گپی با فرزاد فرزین که دشمنانش بیشتر از دوستانش هستند

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، فرزاد فرزین متولد سوم تیرماه ، موسیقی حرفه ای را در سال ۱۳۷۷ با «گروه کروز» شروع کرد. امّا به دلایل شخصی گروه را به قصد کار کردن روی آلبوم اوّل خود (شراره) ترک کرد. تدارک «شراره» سه سال به طول انجامید و آلبوم در سال ۱۳۸۳ منتشر شد. آهنگسازی قطعه‌های شراره بر عهدهٔ خود فرزاد، «یاشار صباحی» و «علی ثابت» بود و ارژنگ حقانی آن را تنظیم کرده بود.

پس از این فرزاد فرزین همکاری با خوانندگان دیگر را شروع کرد و با افرادی چون «مهدی مقدم»، «مهدی مدرس» را آغاز کرد و در ترانه هایی با «رضا صادقی» و «امید آمری» نیز هم آواز شد. علاوه بر این او برای «امید آمری» و «مهدی مدرس» قطعه هایی تنظیم کرد و در آلبوم «متاسفم» از «محسن چاوشی» به عنوان نوازنده ، همخوان و میکس کننده آلبوم وی حضور داشت.

بعد از شراره فرزاد کار بر آلبوم دوم خود، «تعقیب» را با تنظیم دوباره آهنگ‌های خود شروع کرد که توسط شخص یا اشخاصی که هویت آنها ناشناس ماند، به طور غیر رسمی منتشر شد. بعد از این مسئله، فرزاد سراغ تیم جدیدی از آهنگساز و تنظیم کننده‌ها رفت تا روی آلبوم دیگری که «شوک» نام گرفت کار کند. شوک در سال ۱۳۸۷ به بازار عرضه شد و مورد توجه منتقدین قرار گرفت . بیشتر قطعات آلبوم با آهنگسازی فرزاد صورت گرفته بود و آهنگسازانی مثل «فرزاد فتاحی» و «شهاب اکبری» آنها را تنظیم کرده بودند. این آلبوم مورد توجه زیادی واقع شد و در جدول فروش آلبوم ها خودنمایی می کرد .

پس از موفقیت آلبوم شوک، فرزاد فرزین شروع به اجرای کنسرت هایی در سراسر کشور کرد که از جمله آنها می توان به تهران، کرج (به همراهی محسن یگانه) و کیش اشاره کرد. فرزاد فرزین در سال‌های اخیر تیتراژ برخی از برنامه‌های تلوزیونی از جمله «کوله پشتی» و «شب به خیر تهران»و برنامه ی با ما اینجا را نیز اجرا کرده است. آلبومی که فرزاد پس از «شوک» به سراغ آن رفت، «شانس» نام داشت و او دوباره تیم کاری خود را تغییر داد. او در این آلبوم با تنظیم کنندگان سرشناسی چون «پدرام کشتکار» و «کوشان حداد» کار کرد.

«شانس»، اسفند ماه ۱۳۸۸ عرضه شد و از همان هفته اوّل با فروش بسیار خوبی مواجه شد. فرزاد فرزین در برنامه نوروزی شبکه سوم سیما حضور پیدا کرد و با همکاری «علی اصحابی» و «بهنام صفوی» قطعه‌ای مخصوص برنامه آماده کرد. این قطعه در نوروز ۱۳۹۰ قطعه مخصوص ویژه برنامه تحویل سال نو اجرا شده بود .

شما ابتدا نوازنده بودید یا خواننده؟

باید بگویم که از همان ابتدا نوازندگی من با آهنگسازی همراه بود. از هفده هجده سالگی آهنگ می‌ساختم و روی آن می‌خواندم و آلبوم پُر می‌کردم. از سال 70 کیبورد می‌زدم و از سال 75 شروع کردم به آهنگسازی کردن که البته کارها ضعیف بود اما کمک کرد تا بفهمم این استعداد را دارم. حتی خانواده من هم چندان امیدوار نبودند و می‌گفتند این بچه صدا هم ندارد، چطور می‌تواند خواننده شود؟ خانواده ام به هر حال مخالف بودند و شرایط هم مساعد نبود، اما من اعتقادی که خودم داشتم را باور داشتم، به آن تکیه کردم و تلاش کردم تا پیشرفت کنم. آن موقع که تست سولفژ گذاشتند ما خیلی غر زدیم اما عملا باعث شد که ما یاد بگیریم. من این را به آقای میر‌زمانی هم گفتم و خود ایشان هم در مصاحبه اش با شما هم این را گفتند.

شراره آلبوم اول شما بود؟

بله؛ البته اوایل که آمد با سیستم باندبازی‌های ایرانی برخورد کرد. یک عده در دفتر شبکه نشسته بودند و آنها تعیین می‌کردند که چه کسی بیاید و چه کسی نه و ما هم داشتیم برنامه‌سازی می‌کردیم. با مهدی مدرس و فرزاد مدنی و چند نفر از دوستان برنامه پشت صحنه را می‌ساختیم و من مجری بودم. تازه شبکه آمده بود و آن موقع تنها تایمی بود که مردم برنامه‌ها را می‌دیدند. آلبومم را پخش نمی‌کردند تا اینکه آقای شاه‌علی خواست كه آلبوم شراره را از آن شرکت پخشی که در واقع آشنای ما هم بود و فقط آن را پخش می‌کرد، بگیریم.

آن شركت اصلا كار پخش را خوب انجام نداد و حتی هزینه‌ تکثیرش را هم خود من انجام می‌دادم. خلاصه آنکه آنها به خاطر کار نکرده‌شان از ما غرامت گرفتند و این پول آن موقع برای ما خیلی پول بود. از آن آلبوم سی‌هزار نسخه زده بودیم. بیست فروردین ماه، مجتبی شاه‌علی صدوپنجاه هزار تاي دیگر از آن تكثير و شروع به تبلیغ کرد. برای آن یک تیزر و کلیپ ساختیم و یک دفعه همه چیز تغییر کرد.

آلبوم را چطوری تولید کردید. گفتید که بنیه مالی خوبی نداشتید؟

همه کار‌های آلبوم را خودمان در طی سه سال انجام داده بودیم و مجموع هزینه‌ای که کردیم حدود دو میلیون و پانصد ششصد هزار تومان بود که یک میلیون و نیم را پدرم در سه قسط پانصد هزار توماني داد و دیگر پولي نداد و ما رفتیم پیش ارژنگ حقانی و کار‌ها را میکس و مستر کردیم. خودمان در خیابان نصرت استودیو نت داشتیم و من و یاشار صباحی کار می‌کردیم و بقیه را خودمان تقبل کردیم.

بگذار واقعیت آلبوم شراره را بگویم که تا حالا هیچ جا نگفتم. آلبوم شراره وقتی از آن پخش درآمد و روی آن سی‌هزار تا، چهار میلیون تومان سود کردیم و پنج میلیون هم به مجتبی شاه علی فروختیم. همان پنج میلیون را هم نمی‌خرید و می‌گفت بده برایت پخش کنم.

البته به نسبت خوب هم سود کرده بودی

بله. شش هفت میلیون براي ما ماند. خدا را شکر جای خوبی افتاد. وقتی که آلبوم را گرفتند روی آن تبلیغ کردند، شبکه دستشان بود و مردم آهنگ را شنیدند و رفتند خریدند.آن موقع هم مثل الان نبوده که فردای پخش، همه در اینترنت آن را ببینند. خودشان گفتند که سیصد و شصت هفتاد هزار تا فروخته بود که برای آلبوم اول استارت خوبی بود.

بعد شراره، چه اتفاقاتی افتاد؟

همان سال 84 که شراره منتشر شد، طرح آهنگ هموطن را ساختم که رضا صادقی و بچه‌ها آمدند و آنرا خواندند، بعد استارت آلبوم «تعقیب» را زدم که تهیه کننده اش نوای رامشه بود و نزدیک به نه برابر آلبوم قبلی‌ام فروختم و آن موقع از همه بالاتر بود و حتی برای آلبوم تیزر هم ساختم. آلبوم آماده می‌شد و در مرحله تصویب شعر در مرکز موسیقی بود كه در اواخر سال 84 ممنوع‌‌الکار شدم. بلافاصله با مهدی مقدم رفتیم آنجا تعهد دادیم، اما سیگنال پخش برنامه در آلمان بود و کسی به حرف ما گوش نمی‌کرد و مدام کار‌ها را پخش می‌کردند. از آن طرف قطع نکردند و شرایط برای ما خیلی سخت شد. آخرش هم آلبوم "تعقیب" توسط یکی از دوستان که همه او را می‌شناسند لو رفت.

من که نمی‌شناسم

احتمالا شما هم بشناسید. مهم نیست. او لطف کرد و آلبوم را لو داد! این آلبوم در تایم خودش آلبوم بسیار خوبی بود. بعد من آلبوم "شوک" را با فرزاد فتاحی که آن موقع دوست صمیمی‌ام بود، شروع کردم و با هم روی آلبوم خیلی کار کردیم، منتها چون طول كشيده بود، از شرايط بازار دور شدیم. 85 شد 87 و شرایط مالی‌مان هم خیلی بد بود

کار دیگری نمی‌کردید؟

نه. فیلم سینمایی پسران آجری را بازی کردم و در آهنگسازی هم «به تو مدیونم» را ساختم که در برنامه کوله‌پشتی احسان علیخانی تیتراژ شد و بازتاب خوبی داشت اما وقتی در بازار نباشی، فرق نمی‌کند چه بازتابی داشته باشی.

بعد تصمیم گرفتید آلبومی را شروع کنید که بازهم «ش» شروع شود؟

هنوز به این مرحله نرسیده بود. شعر و آهنگ شوک را نوشته بودم و این اسم را برای آلبوم انتخاب کردم و هنوز هم معتقدم برخی از قطعات آن آلبوم به خاطر پخش ضعیف ایران‌‌گام حيف شد. آن موقع همزمان آلبوم محسن چاووشی بیرون آمده بود که پخش سوپرمارکتی و تبلیغات وسیع داشت، ولی ما پخش سوپر مارکتی نداشتیم. خلاصه پخش ضعیف بود و "شوک" فکر می‌کنم در نهایت صدوسی چهل هزار تا فروخت. ما هم به خاطر شرایط مالی و کاری از شرایط بازار دور شده بودیم و نگاه‌مان هم نگاه‌های شخصی و هنری بود. خلاصه موفق نشدیم.

اگر فکر می‌کنی به خاطر پخش بد نفروختید، چرا تیم را عوض کردید؟

من معتقدم وقتی یک پکیج موفق نباشد، همه مقصرند. در حرف‌هایم گفتم ما از شرایط بازار دور شده بودیم و نگاه ما به کار هم يك نگاه هنری و شخصی بود. مشکل کار نه به تنهایی من بودم نه فرزاد فتاحی و نه ایران‌گام. همه دخیل بودند، منتها درصد‌ها فرق می‌‌کرد. وقتی شوک موفق نبود، خیلی از همکاران گفتند که او فقط با ماهواره و تبلیغات آن موفق شده بوده و من باید ثابت می‌کردم چنین چیزی نیست.

البته اینکه جایی باشد که شما کلیپ‌تان را بصورت مجاز پخش کنید خیلی خوب است، اما اين امكانات را شما هم داشتید. چرا شما موفق نشدید. می‌خواستم ثابت كنم این ماجرا به تنهایی روی همه چیز اثر ندارد. من در موسیقی دوستان زیادی دارم اما دشمنانم بیشتر از دوستان من هستند و خوب می‌دانم که خیلی‌ها چشم دیدن موفقیت دیگران را ندارند، چون یا خودشان موفق نمی‌شوند یا سلیقه‌شان نیست و یا مشکل دارند. البته سرِ آلبوم شانس، فرزاد درگیر بود و نتوانست با من کار کند.

آیا به این خاطر نبود که خود ایشان هم فکر کرد فرزاد فرزین دیگر تمام شده است؟

نه نه. نمی‌دانم! من از او نپرسیدم ولی می‌دانم که آن تایم درگیر ماجرای ازدواجش بود. مهر 87 آلبوم "شوک" بیرون آمد و جزو معدود دفعاتی بود که من روی آلبوم جدید خیلی فشار گذاشتم و نود درصد produce کردن کار هم با خودم بود. وقتی که کار پخش شد، از یک سال و سه ماه قبل آلبوم آماده بود و همه می‌دانستند که آلبوم خوبی است.

منبع: مجله ترانه ماه