وي تعداد ستارگانی که در یک شب صاف و در آسمانی تاریک به دور از شهرها با چشم غیر مسلح دیده می شوند را 3 هزارعدد دانست و تصريح كرد: منظوراز ستاره نقاط نورانی در کره آسمان است که با گذشت زمان به نظر می رسد جای آن ها نسبت به هم تغييرنمي كند.
اكبرنيا عنوان كرد: بر خلاف ستارگان، ماه، خورشید و سیارات که در طول زمان در میان ستارگان آسمان حرکت می کنند و موقعیتشان تغییر می کند و همین ثابت بودن جای ستارگان موجب شد تا صورت فلکی ها بااشكال گوناگون توسط اجدادمان كشف و ثبت گردد.
وي تاكيد كرد:تمام ستارگان به همراه ماه و خورشید، هر روز طلوع و غروب می کنند و همین امر باعث می شود که در طول یک شب رصدی که آسمان را رصد می کنیم، برخی صورت های فلکی غروب کرده و صورت های فلکی جدیدی طلوع کنند و ما ناظران زميني بتوانيم صورت فلكي راكه ديروز در آسمان نمي ديديم شب بعد درآ سمان به راحتي رصد كنيم.
ما ناظران زميني در هنگام رصد آسمان عمق آن را حس نمي كنيم
اكبرنيا ساختار واقعي جهان را با آنچه كه ما در آسمان مي بينيم بسيار متفاوت عنوان كرد و گفت: درحال حاضر ما نيز با وجود اينكه علم نجوم و هوا فضاپيشرفت هاي چشمگيري داشته همچنان مانند اخترشناسان دوران باستان ، فقط تصویر دو بعدی جهان را روی یک کره می بینیم و فقط با دانش امروزی خود توانسته ايم پدیده ها يي مانند كسوف را بهتر توضيح دهيم.
وي در خصوص توضيح چنين پديده هايي ياد آور شد: هنگام کسوف ما ناظران زميني ظاهراً می بینیم که ماه روی خورشید را می پوشاند و آسمان تاریک می شود، ولی در واقع چنین اتفاقی روی نمی دهد بلكه یکی از آن ها، در بعد سوم فضا یعنی عمق منظره ای که از آسمان دیده می شود در مكاني خیلی دورتر از دیگری قرار دارد.
اكبرنيا اظهار داشت:زماني كه ما آسمان را نگاه مي كنيم نمي توانيم عمق را حس کنیم و فقط تصویر دو بعدی خورشید و ماه را رصد مي كنيم پس دو ستاره که در آسمان نزدیک هم به نظر می رسند، تقریباً هیچ وقت در فضا به هم نزدیک نیستند بجز ستاره های دوتایی یا ستاره هايی كه عضو یک خوشه ستاره ای مي باشند.
وي ياد آور شد:چشم انسان قابلیت تخمین فاصله های دور را ندارد و از طرفی می دانیم که ستارگان نیز در فاصله بسیار دوری از ما قرار دارند و زماني که فاصله ستارگان از ما مساوی فرض شود، آنها را روی سطح یک کره خواهیم دید که رصد کننده در مرکز آن قرار مي گيرد و آن را کره آسمان یا کره سماوی مي نامند و دایره افق، کره سماوی را به دو نیم‌کره تقسیم می‌کند./ع2