به گزارش
گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران ؛ جامعه ایرانی ، جامعه سیاسی جوانی است . هم از نظر سن و هم از نظر تجربه سیاست ورزی . این مساله چندان عجیب هم نیست عمر دمکراسی خواهی مردم ایران اگر چه قدمتی بیش از یکصد سال دارد ، اما تجربه بازی دمکراتیک ایرانیان عمری به کوتاهی سی و چند سال دارد . هم از این بابت است که نه باید از به وجود آمدن موج های سیاسی زودگذر تعجب کرد و نه باید آن را نهی و نفی کرد. بازی سیاسی که شروع شود به تدریج موج ها هم آرام می گیرند و جزر و مد های سیاسی هم قاعده مند می شوند.
تحولات اخیر سیاسی کشور هم از این موج ها و قاعده ها مستثنی نیست . محمود احمدی نژاد در روزهای پایان زمامداری اش روزهای عجیبی را سپری می کند. هم برای خودش و هم برای هوادارانش که این روزها حتی دست به برگزاری کمپین های گرامیداشت سالروز تولد او زده اند.
برخی از آنهایی که در کمتر از هشت سال پیش جز حامیان درجه یک رئیس جمهور بودند در سال های پایانی به جمع منتقدان او پیوسته اند. از نویسنده آن کتاب معروف سال85 تا کسانی که برای گرفتن عکس یادگاری با رئیس جمهور در 88 سرو دست می شکستند و اکنون دلیر شده و به جمع منتقدان او پیوسته اند.
رئیس جمهوری که ابتدا مدعی بود فراجناحی و فراحزبی است و هواداران اصولگرای خود را می رنجاند که چرا او خود را مستقل و بی نیاز از آنان می داند به جایی رسیده است که اکنون همان هواداران رنجور هستند که می گویند احمدی نژاد از آنان نیست . اما احمدی نژاد همان کسی است که محمد رضا باهنر زمانی مدعی کشف او بود، اگر چه چند ماه پیش به یک باره گفت باید تحمل کرد تا دوره وی تمام شود. جالب آن که وی در سال 89 درباره موانع دولت اصلاحات در راه شهردار شدن احمدی‌نژاد، حرف‌های خود خطاب به وزیر اطلاعات دولت اصلاحات را نقل کرده بود که : آقای یونسی به خودت و دوستات و رئیس جمهور بگو، اگر می خواهید غصه شهرداری احمدی نژاد را بخوردید، نخورید. شهرداری دست گرمی است، احمدی نژاد رئیس جمهور ماست.
اکنون در خصوص احمدی نژاد چند نظریه وجود دارد.عده ای از منتقدان معتقدند احمدی نژاد هیچ تغییر نکرده است. او همان کسی است سال 84 بوده و هیچ تغییر در مواضعش ایجاد نشده است. این تنها هواداران وی بودند که در انتخابات 84 و 88 به خاطر از میدان به در کردن رقبای سیاسی خود زیر لوای احمدی نژاد جمع شدند و پس از آرامش اوضاع و تضعیف رقبا تازه به این نتیجه رسیدند که با رئیس جمهور دچار مشکل هستند.
عده ای دیگر اما معتقدند که احمدي‌نژاد در دوره نخست ریاست جمهوری اش كارهایی را انجام داد تا بتواند اعتماد اصولگرایان را جلب كند این گروه معتقدند احمدی نژاد که پیش از 84 از پشتوانه مردمی و اجتماعی برخوردار نبود با استفاده از اعتماد اصولگرایان سوار موج قدرت شده و اکنون با سیاست برخلاف مواضع طرفداران خود عمل می کند.
اکنون با توجه به اینکه هشت ماه از زمان ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد باقی مانده است نظر شما در خصوص رویکرد مردی که هشت سال رئیس جمهور ایران بوده چیست؟ آیا احمدی نزاد همانی است که سال 84 بوده و این هوادارانش بودند که روزگاری نه از حب علی که از بغض معاویه دست به حمایت از او زده اند؟
و سئوال مهم تر اینکه چرا همان اصولگرایان اینک همه از پذیرفتن مسئولیت خودداری می کنند ؟ چرا در کشور ما هیچ کسی مسئولیت گفتار و رفتار خود را نمی پذیرد ؟ آیا فرار آنان از مسئولیت مساله را حل خواهد کرد ؟
یا اینکه احمدی نژاد با سیاست از اعتماد اصولگرایان استفاده نموده و پس از به قدرت رسیدن به مواضع خود را تغییر داده که موجب برآشفتن اصولگرایان شده است.