ماست دارای میکروارگانیسم‌های زنده بسیار ارزشمند و خدمتگزار است که بیشترین آنها را باسیلوس بلگاریکوس و در درجه بعدی استرپتوکوکوس ترموفیلوس تشکیل می‌دهند که در صورت مصرف ماست، این میکروارگانیسم‌ها به دفع مخمرهای رایج کمک می‌‌کنند. این دو میکروارگانیسم با تولید هیدروژن پراکسید یا آب‌اکسیژنه مانع از رشد استافیلوکوک اورئوس می‌شود.
ضمنا افرادی که نسبت به لاکتوز یا قند شیر عدم تحمل دارند، بهتر است از ماست استفاده کنند.
درباره موسیر هم باید بگویم که این سبزی به صورت ترشی یا به صورت ماست موسیر به مصرف می‌رسد که اغلب به عنوان یک چاشنی اشتها‌آور تلقی می‌شود.
خواص درمانی متعددی را به موسیر نسبت می‌دهند، از جمله تقویت قدرت جنسی، افزایش دفع ادرار، التیام‌دهنده و ترمیم‌کننده زخم‌ها و تسکین‌دهنده التهاب طحال و کبد.
تاثیر مثبت آن بر دستگاه اعصاب مرکزی، کاهش سردردهای میگرنی، کمک به سیستم قلبی‌عروقی، کمک به کاهش چربی‌های خون و پیشگیری از تصلب شرایین و تنظیم فشار خون هم قابل توجه است.
اصولا ماست موسیر ملایم‌تر از سیر و ماست بوده و به همین جهت بوی تند و تیز سیر را که ناشی از فرآورده‌های گوگردی آن مثل آلیسین است ندارد و از این نظر می‌توان بدون ایجاد مزاحمت برای دیگران (بوی بد تنفسی) استفاده کرد، به شرط اینکه، از ماست‌های مانده و پرچرب و خامه‌ای، ماست و موسیر تهیه نشده باشد.
البته شرط ما استفاده به جا و به اندازه است، چون هر غذایی که ما اشاره می‌کنیم، نباید مصرفش از حد تعادل خارج شود./س