رامنی یا اوباما، کدامیک بهتر است؟ + آمار فاجعه بار

به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران ، درحقیقت باراک اوباما ، میلیاردها دلار از پول مالیات دهندگان آمریکائی را خرج می کند تا برای دیگر کشورها کار ایجاد کند . دامن خود رامنی با سپردن شغل های آمریکایی ها در زمانی که مدیر bail capital بوده است ، آلوده شده است . اوحتی بعداز ترک این شرکت نیز علاقه زیادی به سپردن کارها به دیگران دارد.
 
آنها در طول مبارزه و مناظره های انتخاباتی ، دائماً یکدیگر را متهم می کردند که قصد دارند کالاها و خدمات مورد نیاز آمریکا را از خارج از مرزهای آمریکا تامین کنند و به نوعی تولید ملی را نادیده بگیرند.
متاسفانه هر دوی آنها به نوعی درست می گفتند . هم باراک اوباما و هم میت رامنی هردو متهم اند تولید ملی آمریکا را به خارج از آمریکا منتقل کرده اند و مشاغل مردم آمریکا را که با آن به زندگی ادامه می دادند ، نابود کرده اند. هر دو اعتراف کرده اند که می خواهند نوعی سیستم یکپارچه جهانی اقتصادی پدید آورند که نتیجه اش چیزی جز نابودی شغل مردم آمریکا نیست .
درواقع آنها بر سر ایجاد شغل برای آمریکائی ها بحث نمی کردند بلکه موضوع اصلی مناظره آنها ، چگونگی گسترش "تجارت آزاد" درچهارسال آینده بود. متاسفانه توافقنامه تجارت آزاد که آمریکا خود را به آن منگنه کرده است ، اصلاً یک توافقنامه عادلانه نیست . چرا که در طی دهه های گذشته باوارد شدن به تجارت آزاد ، این مردم آمریکا بودند که صدها هزار شغل را از دست دادند و میلیونها میلیون از ثروت ملی آمریکا بر باد رفت .
فقط همین امسال ، آمریکا نیم تریلیون دلار بیشتر از صادرات خود به کشورهای     جهان ، از آنهاواردات داشته است .
این کسری تجاری 7 برابر از کسری تجاری همه کشورهای دنیا بیشتر است . درواقع اقتصاد آمریکا درحال نابودی مشاغل با سرعتی باورنکردنی است .
خیلی لازم نیست که هوش سرشاری داشته باشید تا بفهمید ، جایگزین کردن نیروی کار آمریکا بانیروی کار کشورهای دیگری که کارفرمایش هیچ ابایی از به بردگی کشیدن کارگران ندارد ، باعث از بین بردن تولید ملی آمریکامی شودو در نهایت باعث فرار سرمایه وکار از آمریکا خواهد شد .
چرا باید یک شرکت عظیم آمریکائی که ما به آنها شکارچی درنده می گوییم به جای پرداختن 15 دلار در یک ساعت به کارگر آمریکائی به اضافه مزایا و بیمه ، به یک کارگر بدبخت در آن گوشه دنیا ، فقط ساعتی 1 دلار آن بدون مزایا و بیمه بپردازد.
در طول یکی از مناظرات انتخاباتی ، وقتی از باراک اوباما پرسیدند که چرا باید تکنولوژی های پیشرفته مثل آی فون نباید درخاک آمریکا تولید شود ؟ اعتراف کرد که بعضی از مشاغل که از آمریکا به دیگر کشورها منتقل شده اند دیگر بازنمی گردند !
این یعنی چه ؟ چرا این مشاغل به آمریکا باز نمی گردند ؟
آیا با وضع کردن یک سیستم مالیاتی کارآمد مثل همه جای دنیا بر روی کالاهایی که از چین متقلب وارد می شوند نمی شود این روند را متوقف کرد ؟
این نهایت بی اطلاعی یک رئیس جمهور است که تصاویر مبهمی از وضعیت ایجاد اشتغال در کشورش دارد .  
درچند سال اخیر ایالات متحده آمریکا چند توافقنامه تجارت آزاد با پاناما ، کلمبیا و کره جنوبی امضا کرده است که در مجموع به این توافقنامه ها nafta نفتای بالتیک گفته می شود. نفتای اصلی چه گلی به سر مردم آمریکا زد که نفتای بالتیک بزند.
نفتای بالتیک ، همه قوانین تجارت آمریکا را زیر سوال برده است . این قانون یکی از بدترین قوانین تجارت آزاد است و درهای آمریکارا باز می کند تا هر چه شغل خوب و مناسب برای کارگر آمریکائی است به بیرون از آمریکا برود.
با این وضع ، کارگران آمریکائی برای چهار سال دیگر اوباما را نمی خواهند.
درحقیقت دولت فعلی آمریکا ، میلیاردها دلار از پول مالیات دهندگان آمریکائی را خرج می کند تا برای دیگران کار ایجاد کند .
قابل بیان نیست که دولت اوباما بدترین دولت درزمینه اشتغال بوده است .
خب حالا فکر می کنید میت رامنی در مورد تجارت خیلی بهتر است ؟
دراین مورد شک وجود دارد.
دامن خود رامنی با سپردن شغل های آمریکایی ها در زمانی که مدیر bail capital بوده است ، آلوده شده است . اوحتی بعداز ترک این شرکت نیز علاقه زیادی به سپردن کارها به دیگران دارد ، تا جایی که این شرکت با کمال وقاحت به کارگران خود دستور داد به کارگران چینی که قرار بود جایگزین کارگران آمریکائی شوند آموزش هم بدهند . همه این اتفاقات همین اواخر و در بحبوحه مبارزات انتخاباتی رامنی افتاده است .
آیا رامنی فکر نمی کند که حداقل رای این کارگران را از دست خواهد داد ؟
جملات زیر درد دل های یک کارگر bail capital است : او می گوید :در روز یک شنبه 5 نوامبر کارم را به یک چینی می دهند و من هم 6 نفر به رامنی رای نمی دهم .بله من رامنی را به خاطر از دست دادن شغلم سرزنش می کنم واو را مقصر می دانم . من جایی کار می کردم که 33 سال برایش جان کندم . قطعات خودرومی ساختیم ، سخت بود ولی زندگی خانواده ام را می چرخاندم . چرخ شهر کوچکمان نیز میچرخید ، اما این شرکت که آمد همه چیز عوض شد . به ماگفتند همه 170 شغل شرکت ، باید بهچین برود . آنها حتی ما را مجبور کردند به چینی ها آموزش هم بدهیم .
همه اینها یعنی قتل عام آمریکائی ها  
درسال 1950 جمعیت آمریکا نصف الان بود ولی تعداد کارگران آن موقع بیشتر از الان بود.
از سال 2000 روند بیکار شدن نیروی کار آمریکائی شروع شد . درسال 2000 ، 17 میلیون کارگر در کارخانه های آمریکا کار می کردند که الان به رقم 12 میلیون رسیده است .
لازم به یادآوری است که چین در سال 2001 به سازمان تجارت جهانی پیوست واز آن زمان روند انتقال مشاغل به چین آغاز شده است . بر طبق آمار موسسه سیاست های اقتصادی ، بین سالهای 2001 تا 2011 ، تجارت بین چین و آمریکا ، 7/2 میلیون شغل از آمریکائی ها ازبین رفته است .
چینی ها هم در عوض با بستن مالیات سنگین بر کالاهای آمریکائی و با سوبسیدهایی که به تولیدکنندگان خود پرداخت می کند خوب جواب آمریکا را می دهد.
و بازهم اوباما و رامنی می گویند ما طرفدار تجارت آزاد هستیم .
چه جوک خنده داری..
حالا بشنوید از میزان مالیات صادرکنندگان آمریکائی از زبان ارنست هالینگز : داستان این است که اگر یک صادرکننده آمریکائی بخواهد به چین کالایی صادر کند باید 35 درصد مالیات بدهد و هنگام ورود شانگهای نیز 17 درصد دیگر مالیات پرداخت کند. حالا صادرکننده چینی چه ؟ هیچ...
این نوع تجارت یعنی فاجعه و تازه اوباما ورامنی داد می زنند که ما باید با دنیا ارتباط تجاری داشته باشیم ؟
این نوع تجارت نوعی فاجعه برای کارگران آمریکائی است.

در ادامه آماری را می بینید که نشان دهنده این فاجعه است :
-    پیش بینی می شود که اگر کسری تجاری آمریکا به نصف الان برسد 5 میلیون شغل جدید ایجاد می شود
-    کسری تجاری آمریکا 7 برابر هر کشوری دیگری درجهان است .
-    از سال 1975 کسری تجاری آمریکا با دیگر کشورها ، 8 تریلیون دلار بوده است . با این پول می شود حقوق عقب مانده کارگران آمریکا را پرداخت ، می شود مالیات های محلی ، ایالتی و فدرال را نیز پرداخت کرد .
-    وقتی درسال 1993 نفتا تشکیل شد ، موازنه تجاری آمریکا با مکزیک 6/1 میلیارد دلار به نفع آمریکا بودولی درسال 2010 این رقم 6/61 میلیارددلار به نفع مکزیک شد .
-    درسال 2001 مصرف کنندگان آمریکائی ، به میزان 102 میلیارد دلار از محصولات چینی استفاده می کرده اند اما درسال 2010 این رقم به 399 میلیارد دلار سید .
-    چین برای اینکه بتواند صادرات خود را به آمریکا حفظ کند و قفسه فروشگاه های ما را همچنان پر کند 40 درصد از ارزش پول ملی خود یعنی یوان را کاهش داده است .
-    نیویورک تایمز می نویسد : با کمال تشکر از تعرفه های دولت چین ، یک جیپ چروکی که در آمریکا 490/27 هزار دلار می ارزد در چین 85 هزار دلار است .  
-    کسری تجاری آمریکا با چین با 4/295 میلیارد دلار بیشترین کسری تجاری یک ملت با ملتی دیگر است .
-    در سال 1985 این کسری تجاری 6 میلیون دلار بوده است .
-    مصرف کننده آمریکائی به ازای هر دلاری که یک چینی برای کالای آمریکائی میدهد 4 دلار برای کالای چینی می پردازد .
-    ایالات متحده آمریکا ، در همان ماه اولی که چین به سازمان تجارت جهانی پیوست ، 50 هزار شغل را از دست داد.
-    برطبق آمار موسسه سیاست های اقتصادی ، آمریکا در هر سال 500 هزار شغل را به خاطر چین از دست می دهد .  
-    درسال 2010 هر روز 23 کارخانه در آمریکا تعطیل می شود .
-    95 درصد مشاغلی که در بحران اخیر نابود شده است متعلق به طبقه متوسط بوده است .
-    پروفسور آلن بلیندر ازدانشگاه پرینستون پیش بینی می کند ، که طی دو دهه آینده 40 میلیون شغل از آمریکا به دیگر  کشورها منتقل خواهد شد .
-    متوسط زمان بیکاری هم اکنون 3 برابر سال 2000 است .
چیزی که الان آمریکا به آن نیازمند است ، کار و کار است . اما رامنی و اوباما هر دو می خواهند مشاغل آمریکایی را از بین ببرند .