پیمان اکبرنیا كارشناس مركز نجوم آوااستار در گفتگو با خبرنگار گروه دانش هاي روز باشگاه خبرنگاران گفت: استفاده از زوایا یکی از روش های صحیح و آسان یافتن موقعیت اجرام در آسمان است به طوري كه در نجوم زماني كه از فاصله دو جسم در كره آسمان صحبت مي كنيم، منظورمان فاصله زاويه اي است يعني ما ناظران زميني راس زاويه و دو جرم آسماني ديگر دو سر ديگر آن را تشكيل مي دهند.
وي ميزان زاويه ها را بين 0 تا 180 درجه متغيير دانست و افزود:هرگاه بخواهيد ستاره قطبی را در آسمان پیدا کنید بايد از دو ستاره آلفا و بتای صورت فلکی دب اکبر یا ملاقه بزرگ كه دبه و مراق نام دارند و در قسمت سر اين صورت فلكي با فاصله زاويه اي 5 درجه قرار گرفته اند كمك بگيريد به طوري كه این ستاره ها را به هم وصل کرده و در جهت داخل ملاقه 5 برابر فاصله این دو ستاره امتداد دهیم تا به ستاره‌ی قطبی برسيد.
اكبرنيا اظهار داشت: استفاده از دست برای اندازه گیری زوایا در آسمان یکي از روش تقریبی است ،يعني می توانیم از مشت گره کرده خود تا طول یک بازو براي اندازه گيري استفاده کنیم. در این وضعیت قطر ظاهری مشت تقریباً 10 درجه خواهد بود وبا اين روش می توانیم آسمان را وجب کنیم و اندازه 1 وجب ما در حالتی که دست کاملا کشیده باشد، حدود 20 تا 25 درجه است.
تغيير دستگاه مختصات براي اندازگيري
اجرام كره آسمان
وي عنوان كرد: این روش اندازه گیری، تقریبی است و برای کارهای دقیق تر، باید از ابزارهای مخصوص اندازه گیری زوایا در آسمان مانند دستگاه مختصات، دستگاه افقی ، دستگاه استوایی ، دستگاه کهکشانی و دستگاه دایره‌البروجی استفاده کنیم.
اكبرنيا در خصوص دستگاه مختصات گفت:ما ناظران زميني آسمان بالای سر خود را به صورت یک کره می‌بینیم و به نظر می‌رسد که ستاره‌ها در این کره فرضی حرکت می‌کنند كه در کره آسمان، فاصله اجرام با زاویه اندازه‌گیری مي شود.
وي خاطر نشان كرد:در روی کره آسمان نیز برای نشان دادن جای نقاط از مختصات استفاده می‌کنیم وبه دليل خمیده بودن سطح كره باید مختصات را به گونه‌ای متفاوت از صفحه صاف تعریف کنیم كه برای این منظور طول‌ها را روی سطح کره با زوایا نشان می‌دهیم و به شكلي جدید دستگاه‌های مختصات را تعریف می‌کنیم./ع2