جزیره ری‌یونیون فرانسه 1954
یکی از اولین حوادث جاده‌ای دلخراش بیش از نیم‌قرن پیش در جزیره ری‌یونیون متعلق به کشور فرانسه اتفاق افتاد.
حادثه
ساده، اما عجیب بود. اتوبوسی مملو از مسافر در حال گذر از یک منطقه مسکونی
بود. خیابان شیب ملایمی داشت. اتوبوس سرعت گرفت و در بخشی از مسیر وقتی
راننده برای توقف در ایستگاهی ترمز کرد متوجه شد سیستم ترمز عمل نمی‌کند.
او زنده نماند تا در مورد این حادثه صحبت کند. علاوه بر او 53 نفر دیگر جان باختند که تعدادی از آنها رهگذرانی بودند که در حال تردد در خیابان بودند.
23 نفر در دم جان باختند.31 قربانی دیگر این حادثه به دلیل شدت جراحات در بیمارستان جان باختند که در میان آنها چهار کودک هم بود.کمیسیونی برای بررسی این حادثه تشکیل شد.
این کمیسیون در پایان تحقیقات خود علت وقوع حادثه را نقص سیستم ترمز و بی‌توجهی راننده به وضعیت خیابان عنوان کرد.
میتابونی ، کنیا 1963
مسافران اتوبوسی که از یک مراسم مذهبی بازمی‌گشتند هرگز به مقصد نرسیدند.
اتوبوس به دلیل سرعت زیاد و سوار‌کردن بیش از ظرفیت مسافر از کنترل خارج شد و به رودخانه‌ای که کنار جاده قرار داشت سقوط کرد و تمام 72 مسافر خود را به کام مرگ فرستاد.
اتوبوس قدیمی آبی‌رنگ مشکل فنی نداشت و ظاهرا سرعت زیاد راننده و بی‌توجهی او به رعایت ظرفیت حمل بار و مسافر دلیل اصلی وقوع این حادثه بوده است.
تمام مسافران تقریبا در این حادثه در دم جان باختند و آنها هم که زنده مانده بودند حتی به بیمارستان نرسیدند.
این حادثه موجب شد دولت قوانین سفت و سختی در مورد رعایت ظرفیت اسمی حمل مسافر تصویب کند، اما کمبود وسایط نقلیه هیچ‌گاه مجال اجرای این مصوبه را فراهم نیاورد.
این حادثه هنوز هم بدترین سانحه رانندگی تاریخ کنیا تلقی می‌شود و رسانه‌ها روز هفتم آوریل هر سال از آن یاد می‌کنند تا شاید از تکرار آن جلوگیری شود.
سوتوبو ، توگو 1965
وقتی دو کامیون حامل کارگران استخدام‌شده توسط نیروهای حافظ صلح سازمان متحد در توگو در روز ششم دسامبر 1965 با هم برخورد کردند قیامتی به پا شد.
آمار کشته‌های حادثه سرسام‌آور بود و صدای سازمان ملل را هم درآورد. در این حادثه 125 نفر کشته شدند و حتی یکی از سرنشینان این دو خودرو جان سالم به در نبردند.
حادثه دلخراش بود. دو کامیون که سرعت زیادی داشتند در حال حرکت به هم خوردند و یکی از آنها واژگون شد.نتیجه دلهره‌آور بود. خون همه جا را گرفته بود و شکی وجود نداشت که حادثه بازمانده‌ای ندارد.
شدت تصادم به حدی بود که تشخیص هویت بسیاری از قربانیان به سختی انجام شد. پلیس رانندگان کامیون‌ها را مقصر اعلام کرد و به ظاهر هیچ‌کدام از کامیون‌ها نقص فنی نداشت.
مهم نیست چه کسی مقصر اصلی بوده، بلکه نکته با اهمیت این است که اهمال دو نفر جان بیش از 120 نفر را گرفت.
گرو، ژاپن 1968
هوا بارانی بود و دید به شدت کم شده بود. بر شدت بارش افزوده شد و رانندگان سعی داشتند خود را هر چه زودتر به محلی امن برسانند.
دو دستگاه اتوبوس بین‌شهری در اتوبان 41 در نزدیکی شهر گرو پس از برخورد با هم به رودخانه هیدا سقوط کردند که نتیجه آن مرگ تمام 104 سرنشین این دو خودرو بود.
این سانحه به معنای کامل کلمه فاجعه بود. بیشتر مسافران نه به دلیل برخورد اتوبوس‌ها که به دلیل خفگی جان باختند. آب دو اتوبوس را پس از سقوط احاطه کرد و بسیاری از مسافران را به کام مرگ فرستاد.
تحقیقات نهادهای دولتی برای بررسی این حادثه نوشداروی پس از مرگ بود، چرا که علت اصلی حادثه دید کم جاده در زمان بارندگی بود. این مساله اعتراض بازماندگان قربانیان حادثه را برانگیخت.
دولت برای آرام‌کردن بازماندگان به آنان غرامت پرداخت کرد اما به هر حال سانحه گرو به عنوان یکی از بدترین سوانح رانندگی در ژاپن به قوت خود باقی است.
کاپیونگ، کره‌جنوبی 1971
باز هم سرعت غیرمجاز و اتوبوسی که بیش از ظرفیت خود مسافر زده بود، حادثه آفرید.
این حادثه در یکی از مناطق مرکزی کره‌جنوبی در نزدیکی شهر کاپیونگ اتفاق افتاد و 75 نفر را به کام مرگ فرستاد. هرچند هیچ‌کس به درستی نمی‌داند علت حادثه چه بوده، اما بی‌شک سرعت زیاد در این حادثه نقش داشته است.
اتوبوس به دلیلی نامعلوم از مسیر خارج شد و به دره‌ای 9 متری سقوط کرد و در ادامه به درون آب مخزن آبی حومه کاپیونگ درغلتید.
بررسی‌های فنی هم نتوانست به حل این معما کمک کند و پلیس در نهایت خستگی با خواب‌آلودگی راننده را علت حادثه اعلام کرد.
اجساد تعدادی از قربانیان پیدا نشد و نیروهای امداد با وجود تلاش زیاد نتوانستند بقایای این عده را از آب بگیرند. این حادثه یکی از بدترین حوادث در تاریخ کره‌جنوبی است. با گذشت چهار دهه هنوز هم رسانه‌های کره‌جنوبی از این حادثه برای هشدار به مردم استفاده می‌کنند.
بیلم، برزیل 1974
یک اتوبوس مملو از مسافر و یک کامیون در ورودی شهر به هم خوردند تا در این حادثه پرونده حیات 69 نفر پیچیده شود.
ده‌ها زن و مرد و چند کودک در حال بازگشت از یک منطقه صنعتی در حاشیه شهر به بیلم بودند که راننده اتوبوس به دلیل انحراف از مسیر با یک دستگاه کامیون گذری برخورد کرد.تصادف به قدری شدید بود که اتوبوس تقریبا از هم پاشید و راه برای ساعاتی مسدود شد.
هیچ‌کس از این حادثه جان سالم به در نبرد.بررسی‌های بعدی نشان داد راننده اتوبوس به دلیل سرعت غیرمجاز و انحراف از مسیر، مقصر اصلی حادثه بوده است اگرچه کامیون هم ناگهانی از پارک درآمده و وارد جاده شده بود.
اجساد به قدری آسیب دیده بودند که شناسایی برخی کشته‌شدگان به سختی انجام شد و همین مساله برگزاری مراسم خاکسپاری قربانیان را سه روز تاخیر انداخت. دولت وقت برزیل به بازماندگان حادثه غرامت پرداخت کرد.
سن‌کارلوس دراپیتا، اسپانیا 1978
فاجعه سن‌کارلوس دراپیتا هیچ‌گاه از خاطره اسپانیایی‌ها پاک نخواهد شد و همیشه در اذهان آنان باقی خواهد ماند.
روز یازدهم جولای 1978 ، تانکر حامل 45 مترمکعب پروپیلن مایع از جاده خارج شد و وارد اردوگاه تفریحی مجاور شد. برخورد این کامیون با یکی از ساختمان‌های اردوگاه آتشی به پا کرد که خاموش‌کردن آن ساعت‌ها به طول انجامید.این آتش‌سوزی بیش از 215 کشته برجا گذاشت اگرچه برخی منابع تعداد کشته‌ها را تا 270 نفر برآورد کرده‌اند. علاوه بر آن حدود 200 نفر هم در این حادثه مجروح شدند.
به‌ظاهر، سرعت زیاد و خواب‌آلودگی راننده تریلی باعث انحراف او از جاده شده بود. بررسی‌های بعدی نشان داد ترمزها هم نقص فنی داشته‌اند.
با گذشت تمام این سال‌ها سن‌کارلوس دراپیتا هنوز در اذهان مردم اسپانیا مانده و اسپانیایی‌ها این فاجعه را از یاد نبرده‌اند. تاریخ اسپانیا هنوز فاجعه‌ای معادل سن‌کارلوس دراپیتا به خود ندیده است.
راپر، هند 1984
هیچ حادثه جاده‌ای را نمی‌توان یافت که خودروی سنگینی در آن نقش نداشته باشد.
اتوبوسی حامل صد مسافر در حومه شهر راپر ایالت پنجاب به داخل کانالی سه متری سقوط کرد و 80 کشته برجای گذاشت. در این حادثه 20 مسافر دیگر به شدت مجروح شدند.سرعت بالا و ناتوانی راننده در کنترل اتوبوس دلیل اصلی این حادثه بود که یکی از بدترین فجایع جاده‌ای تاریخ هند نام گرفت. البته به این دلایل باید عبور ناگهانی عابری پیاده از عرض جاده را هم افزود که به شکل‌گیری این حادثه کمک کرد.به‌ظاهر، حواس راننده جای دیگری بوده و وقتی عابر را وسط جاده و در مقابل خود می‌بیند با دستپاچگی سعی می‌کند خودرو را کنترل کند بی‌آن که به عابر برخورد کند.
این حادثه موجب شد دولت هند مقررات جدیدی برای محدود‌کردن سرعت و ساعات کار رانندگان خودروهای عمومی وضع کند تا شاید بتواند از تکرار چنین حوادثی جلوگیری کند.
نهارالنیل، سودان 1987
خروج یک دستگاه اتوبوس از جاده، برخورد آن با دکل برق فشار قوی و آتش‌‌گرفتن آن بر اثر برخورد با یک دستگاه اتوبوس دیگر موجب شد 64 مسافرش در آتش بسوزند.
روز بیستم اکتبر 1987 بود که اتوبوسی مملو از مسافر پس از خروج از جاده فاجعه‌ای را رقم زد که یکی از بدترین حوادث جاده‌ای تاریخ آفریقا نام گرفته است.
به‌ظاهر، راننده به دلیل خستگی کنترل اتوبوس را از دست می‌دهد. اتوبوس به‌دلیل برخورد با دکل برق فشار قوی از مسیر منحرف شده و پس از تصادم با یک کامیون دچار حریق می‌شود.
ضربه ناشی از برخورد موجب شده بود که سرنشینان بیهوش شده یا به دلایل دیگر هشیاری خود را از دست دهند و همین مساله مرگ تمام آنان را رقم زد.در این حادثه، مسافران اتوبوس در مرگی دلخراش جان باختند. هیچ‌یک از مسافران جان سالم به در نبرد و راننده خود یکی از اولین قربانیان بود.
فانگ‌نگا، تایلند 1991
یک روز آفتابی در ماه فوریه بود که تریلری حامل دینامیت در حال عبور از منطقه‌ای تفریحی در جنوب تایلند بود که راننده به دلیل خستگی لحظاتی به خواب رفت.تریلر از مسیر خارج شد و به خودروهای پارک‌شده کوبید که موجب شد محموله آتشین آن منفجر شود. شدت حادثه به حدی بود که تمام منطقه را لرزاند.
در نتیجه این حادثه 171 نفر جان باختند و عده‌ای نیز مجروح شدند.
هرچند این حادثه جز راننده به طور مستقیم تلفاتی نداشت، اما انفجار دینامیت‌ها جهنمی به پا کرد.
شدت انفجار به حدی بود که خیلی از اجساد غیرقابل شناسایی بودند. مجروحان که دچار سطوح مختلفی از سوختگی بودند هم تعداد پرشماری بودند.
دولت تایلند برای پس از این حادثه، حمل محموله‌های بزرگ مواد منفجره را منع کرده و تمهیداتی فراگیر برای جلوگیری از ورود این محموله‌ها به مناطق مسکونی تصویب کرد.این حادثه بزرگ‌ترین فاجعه جاده‌ای در تایلند بود که هرگز از یادها نخواهد رفت.