشته باشند. كفش نوك تيز و
پاشنه بلند بدترين نوع كفش براي افراد ديابتي محسوب مي‌شود.
نکته: در صورت وجود يك ضايعه جديد، ميخچه، قرمزي، تورم، درد پا يا هرگونه زخم يا تاول فوراً پزشك خود را آگاه كنند و تا زمان معاينه پاها را استراحت دهند. /ع2