گزارشي تکان‌دهنده از سوءرفتار و اذيت و آزارهاي جسمي و جنسي در کانادا

به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "پرس تي وي"؛ دکتر سلامي که کتاب ها و مقالات او به چندين زبان زنده دنيا ترجمه شده است، در تازه ترين مقاله خود به مسئله نقض حقوق بشر در کانادا پرداخته و اذيت و آزار کودکان مدرسه اي و زنان و دختران بومي کانادا را دست مايه يادداشت هاي خود قرار داده است.
وي در اين مقاله به ناديده گرفته شدن حقوق دانش آموزان بومي مدارس شبانه روزي کانادا و نقض حقوق بشر در رابطه با آنها و انواع اذيت و آزار اعمال شده عليه اين کودکان پرداخته است.
در سال 2008، کانادا رسما از 150 هزار کودک بومي که در مدارس شبانه روزي مورد سوءرفتار جسمي و جنسي و رواني قرار گرفته بودند، عذرخواهي کرد.
در اين مقاله آمده است؛ مدارس شبانه روزي با اين تفکر تاسيس شد که فرهنگ بومي نتوانسته خود را با جامعه مدرن تطبيق دهد.
آنها فکر مي کردند؛ اگر کودکان بومي با پذيرفتن مسيحيت و صحبت کردن به زبان فرانسوي يا انگليسي در جامعه جريان اصلي کانادا جذب شوند، مي توانند موفق تر باشند.
ساکنان اين مدارس از صحبت به زبان مادري خود منع شدند و اگر چنين کاري مي کردند، با بدترين نوع تنبيه ها مجازات مي شدند.
دانش آموزاني که از سوي دولت وادار مي شوند در اين مدارس به اصطلاح مذهبي شرکت کنند، از سوء استفاده جنسي و اذيت و آزار روحي و رواني تجربه مشترکي دارند. بيشتر طول سال آنها از والدين خود دور هستند.
مفهوم "يکسان سازي" دروغ بزرگي است و کودکان در آخر با روحيه اي در هم شکسته و رواني مجروح مدرسه را ترک مي کردند.
گزارش هاي تکان دهنده اي از سوء رفتار و اذيت و آزارهاي جسمي، جنسي، عاطفي و رواني کادر مدارس شبانه روزي با دانش آموزان وجود دارد.
آموزشي که آنها دريافت مي کردند، بسيار کم اهميت و در حد پايين بود و بيشتر بر محور کار يدي در کشاورزي و صنايع سبک متمرکز بود.
کادر اين مدارس در اذيت و آزار رواني تبحر داشتند، سوء استفاده جنسي اقدامي عادي در اين مدارس بود. اگر آنها به زبان مادري خود صحبت مي کردند، زبان آنها با سوزن، سوراخ، سوراخ مي شد.
اين گزارش ها نشان مي دهد که دولت با بوميان چطور رفتار مي کرده و چطور مدارس شبانه روزي به محلي امن براي تجمع پروفيلي ها (افراد رواني علاقمند به رابطه جنسي با کودکان) تبديل شد.
"آرتور پلينت" يکي از اعضاي کادري اين مدارس که ناظر خوابگاه بوده، به 18 فقره تجاوز (به کودکان 6 تا 16 ساله) متهم شد، اين فقط يک مورد فاحش از اين فساد اخلاقي است.
پلينت که به تروريست جنسي معروف است، به مدت 20 سال کودکان بومي کانادا را عذاب داده بود، اما جامعه کانادا و مقامات آن از اين "عذاب" چشم پوشي کرده بود. ما از برابري صحبت مي کنيم. ما از حقوق جامعه صحبت مي کنيم. اين کودکان هيچ حقوقي نداشتند. کودکي آنها از آنها دزديده شد.
پلينت فقط يک جهان کوچک از سوء استفاده فرهنگي در کانادا است.
با توجه به اينکه کليسا تا حدي مسئول اين سوء استفاده جنسي از کودکان مدرسه اي بودهاست، پاپ بنديکت شانزدهم روز 29 آوريل سال 2009 در ديدار با هيئتي از "انجمن فرست نيشن (ملل اول)" کانادا بابت اين سوء رفتار و رفتار اسفناک که با دانش آموزان بومي در مدارس شبانه روزي تحت اداره کليسا انجام شده، ابراز تاسف کرد.
اتحاديه کليساهاي کانادا، رسما از انجمن مذکور عذرخواهي کرده بود.
در اطلاعيه اين اتحاديه، مدير شوراي اجرايي گفت: "من از کساني که به عنوان دانش آموزان مدارس شبانه روزي اتحاديه کليساي کانادا مورد سوء استفاده جنسي و بدرفتاري جسمي و روحي و رواني قرار گرفتند، صميمانه عذرخواهي مي کنم."
با افزايش نگراني هاي داخلي و بين المللي، استفان هارپر نخست وزير کانادا، در تلاش براي "ريختن تمساح" گفت: دولت کانادا خالصانه عذرخواهي مي کند و خواهان بخشش از سوي بوميان اين کشور است.
اين لحظات عاطفي هارپر خيلي زود فراموش شد و نقض حقوق بوميان به طور سيستماتيک همچنان ادامه يافت.
کانادا حقوق بشر فقيرترين و آسيب پذيرترين زنان اين کشور را ناديده مي گيرد. سخنگوي گروه "پيمان فمنيست کانادا براي اقدام بين المللي" (FAFIA) با اعلام اين مطلب، مي گويد؛ "کانادا مرکز نقض جدي حقوق بشر زنان و دختران بومي است."
در يک پديده عجيب، زنان بومي و دختران جوان مفقود مي شوند. تاکنون بيش از 600 نفر از آنها گم شده اند.
گزارش شده که بسياري از آنها مورد تجاوز قرار گرفته و به قتل رسيده اند. مجريان قانون کانادا هيچ اقدام عملي را براي پيدا کردن اين قربانيان يا عاملان جنايات انجام نداده اند.
علاوه بر اين، ناوي پيلاري مقام ارشد حقوق بشر سازمان ملل متحد، کانادا را در فهرست بدترين کشورهاي جهان در زمينه رعايت حقوق بشر قرار داده و از لايحه 78 ايالت "کبک" در محدود کردن آزادي تجمعات زنان، انتقاد کرده است.
شتي، دبيرکل سازمان عفو بين الملل نيز از دولت کانادا به دليل نقض جدي حقوق بشر به شدت انتقاد کرده است.
شتي گفته است؛ "در اين کشور فضاهاي دمکراتيک واقعا در حال کوچک شدن است. بسياري از سازمانها به دليل پوسيدن سوالات و طرح مسائل ناسازگار، منابع مالي خود را از دست داده اند."
کانادا سرزمين وعده هاي محقق نشده است. کشوري که ساکنان اوليه آن از حقوق اصلي خود محروم شده اند، کشوري که ارزش انساني از آنجا رخت بربسته است.
کشوري که در مورد نقض حقوق بشر در جاهاي ديگر، بي شرمانه سينه چاک مي کند، خود به حقوق بشر احترام نمي گذارد و به نوبه خود در باتلاق عميق دورويي و رياکاري فرو رفته است.