مجتبی عبداللهی معاون خدمات شهری شهرداری تهران پیش از این گفته بود که تا هفته اول آبان این پروژه تمام می شود و امروز مدیر عامل سازمان زیباسازی این تاریخ را به اواخر آبان انداخته است. کار تا آنجا بالا گرفته است که اواخر مهرماه قالیباف اعلام کرد کمیته‌ای متشکل از معاون ترافیکی شهردار، رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی (سردار رحیمی) و خودش مسئولیت بررسی مشکلات ترافیکی و سایر مشکلات این طرح را بر عهده بگیرند.
حالا هم قرار است 80 مغازه‌دار شغل شان را عوض کنند چون با شان این پیاده‌راه نمی‌خواند. پیاده‌راهی که به گفته حمزه شکیب، عضو شورای شهر تهران شهرداری آن را خودسرانه اجرا کرده و در حالی است که خود شکیب به واسطه شکایت های اهالی فروردین امسال نامه ای برای شهرداری فرستاده و خواسته جلوی این پروژه را بگیرد.
البته این طور که شوشتری گفته، با اجرای پروژه 17 شهریور آلودگی صوتی و محیطی کاهش پیدا کرده است و پیش‌بینی می‌شود مشکلات شهروندان به زودی مرتفع شود. اما باید دید که علت ساخت چنین خیابانی چیست و اصولا شهرداری چه قدر حق دارد ساختار سنتی و اصیل یک خیابان را برهم بزند و اینکه کاهش بار ترافیک این محدوده چه باری را بر گرده خیابان‌ها و کوچه های اطراف می گذارد؟
شهرداری قرار است پس از این پروژه سراغ خیابان انقلاب برود و البته شکیب هم می گوید: در بودجه شورا برای ساماندهی معابر خاص شهر تهران از جمله میدان تجریش، انقلاب و شهدا بودجه تخصیص یافته است ولی برای پیاده‌روسازی اشاره‌ای نشده است. باید دید که آیا شهرداری می خواهد خیابان انقلاب را هم سنگ فرش کند و یا اینکه همان طور که همه می دانیم قرار است کتاب فروشی ها را از این منطقه منتقل کند.
مسلما شهرداری در تهران کارهای ارزنده ای انجام داده است، اما اجرای طرح هایی چنین اول از همه نیازمند همراهی شهروندان است. برای اینکار تنها تابلو عذرخواهی کافی نیست. بهتر بود مسیرهای جایگزین بهتری طراحی می شد و اصولا پیاده راه کردن چنین خیابان شلوغی تبعات منفی زیادی دارد. باید دید که آیا شهروندان در این محدوده از شهر که آلودگی و تراکم آن هم کم نیست آیا تمایلی به پیاده روی دارند و آیا خود شهرداری می تواند بودجه های حوزه حمل و نقل عمومی اش را از دولت وصول کند؟ این گونه است که طرح هایی چنین، بیشتر به حرکات نمایشی شهرداری شبیه می شود. نمایشی که در آن معبر را می کشند تا خوشگلش کنند