کفاشیان بازهم رنگ باخت؛ گاف‌هایی که پایان نداشت

به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران: حدود 5 سال پیش بود که کفاشیان به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال انتخاب شد و این مساله که وي تنها کاندیدا بعد از انصراف علی آبادی رئیس وقت سازمان تربیت بدنی آن زمان بود شک و شبهاتي را به وجود آورد اما به هر تقدیر گویی شانس به سمت علی کفاشیان متخصص دو و میدانی چرخید تا با سرعت مثال‌زدنی سند قدرت فوتبال را به دست گیرد.

شاید در دور اول ریاست کفاشیان در بسیاری موارد ایرادهایی وارد بود که اهم آن نداشتن اختیار تام وی در تصمیم گیری‌ها و دخالت مسئولان بالا دستی او برای انتخاب‌ها و انتصاب‌های کفاشیان بود اما این عمده ایراد وارده بود که البته منجر به نرفتن جام جهانی شد و حسرت دیدن آفریقای جنوبی را بر دل فوتبال دوستان و فوتبالیست‌ها گذاشت.

اتفاقات تلخ در فوتبال کم نبوده است اما اعتراض‌های مکرر به کمیته انضباطی، آرا صادره و ... نیز از گاف‌هایی بود که کفاشیان با خنده از آنها عبور کرد و رسید به پایان دوره ریاستش،‌ اینجا بود که هیچگاه یادمان نمی‌رود همین آقای کفاشیان پرده از اختلافات و ائتلافات داخلی با نواب روسای خود و مسئولین کمیته‌ها برداشت و به نوعی اذعان داشت که اگرچه با هم کار می‌کردیم اما به هیچ وجه همسو و یک دل نبودیم و به هر تقدیر این بار پای وزارت ورزش و دیگر گزینه‌ها به میان آمد تا رقبای آقای رئیس در انتخابات دوم که یکی از آنها منتسب به وزارت ورزش نیز خوانده می‌شد باعث شود کمی جو فوتبال متحول شود و کفاشیان علیرغم عملکرد نه چندان قابل قبول در 4 سال اول طرفداران زیادی در انتخابات دوم داشته باشد و اینجا بود که رقابت بین کاندیداها آغاز شد.

حسین قریب با سابقه مدیر عاملی استقلال آمده بود تا بر مسند قدرت فوتبال بنشیند و اگرچه خودش گزینه دولت بودن را قبول نداشت اما با این برچسب در مجمع انتخاباتی شرکت کرد که شاید قدرتمندترین رقیب کفاشیان محسوب شود.

تا اینجای کار همه کفاشیان را رفتنی می‌دانستند اما آقای رئیس این بار طرفدارانی داشت که شاید اگر کفاشیان را به خاطر عملکردش نمی‌خواستند اما موافق گزینه وزارت ورزش نیز نبودند و همین مساله جو را به سود رئیس سابق با گاف‌های بسیار برگرداند و مجمع به پایان رسید و کفاشيان ماند و اما پس از انتصاب همه سنگینی از انتقادات و اشکال‌های دولتی بر کفاشیان وارد شد، دو شغلی بودن مهمترین مساله بود که وزارت ورزش پی‌گیری خاصی دراین باره انجام داد و روسای فدراسیون‌ها که هرگاه خود را در مظان برکناری دیده‌اند از مربی مجامع بین المللی و تعلیق استفاده کردند تا جو را به نفع خود برگردانند. این بار کفاشیان با همین مساله توانست به اعتراضات پایان دهد و نکته قابل توجهی که ما پس از این مقدمه قصد داریم به آن بپردازیم این است که کفاشیان پس از اینکه آب‌ها از آسیاب افتاد در یک برنامه تلویزیونی نه تنها کمی و کاستی‌ها را پذیرفت که عدم حضور آدم‌های قوی درسیستم اداری خود را نیز یکی از دلایل ضعف‌های گذشته دانست و گفت این بار رسمی می‌کنم و خود مختار عمل خواهم کرد و توصیه پذیری را کنار می‌گذارم البته این موضوع را به صورت تلویحی تاکید کرد و اذعان داشت اگرچه با تاج و عزیز محمدی مشکل داشته است اما همه آنها اختلاف سلیقه بوده و سعی می‌کند در دو روز آینده از افرادی استفاده کند که بتواند گاف‌های فوتبال را پایان دهد و سر آغاز تحولی را در فوتبال به صورت مستقل رقم بزند.

خوشحال بودیم که این بار کفاشیان غیر فوتبالی تصمیم‌هایی می‌گیرد که فوتبال ضرر نکند اما متاسفانه برگزار نشدن جام حذفی در آخرین اقدام رئیس فدراسیون فوتبال، نشان داد نه تنها گاف‌ها به ‌پایان نرسیده بلکه آدم‌های قدرتمندی در هیات رئیسه فدراسیون فوتبال قراری ندارند وگرنه هیچگاه نباید این اتفاق رخ می‌داد.

البته این آخرین گاف بعد از خورد و ریز اشکالاتی که در چند ماه اخیر از ریاست فدراسیون گرفته تا کمیته‌های زیر مجموعه به این فدراسیون وارد بوده باعث شد که کمی به حرف‌های آقای رئیس فکر کنیم، کفاشیان دوباره رنگ باخت وگرنه جام حذفی برگزار می‌شد.

ابهت یک رئیس فدراسیون می‌بایستی بیشتر از یک سرمربی باشد و این گمشده‌ای است که نمی‌توان در لبخندهای کفاشیان آن را جستجو کرد و از امروز و روزهای آتی اگرچه انتقادات زیادی بر عدم برگزاری جام حذفی وجود دارد اما مطمئن هستیم که تاثیری نخواهد داشت و کفاشیان با کمک هیات رئیسه قوی! خود این کار را به انجام می‌رساند و اینکه اولویت ما جام جهانی است اگرچه جام جهانی پر اهمیت است اما آقایان کاش می دانستند که همه فوتبال جام جهانی نیست انگیزه‌ها را از بین بردید به بهانه اینکه سرمربی تیم ملی باید از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در اختیارشان باشد تا ما از گروهی که صعودمان محتمل هم بوده صعود کنیم.

وقتی اظهار نظر چند تن از کارشناسان فوتبال را در مورد تیم ملی و برنامه‌ریزی در چند سال گذشته مرور کردیم تازه فهمیدیم کی‌روش حرف 20 سال پیش علی پروین را می‌زند که البته همیشه متهم به سنتی بودن و فوتبالش را علی اصغری می خواندند.

اما با این وجود روی سخن ما از ابتدا تا به حال با همین آقای کفاشیان است اگرچه پس از انتخابات رنگ و روی دیگری داشت اما باز هم رنگ باختید به نظر می‌رسد از کوزه همان برون طراود که در اوست./با