اما این رویه پیش روی ملت ها نشان می دهد که اوضاع غرب چنین نخواهد ماند.
گزارش زیر تنها به برخی آشفتگی های اروپا در پی بحران اقتصادی اشاره می کند:
«ایتالیا؛ اعتراض ده‌ها هزار نفر به ریاضت اقتصادی»
«اعتراض مادریدی ها به برنامه ریاضت اقتصادی»
«ده‌ها هزار فرانسوی در اعتراض به برنامه ریاضت اقتصادی تظاهرات کردند»
«پرتغال و اسپانیا بار دیگر عرصه اعتراض به سیاست‌های ریاضت اقتصادی»
«اعتراض به ریاضت اقتصادی و حضور آنگلا مرکل در آتن»
و...
بیش
از یک سال است که هر روز تیترهایی با محوریت چنین رخدادهایی در غرب از
رسانه های معتبر جهان مخابره می گردد و سیر اقتصاد غرب روز به روز به این
اعتراضات وسیع مردمی دامن می زند.
تاریخچه اعتراضات مردمی به بحران اقتصادی غرب:
اعتراضات
مردم اروپا به ریاضت اقتصادی (2010) به وقایع اعتراضی گفته می‌شود که به
صورت دنباله‌دار در چندین کشور اروپایی از جمله در واکنش به سیاست‌های
اقتصادی رخ داده است. موج اعتراضات عمومی در کشورهای اروپایی که با
تظاهرات میلیونی و اعتصاب سراسری فرانسه در آبان 1389 آغاز شد، به تدریج به
دیگر کشورهای حوزه یورو کشانده شده. در ایرلند، یونان، اسپانیا، فرانسه،
آلمان، انگلیس، ایتالیا و برخی کشورهای دیگر مردم به وضع بد اقتصادی و
سیاست‌های مالی اتحادیه اروپا و پایین آمدن سطح زندگی اعتراض دارند. هنگامی
که هزاران نفر از تظاهر کنندگان در پایتخت‌های اروپایی در اعتراض به
اقدامات ریاضتی راهپیمایی می کردند، مقامات رسمی در بروکسل پیشنهاد افزایش
تحریم‌ها برای دولتهایی که سریعا قادر به کاهش کسری بودجه و پرداخت بدهی
خود نیستند را می دادند.
پیرو
این اوضاع اسف بار، در بروکسل، پلیس تخمین زد که 50000 نفر از کارگران از
سراسر اروپا در منطقه شومان که بسیاری از نهادهای اتحادیه اروپا در آن قرار
دارد، جمع شدند. هیچ نشانه‌ای از خشونتی که در تظاهرات یونان در سال جاری
فوران کرده بود، در بروکسل مشاهده نشد. در بروکسل، معترضان با پرتاب ترقه و
تکان دادن بنرهای بزرگ به اقدامات ریاضتی اعتراض کردند. بنا به گزارش
روزنامه بلژیکی Le Soir، پلیس 218 نفر را مدت کوتاهی بازداشت کرد.
شهرهای
اروپا در تب و تاب وقوع اعتراضات، راه بندان و ضرب و شتم‌هایی بود که صدها
هزار نفر از مردم شهرهای اروپا به خیابانهای سراسر این قاره می‌ریختند تا
اعتراض خود را به تجاوزات بر بودجه ملی، خدمات عمومی، و شغل‌ها نشان دهند.
پیش
بینی می گردد در ماه های آینده و در دوره کازینوکاپیتالیسم و خزانهٔ خالی
دولتها، کارگران و اعضای اتحادیه‌ها در حداقل 12 شهر اروپا، اعتراضات خود
را نشان دهند. با ادامه ناآرامی ها در بروکسل احتمال می‌رود که حدود 100000
نفر از 24 کشور در بزرگترین اعتراض در دههٔ اخیر در بروکسل شرکت کنند.
اتحادیه‌های کارگری می‌گویند که کارگران اروپا ممکن است بزرگترین قربانیان
بحران مالی که توسط بانکداران و تاجران صورت گرفته‌است، باشند.
پلیس از
زمان شروع اعتراضات بارها دفاتر مرکزی اتحادیه اروپا را محاصره و بانکها و
مغازه‌های در مسیر اعتراضات در بروکسل را مسدود کرد. اتحادیه‌ها از این
تحرکات مردمی به عنوان روز جنبش تحت شعار «ریاضت و تبعیض در کار و رشد
نمی‌خواهیم.» یاد می‌کنند.
کارگران
بسیاری از کشورهای اروپا از اینکه تاوان اشتباهات بانکها و بخشهای مالی را
می‌دهند، ناراحت هستند. مدتی پیش صدها هزار نفر از تظاهرات کنندگان که
تعداد زیادی از آنان بادکنکها و بنرهای قرمز و سبز داشتند، به طرف
ساختمانهای دفتر اتحادیه اروپا در پایتخت بلژیک حرکت کردند.
جان
مانکس دبیر کل اتحادیه کارگران اروپا که اعتراضات بروکسل را سازماندهی
کرده‌بود گفت: این روز بسیار سختی برای اروپاست. تقریبا تمامی دولت‌های ما
در شرف شروع کاهش‌های شدید در هزینه‌های عمومی هستند. آنها این کار را
زمانی انجام می‌دهند که اقتصاد به رکود بسیار نزدیک شده است و قریب به
یقین می‌توان گفت که به علت وقوع این کاهش‌ها، اقتصاد در حال رکود است.
پل
نیروپ راسموسن رهبر حزب سوسیالیستی اروپا که احزاب سوسیال دمکرات را در
سراسر اروپا گردآوری می‌کند نیز در این رابطه گفت: این هزاران نفری که
امروز در خیابانهای بروکسل تظاهرات می‌کنند، همان شهروندان اروپایی معمولی
سخت کوشی هستند که در اثر بحران اقتصادی مجبور بوده‌اند بار مسیولیت سنگینی
را به دوش بکشند. رهبران اروپایی با توسل به راهکارهای اروپایی باید
راههای بهبود متعادلی را مشخص کنند که نشان دهد، درسهای بحران، آموخته شده و
به اشتراک گذاشته شده‌است.
خوزه
مانوئل باروسو رییس اتحادیه اروپا در مصاحبه ای گفت: هیچ کس نباید بی
عدالتی را که امروز شهروندان اروپایی حس می‌کنند دست کم بگیرد.
سازمان
بین المللی کار ضمن هشدار نسبت به سیاست‌های اقتصادی این کشورها اعلام
داشته که در صورت تدام این برنامه‌ها، اصلاح وضعیت بیکاری در جهان ممکن
نخواهد بود. این سازمان اعلام کرد برای بازگشت وضعیت بیکاری به صورت سابق
به 14 میلیون شغل در کشورهای ثروتنمد نیاز است.
یونان، اسپانیا، فرانسه، آلمان، انگلیس، ایتالیا و ایرلند، از کشورهایی هستند که در متن این نا آرامی ها قرار دارند.
پس
از بحران مالی یونان و ایرلند که اتّحادیّهٔ اروپا را وادار به اعطای کمک
به این کشورها برای نجات جایگاه یورو کرد، نگرانی‌های زیادی در محافل
اروپایی در مورد آینده پول واحد این قاره به وجود آمده‌است.
فرا فکنی های مضحک:
از
ابتدای انقلاب اسلامی ایران با وجود جنگ های سنگین اقتصادی و تحمیل تحریم
های پی در پی، تا کنون اعتراضات بسیار اندکی در حد دو سه تجمع مختصر در
کشور ما رخ داده و این ثبات رو به رشد در شرایطی که همه ی توان غرب متوجه
متوقف ساختن آن است برای استکبار جهانی قابل تحمل نیست.
رسانه
های غربی و وابسته و صهیونیسم همه روزه با نشر اکاذیب و اخبار زرد و دروغ
خود در مورد اعتراضات مردمی خبرسازی می کنند و جالب است که این هجمه خبری
در مقایسه با پوشش اعتراضات مستمر و یکپارچه و سراسری در اروپا ده ها برابر
بیشتر است.
به هر حال طبق روایت منویات مقام معظم رهبری، غرب امروز عالمی نازا و سترون است که نمی داند با اقتصاد قفل شده خود چه کند.
اعتراضات
مردمی و بی وقفه در غرب نشان از شکست و فروپاشی نظریات آدام اسمیت و دیگر
اقتصاد دانان غربی و فروپاشی اقتصاد باز و بازار آزاد و لیبرالیسم دارد.
اگرچه سرمایه داری ناعادلانه، نامشروع و در اقلیت غرب، با سلطه کامل بر
مردم اروپا و امریکا هنوز این سقوط هولناک را باور نکرده است.