به گزارش
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، مرال (cervus elaphus) یکی از اعضای خانواده گوزن است که در جنگل‌های هیرکانی ناحیه‌های کوهستانی زندگی می‌کند که بومیان استان گلستان آن را "گو، ورزا، گاو، گاو کوهی" ترکمن‌ها "سوغون"، ترک‌ها "مارال" و کردهای کرمانچی "سیغر" می‌نامند. مرال گونه‌آی حمایت شده از سوی سازمان جهانی حفاظت و پستانداری است از راسته سم‌داران که از جثه‌ایی قوی و بزرگ برخوردار است به گونه‌ای که ارتفاع آن در شانه حدود 150 سانتی متر است.
گفتنی است، مرال‌ها معمولا شب‌گرد هستند و به صورت اجتماعی زندگی می‌کنند. در فصل جفت‌گیری که از اوایل شهریور آغاز و تا اواسط مهر به پایان می‌رسد، نرهای قوی پس از نزاع با نرهای دیگر به تعیین قلمرو می‌پردازند و نعره‌هایی می‌کشند که به "گاو بانگ" معروف است و ماده‌هایی را در قلمرو گرد هم آورده و به شدت از قلمرو خود در برابر نرهای دیگر حراست می‌کنند.
مجتبی حسینی کارشناس محیط زیست در این باره می‌گوید: مرال دارای حس شنوایی قوی و توانا در زندگی در مناطق صعب العبور جنگلی است اما با توجه به روند تخریب جنگل‌های شمال و فقدان مناطق زیستی مطمئن نظیر پارک‌های ملی در قلمرو رویشگاه‌های هیرکانی در معرض تهدید قرار دارد که با این شرایط هیچ امیدی به تداوم نسل و جمعیت این حیوان نمی‌توان داشت.
وی با اشاره به اینکه تنها پناهگاه و مأمن این گونه در ایران پارک ملی گلستان است، افزود: علاوه بر پارک ملی گلستان از زیستگاه‌های دیگر مرال در استان گلستان می‌توان به منطقه حفاظت شده جهان‌نما منطقه حفاظت شده لوه، جنگل‌های سیاه رودبار در علی آباد، جنگل‌های رامیان و آزاد شهر اشاره کرد.
وی ادامه داد: از دشمنان طبیعی مرال می‌توان به پلنگ، گرگ و خرس اشاره کرد.
حسینی تخریب زیستگاه، شکار بی‌رویه و غیر مجاز را از عوامل کاهش آمار این گونه ارزشمند در کشور و استان گلستان دانست و تصریح کرد: متاسفانه طی سالیان اخیر، قطع بی‌رویه درختان وتخریب زیستگاه‌های این گونه ارزشمند تعداد آنها به شدت کاهش یافته است./ل
گزارش از هراتیان