به گزارش
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران،
جعفری بای روانشناس گفت: عموما نگرش های توام با قضاوت به 2 نوع مختلف
تقسیم می شود قضاوت ها براساس آگاهیها، اطلاعات و دانش کامل صورت می پذیرد و
هیچ گونه پیش فرضی به عنوان ظن و گمان باقی نمی ماند این نوع قضاوت، قضاوت
های اصولی و منطقی است و با توانایی های فرد مقابل هم خوانی دارد.
وی
در ادامه گفت: نوع دوم عده ای افراد را شامل می شود که شتاب زده و بدون هیچ
گونه کسب دانش و اطلاعات به راحتی به خود اجازه می دهند تا در مورد دیگران
به قضاوت بنشینند و رأی را براساس ظنیات و پنداشت های خویش نسبت به دیگران
تبیین کنند.
جعفربای با بیان اینکه شروع قضاوت در ذهن و فکر آدمی است
افزود: گاه انسان ها آن قدر شتابزده و براساس تصورات ذهنی و خیالی راجع به
دیگران حکم صادر می کنند و براساس آن احکام نیز روابط خویش را تنظیم می
نمایند که در روابط خود و دیگران خلل ایجاد می نمایند.
بای در ادامه
صراحتا تأکید کرد: نباید فراموش کرد که انسان موجود پیچیده ای است که تمامی
رفتارش مبنا و اساس دارد و برای بروز هرگونه رفتاری به دنبال فلسفه ی خاصی
است که نمی شود ظرف یکی دو ساعت ارتباط با افراد آنان را مورد قضاوت قرار
داد.
وی درپایان گفت: این گونه اقدامات منجر به عدم شناخت صحیح دیگران و
در نتیجه ارتباط نادرست و مملو از خطا با دیگران می شود و در ادامه نمی
توان از تجربیات توانایی دیگران استفاده کرد در این صورت دامنه روابط خود و
دیگران را محدود نموده ایم و خود را از آرامش دور نموده ایم.
کسی که به
بیماری قضاوت های شتابزده دچار شده متأسفانه واقعیت های اجتماعی را آنگونه
که هست نمی بیند بلکه آن گونه که فکر می کند می بیند بین آنچه فکر می کنیم
و می بینیم فاصله بسیار است در اینجا یک عنصر واقعی وجود ندارد در مورد
قضاوت باید دانست از اختیارات خویش جهت امور خود باید استفاده نموده، رفتار
خود، انتخاب مسیر خود و ... پرداختن به امور دیگران و قضاوت رفتار و منش
آنان به خصوص در یک نگاه کار شایسته ای نیست./ز